Limburgers 'als een stadsmadam' op vakantie in Brussel

Sabine en Rudi Bloemen deden iets wat veel Vlamingen zich ook buiten coronatijd nooit in het hoofd zouden halen: ze kozen als reisbestemming voor Brussel. De stad was rustig, “te rustig bijna”, maar was wel een voortdurende bron van verwondering. Na een maand maken ze de balans op van hun indrukken. “Ik ben onder de indruk van de parken.”

De voorbije drie zomers trokken Sabine (51) en Rudi (56) Bloemen – zelfde achternaam, maar geen familie – vanuit het Limburgse Hamont-Achel met de rugzak naar Sumatra, de Balkan en Noorwegen. Lang voor er van een virus uit Wuhan sprake was, besloten ze om het volgend jaar dichter bij huis te houden en een maand Brussel te verkennen.

Sabine wilde weleens een 'stadsmadam' zijn, vertelt ze op de laatste dag van hun verblijf. “Die haar vuile was naar het wassalon brengt.” (Lacht) En ze waren nieuwsgierig naar de hoofdstad, waar ze geregeld naar een theatervoorstelling of expositie kwamen. “Het centrum kenden we wel, maar de rest van het gewest niet echt,” zegt Rudi. “Met de auto ben je van bij ons veel sneller in Düsseldorf dan in Brussel. Als we voor een avond kwamen, moesten we daarna altijd nog naar huis raken. Ik wou weleens gewoon zolang kunnen wegblijven als we wilden.”

In november al boekte het koppel een loft in de buurt van Thurn & Taxis, voor een maand vanaf midden juli. Sindsdien hielden ze elk krantenartikel over Brussel bij. Ze namen een abonnement op BRUZZ, Rudi vroeg Brusselse collega's om advies. Tijdens een van zijn werktrips sprong hij ook binnen bij de toeristische dienst, waar hij bedolven werd onder informatie: “Over de Groene Wandeling bijvoorbeeld. Leefmilieu Brussel doet echt interessante dingen.”

Eenmaal in Brussel werd hun ruime loft hun oase van rust na dagelijkse fietstochten van 30 à 40 kilometer. Rudi: “Met de fiets ben je in Brussel gewoon bijna altijd sneller.” Maar het appartement heeft inderdaad geen wasmachine, zegt Sabine grijnzend. “Ik heb een leuke wasserette gevonden om mensen te kijken.”

Het enige wat ze gemist hebben in 'hun' buurt, was culinaire variatie. “Er zijn bijna alleen theehuizen en snackbars. Gisteren hebben we wel erg fijn bij de lokale Syriër gegeten,” zegt Rudi. Zijn vrouw: “Als we de voorbije maand uit eten gingen, probeerden we zoveel mogelijk verschillende keukens uit: Ethiopisch, Syrisch of Marokkaans bijvoorbeeld. Want dat kan thuis niet. In Hamont heb je enkel Italiaans en Chinees.”

Als ze de balans opmaken, wat was de grootste verrassing na een maand in Brussel? Sabine: “Ik ben onder de indruk van de parken, de hoeveelheid groen. En die guinguettes daarin. Die zomerbars zijn erg gezellig en bij warm weer komt er veel volk op af.” Hun favoriete parken: het Josaphat- en Wolvendaelpark. Maar niet alleen de grote lappen groen maakten indruk op het Bloemen-paar. “Qua stadsontwikkeling vind ik het Zennepark in de oude bedding van de Zenne fantastisch,” zegt Rudi. Sabine: “Juist, daar zijn we nog aan de praat geraakt met een man uit Kasterlee die daar kasseien aan het leggen was.”

Want het koppel slaat graag een praatje, en dat is in Covid-19-tijden niet evident. Sabine: “Dat is wel het grootste gemis geweest. Mensen houden afstand nu en appreciëren het ook niet als je op hen afstapt. We hebben eigenlijk nauwelijks contact kunnen leggen, behalve dan met kapper Abdul die Rudi's haar knipte. Het mondmasker is nog een extra beperking.” Door corona ligt ook het culturele leven plat, en konden de Bloemens dus niet zo vaak uit als ze vooraf hadden gehoopt.

Rudi van zijn kant was verrast door de ontwikkeling van de fietsinfrastructuur. Hij komt voor zijn werk als teamleider bij Samenlevingsopbouw al jaren een keer of drie per maand naar het Brusselse hoofdkwartier. “Dan rijd ik sporadisch met de fiets. In vergelijking met vijf tot tien jaar geleden is het verschil gigantisch. Er is in veel meer ruimte voorzien. Tegelijk zijn er nog veel conflictpunten. Vandaar dat het mij wel verbaast nog zoveel mensen zonder helm te zien.”

Er ligt ook veel glas op straat, zegt Sabine. Zeker in verwaarloosde straten in sommige verpauperde buurten. “Brussel is laat met de stadsvernieuwing, maar wel aan een inhaalbeweging bezig,” vindt Rudi. “We hebben veel woningen in aanbouw gezien. De kanaalzone is de hippe buurt van de toekomst, afwachten nu welke gevolgen dat zal hebben voor de huidige bewoners.”
Waar ze het meest naar uitkijken, als ze straks terugkeren naar huis? Rudi, die 's ochtends wou afspreken om de loden hitte te omzeilen die Brussel op het moment van het gesprek teistert, hoeft niet lang na te denken. “Verkoeling. We hebben water in onze tuin.”

“Het gebrek aan water voor de lokale bevolking is ons wel opgevallen,” knikt zijn vrouw. “Hier en daar zijn er fonteintjes, maar daar houdt het op.” Rudi: “Brusselse beleidsmakers: zorg dat je zwemwater hebt voor je jonge bevolking. En plekken waar jongeren ruimte hebben om zich uit te leven.”

En dan: “Ik zou hier nog weleens voor een tijd willen komen. Brussel is de meest boeiende stad van België.” Sabine kijkt hem schuin aan. “Zou je? Mmm, er is zoveel moois in de wereld. Maar voor een weekendje, absoluut.”

De favoriete Brussel-vondsten van Rudi en Sabine

“Brussel komt in Vlaanderen dikwijls te negatief in de media, terwijl er zoveel positiefs gebeurt,” zegt Sabine Bloemen, die met haar man Rudi Brussel een maand lang verkende. “Dat is echt wel jammer en draagt ook niet bij tot een juiste beeldvorming. Vlamingen hebben absoluut geen volledig beeld.” Dat je nauwelijks Nederlands op straat hoort, houdt hen waarschijnlijk ook tegen, zegt Rudi Bloemen. "Echt goed spreken wij het Frans ook niet."

Maar wie over die drempel heen stapt, valt van de ene verbazing in de andere, vindt het koppel.

“Het thema van deze reis is voor mij verwondering geweest,” zegt Rudi. “Omdat je het centrum kent, denk je dat je Brussel kent, maar we hebben zoveel ontdekt. De diversiteit van de stad, in al haar vormen. De Tuinen van de Bloemist bijvoorbeeld, een schitterend park in Laken. Of als je van een circusschool terechtkomt aan het voormalige goederenstation Gare Maritime. Of het heraangelegde Fontainasplein.”

“We bezochten met onze Museumpas het Stripmuseum en de Villa Empain in Elsene, en deden daar ook een art-decowandeling. In alle gemeenten kun je fantastisch mooie huizen vinden. Maar qua stadsontwikkeling vind ik ook het Zennepark, een groene fiets- en wandelweg in een dichtbevolkte wijk, fantastisch. Al die contrasten en tegenstellingen: heerlijk. En we hebben ons daarbij nooit onveilig of ongemakkelijk gevoeld.”