Op stap met Elke Roex: Anderlecht, tussen begijnhof en dansstudio

Het verkeersvrij maken van de plek lijkt een goed idee, maar hoe staat het met het verkeersvrij maken van het Dapperheidsplein, dat ernaast gelegen is? Het project staat on hold, omdat de initiatiefnemer voor een ondergrondse parking zijn aanvraag teruggetrokken heeft wegens discussie over de in- en uitgangen. Het is zalig toeven met een koffie op het terras van La Fourmillière.

“Kijk,” onderbreekt Roex het gesprek, “dat is nu een typisch Brusselse ziekte. Net Brussel is deze ochtend - we bevinden ons hier in een zone phare - de vuilnisbakken komen leegmaken, maar ze hebben het vuilnis rond de vuilnisbak laten liggen: dat is voor de straatveger van het Gewest die op een ander moment komt.” Roex zucht. Nochtans had de zesde staatshervorming straatvegen overgeheveld naar de gemeenten.

Plasticvrij

Roex: “Die is nooit uitgevoerd omdat het personeel van Net Brussel gestaakt heeft, de lonen bij de gemeente liggen lager dan bij Net Brussel en er was de schrik dat er voor oudere personeelsleden die niet meer met de camion mee konden geen lichter werk - straatvegen - meer voorhanden zou zijn. Er is weliswaar een convenant tussen Gewest en gemeente om de zaken op elkaar af te stemmen, maar dat is fictie. Ofwel moet alles naar het Gewest of alles naar de gemeente, zo werkt het niet.”

Tijdens onze tocht door de gemeente wijst Roex, die tijdens de vorige legislatuur Netheid als bevoegdheid had, op het vuil. “Nochtans was het hier gisteren proper,” zegt ze, terwijl ze naar een parkje wijst. “We moeten dringend een absoluut verbod op plastic zakken hebben en statiegeld op blikjes. Voer die twee maatregelen in en de stad is al voor de helft properder.”

Begijnhof

Omdat het maandag is, is het begijnhof gesloten, maar Roex weet dat de restauratie binnenkort begint en dat er - heel voorspelbaar - onenigheid is tussen gemeente en Monumenten en Landschappen over de gevels. Monumenten en Landschappen wil dat de gevels bepleisterd worden en wit gekalkt, zoals ze in een bepaald referentiejaar waren. De gemeente vindt dat de baksteen moet behouden blijven.

Dezelfde discussie deed zich voor met de voorgevel van het gemeenschapscentrum De Rinck dat ligt te blaken in de zon. “Ik denk dat het begijnhof oorspronkelijk in baksteen was, maar ten gronde gaat het over les goûts en et les couleurs,” zegt Roex. Anderlecht heeft een knap nieuw gemeenschapscentrum dat in september volop moet draaien, maar in afwachting vindt het zomerfestival De Koer, dat tijdens restauratie en bouw van De Rinck naar de koer van de academie verhuisd was, plaats op het Dapperheidsplein.

Het Rad

Roex woont in de wijk ‘t Rad en fietst langs het kanaal naar het gemeentehuis, en in twintig minuten is ze per fiets aan de Brusselse Grote Markt. Ze woont overigens al heel haar leven in Anderlecht, ze ging naar kleuterschool De Asters aan het kerkhof van Vogelenzang en naar de lagere school in het Sint-Guido-­instituut. Ze begon haar humaniora in het Sint-Niklaasinstituut in de afdeling Latijn-Wiskunde, maar omdat ze een hekel had aan uit het hoofd leren, stapte ze over naar industriële wetenschappen in Don Bosco Halle.

Daarna studeerde ze sociale pedagogiek aan de KU Leuven en bedrijfskunde aan de VUB. Roex: “Ik wou eigenlijk architect worden, maar de schooldirectie heeft me zo gepusht om ingenieur-architect te worden dat ik maar pedagogie ben gaan studeren.” Maar, alhoewel ze altijd verzot is geweest op pure wiskunde en integralen, was pedagogie geen negatieve keuze. “Ik had tijdens de vakantie een stage gedaan in een instelling voor gehandicapten, De Bijtjes.”

We nemen de bus om naar Kuregem te gaan. In de bus komt een man een praatje slaan met Roex. De tweede plek die ze gekozen heeft, is de school Kameleon aan de Ropsy Chaudronstraat. Een school waar Roex als schepen van Nederlandstalige Aangelegenheden bijzonder trots op is. “We zaten met de school op de zolder van gebouwen van het Franstalig onderwijs met hoge ramen waaruit je niet eens naar buiten kon kijken en met een speelplaats die veel te klein was en waardoor we naar het park moesten om de kinderen te laten.”

Ropsy Chaudron

Roex was al lang op zoek naar gebouwen voor een nieuwe Nederlandstalige school en had onder meer haar oog laten vallen op de Joodse school die te koop stond. Maar de vraagprijs was te hoog voor de gemeente. Toen ze op een dag aan haar collega-schepen van Franstalig onderwijs Fabrice Cumps (PS) vroeg of ze het gebouw aan de Ropsy Chaudronstraat niet mocht hebben voor het Nederlandstalig onderwijs zei hij zonder verpinken ja.

“Nu hebben we het tweede schooljaar achter de rug en je ziet de kinderen openbloeien. Leraars, kinderen en ouders zijn trots op hun school. Het doet deugd als je als schepen de kinderen uit de zolder kan halen en ze weer een goed gebouw geven.” Nu is de capaciteit nog 220, maar op termijn groeit de school naar 330. “Het deel waar de vzw Beeldenstorm nu zit was oorspronkelijk een kleuterschool, maar we zijn voor Beeldenstorm aan het bouwen in de Liverpoolstraat. Er komen klassen bij.”

TICTAC

We gaan naar de speelplaats, waar op deze snikhete dag kinderen met begeleider in een waterspel verwikkeld zijn. De sfeer is uitgelaten. Roex wijst naar een strook op de speelplaats. “Hier op de speelplaats zal ook het Parc de la sennette passeren, het park dat de slachthuizen moet verbinden met het Ninoofsepoortpark en dat zich overal tussen wurmt.”

De derde plek die Roex heeft uitgekozen is TICTAC, een private dansstudio annex kunstgalerij aan de Emile Carpentierstraat, maar eerst wandelen we nog langs het metrostation Clemenceau waar tussen de Jorezstraat en de Sergeant De Bruynestraat een verfrissende fontein rond een reusachtige wereldbol voor verkoeling zorgt.

Het is opvallend hoe rustig Kuregem erbij ligt. In de straten van Kuregem hebben handelaars rondom de voet van de bomen bloemen geplant hebben en dat werkt. Waar geen bloemen geplant zijn of geen plantenbakken geplaatst, is er her en der gesluikstort.

Dansen

De Kuregemse Franciscus-­Xaveriuskerk kampt met stabiliteitsproblemen en het bisdom wil ze dan ook graag verkopen aan de gemeente. De gemeente is geïnteresseerd, maar wil eerst weten in welke mate er problemen zijn. Anderlecht wil er een zaal voor hoogtesporten in onder brengen en een tweetalige kinder- en jeugdbibliotheek. “In het centrum van Anderlecht zijn er een Nederlandstalige en een Franstalige bibliotheek, maar de mensen van Kuregem zijn niet op het centrum gericht,” zegt Roex.

In TICTAC Art centre is David Zambrano, die er een carrière bij PARTS heeft op zitten, dansles aan het geven. Hij doceert een groep lenige lijven de flying low-techniek. Zijn partner Mat Voorter vertelt dat er cursisten uit heel Europa en deze week ook Nieuw-Zeeland zijn. David is er net 60 geworden. Voorter: “David wou voor zijn 60ste verjaardag een eigen ruimte, hij had een fantastisch grote studio nodig, en die hebben we hier gevonden. Het is ook een plek waar beeldende kunstenaars in residentie kunnen zijn.”

We eindigen bij de Kuregembrug, Anderlecht zou zonder water Anderlecht niet zijn. Roex wijst naar de plek aan de Biestebroekkaai, waar Brussels Beer Project gaat bouwen. Nu ze ook schepen van Handel is, ontdekt ze ook de Anderlechtse handel, alhoewel ontdekken een groot woord is. Ze wijst naar Wayez Shoe: “Als je maat 35 of maat 55 hebt als man, of 32 of 48 als vrouw of geen gewone voeten, vind je daar je gading. Maar het is geen orthopedische winkel, het is een winkel met modieuze schoenen. De uitbater is een Vlaming, ik ken de winkel al van toen ik kind was, maar toen bevond hij zich op de andere hoek van de Wayezstraat.”

In deze zomerreeks laat BRUZZ vier Vlaamse schepenen tijdens een wandeling aan het woord over hun gemeente. In de volgende aflevering leidt schepen van Cultuur en Patrimonium Daniel Soumillion (Groen) onze redacteur rond in Watermaal-Bosvoorde.