Oprichter Doucheflux klaagt onveiligheid rond Zuidstation aan: 'Gebrek aan politieke wil'

In een open brief klaagt oprichter en codirecteur van Doucheflux Laurent d'Ursel de onveiligheid aan rond het Zuidstation. Hij heeft het over een "explosieve cocktail van toenemende armoede en een systematisch gebrek aan oplossingen." "De overheid heeft genoeg middelen, maar er is een gebrek aan politieke wil."

Begin deze maand sloot Doucheflux noodgedwongen de deuren van het dagcentrum in de buurt van het Zuidstation. De vzw biedt er al jaren hulp aan mensen in de meest precaire situatie, maar kreeg de voorbije maanden steeds meer te maken met geweld. “Vroeger hadden we gemiddeld drie keer per maand met geweld te maken, maar de laatste 6 tot 12 maanden is dat zwaar verergerd”, zei d’Ursel toen. "Als er messen worden getrokken en flessen worden gebroken om medewerkers mee aan te vallen, dan wordt dit een andere job die de onze niet meer is.”

In een open brief richt d'Ursel zich vandaag tot de Brusselse regering, federaal minister van Armoedebestrijding Karine Lalieux (PS) en de gemeenten Anderlecht, Sint-Gillis en Brussel-Stad. Hij wil dat de verschillende bevoegde overheden aan tafel gaan zitten om een crisissituatie te erkennen. "Daar horen dan maatregelen bij die die de werkomstandigheden van onze ploegen op het terrein moeten verbeteren en die perspectief bieden aan de meest geprecariseerde mensen in het gewest," aldus d'Ursel. "Tenzij de politiek denkt dat ze al genoeg doet."

Dat de wijk rond het Zuidstation een opflakkering van geweld kent, heeft volgens de oprichter van Doucheflux te maken met de toenemende armoede en een systematisch gebrek aan oplossingen. Die combinatie omschrijft hij als een "explosieve cocktail." "Als we te maken krijgen met geweld, antwoorden we met veiligheidsmaatregelen, maar dat volstaat voor niemand. Wij, laagdrempelige eerstelijnsorganisaties, zien een verband tussen het geweld dat onze ploegen ondergaan en het gebrek aan oplossingen die zij kunnen voorstellen."

Mijnenveld

"Als men zich moet inschrijven op een oneindige lijst voor een sociale woning, als men maanden moet wachten voor een bed in de psychiatrie en ontwenningscentra vol zitten, als dwalende jongeren hun rug keren naar een samenleving die hen geen perspectief biedt, het aantal daklozen en tegelijk ook leegstaande gebouwen stijgt, dan is niets nog voorspelbaar of normaal, behalve de ontmoediging en woede," schrijft d'Ursel. "Onze ploegen zijn vaak genoodzaakt om te antwoorden: 'Sorry, veel moed en veel geluk.' Ze opereren in een waar mijnenveld."

Volgens d'Ursel zijn er voor deze complexe problematiek specifieke crisisbudgetten nodig. Hij verwijst naar een "crisis zonder precedent", toen duizenden Oekraïense vluchtelingen zich in België aanboden voor bescherming en onderdak. "Toen was er opvang, werd er werk gemaakt van toegang tot werk en woningen. Als men het wil, kan het," aldus d'Ursel nog. "We stellen vast dat de overheid genoeg middelen heeft, maar er is een gebrek aan politieke wil."

In totaal hebben elf hulporganisaties de open brief mee ondertekend, waaronder AMO Rythme, L’Ilot en Infirmiers de rue.