Standpunt BDW: Mondmasker

Ondanks een lichte verbetering blijft de luchtkwaliteit in Brussel pover. Waarom blijven we dat tolereren, vraagt BDW-hoofdredactrice Anne Brumagne zich af. 'Er zijn dagen dat de stinkende vuile lucht van het verkeer je de adem beneemt.'

Heel af en toe zie je er in Brussel fietsen of rondwandelen: mensen met een mondmaskertje op. Ik heb altijd vreemd opgekeken als ik zo iemand in het straatbeeld zag. De luchtvervuiling is hier toch niet zo erg als in een Chinese stad? Maar een paar weken geleden dacht ik voor het eerst: misschien hebben die mensen gelijk dat ze zich zo tegen de luchtvervuiling wapenen. En misschien moet ik ook een mondmasker dragen, elke ochtend wanneer ik aan Montgomery op de tram sta te wachten en een oneindige stoet van wagens er voorbijrijdt. Er zijn dagen dat de stinkende vuile lucht van het verkeer er je de adem beneemt.

Maandag publiceerde onze website brusselnieuws.be de jongste cijfers over luchtvervuiling, die van 2013. Het goede nieuws is dat de concentratie van fijn stof in Brussel licht gedaald is, het slechte nieuws dat die van stikstofdioxide gelijk blijft. En stikstofdioxide wordt vooral veroorzaakt door lokale uitstoot. Het verkeer dus, en dan vooral dieselwagens. Roetfilters houden die stikstofdioxide niet tegen, het fijn stof gelukkig wel. Op drukke verkeersassen liggen de gemiddelde waarden van stikstofdioxide een stuk hoger dan de Europese grenswaarden, die op zich al veel minder streng zijn dan die van de Wereldgezondheidsorganisatie. De kaartjes die brusselnieuws.be toont, spreken boekdelen. De Grote Ring, de Kleine Ring, de ‘Middenring’ met Montgomery er op, de Wet- en Belliardstraat: ze kleuren ongezond paars. Terwijl in de onmiddellijke omgeving bijzonder veel mensen wonen en werken.

De vraag is waarom we dat blijven tolereren. Dat trams en bussen met tientallen reizigers geen meter vorderen omdat de Brusselse wegen verstopt zitten door het privéverkeer. Dat het openbaar vervoer moet besparen maar dieselauto’s vrolijk stikstofdioxide mogen blijven spuwen. Dat fietsers dagelijks hun leven moeten riskeren in de Brusselse straten. Dat er nog wat extra parkeergarages in het centrum zullen worden gebouwd terwijl er net in overstapparkings zou moeten worden geïnvesteerd om mensen op het openbaar vervoer te krijgen. Dat er megashoppingcentra worden toegelaten aan een al compleet verzadigde Ring en dat jarenlang de mythe wordt verspreid dat de bezoekers met het openbaar vervoer naar die beleveniswalhalla’s zullen komen.

Rondkuieren in een stad waar de lucht gezond is. In een stad met een perfect openbaar vervoer, tot een minimum beperkt autoverkeer, en ruimte voor fietsers en voetgangers. En die perfect met het openbaar vervoer bereikbaar is. Dat zou pas een belevenis zijn!