Verslaafdencentrum De Sleutel gesloten

Na twaalf jaar sluit De Sleutel de deuren. Het dagcentrum voor drugsverslaafden in de Aanbeeldstraat spreekt over 'te veel werk en ontoereikende huisvesting'. Waar moeten Nederlandstalige drugsverslaafden nu heen?

Drugsverslaafden krijgen geen medische en psychosociale hulp meer in de Brusselse afdeling van De Sleutel.

De Sleutel, een netwerk van ambulante en residentiële hulpverlening, richt zich in heel Vlaanderen tot mensen met drugsproblemen, en tot hun omgeving. Tot 1 december vorig jaar behandelde het dagcentrum ook verslaafden in de hoofdstad.

In het huurpand in de Aanbeeldstraat (sic) begeleidden een arts, een psychologe en een sociaal verpleegkundige, bijgestaan door vrijwilligers en stagiairs, jarenlang een brede groep van mensen met een drugsverslaving. Dat ging van cannabisverslaafden tot langdurige heroïnejunkies. Drie kwart van de bezoekers was man; de gemiddelde leeftijd lag op 27. De hulpzoekers kwamen van zowel buiten als binnen de stad en waren Nederlands- of anderstalig.

Volgens Koen Dhoore, directeur Zorgverlening van De Sleutel, meldden zich in 2007 honderdtwintig hulpbehoevenden in de Brusselse afdeling aan. Na een oriëntatiegesprek kreeg ruwweg de helft van hen begeleiding. "Op een gegeven moment werd die honderdtwintig overschreden. Met de krappe personeelsbezetting was het onmogelijk om het werk op een kwaliteitsvolle manier verder te zetten."
Niet alleen nam het aantal hulpzoekers in de loop der jaren toe, ook hun problemen werden moeilijker te behandelen. "Bij aanvang ging het om verslaafden die hun leven vrij autonoom in handen hadden. Naar het einde toe kregen we steeds meer geïsoleerde en gemarginaliseerde mensen over de vloer," zegt Dhoore.

Daarnaast drong zich een grondige renovatie van het verouderde pand op. "We hadden gas- en elektriciteitsproblemen. Er was gevaar voor CO-vergiftiging en de brandveiligheid was niet gegarandeerd. Kortom: de personeelsequipe was te klein om de continuïteit te kunnen garanderen, en ondanks een goede samenwerking met de subsidiërende overheden - VGC en Riziv - was een uitbreiding niet mogelijk. De werkingsmiddelen konden ook niet aangepast worden."

Daarom benaderde het centrum naar eigen zeggen 'tientallen' mogelijke partners in de Brusselse medische en welzijnssector om samen te werken. "De interessantste onderhandelingspartner viel uiteindelijk weg na een brand in diens infrastructuur. Toen besloten we om te sluiten."

Veel onduidelijkheid
De sluiting, die in alle mediastilte gebeurde, roept vragen op. Staan de Nederlandstalige drugsverslaafden in de hoofdstad nu in de kou? Hoe gaat het beleid hiermee om?
Volgens directeur Dhoore zijn alle klanten van De Sleutel eind vorig jaar 'keurig afgehandeld of doorverwezen'. "Door onze sluiting is capaciteit verdwenen. De Nederlandstalige drugsverslaafden kunnen voor begeleiding wel bij Houba (van het Centrum voor Geestelijke Gezondheidszorg, SVdb) of Transit terecht, maar dat zijn veeleer noodoplossingen."

Edith De Craen, zorgcoördinator Middelenmisbruik bij het Overlegplatform Geestelijke Gezondheid Gebied Brussel-Hoofdstad (OPGG), zegt de sluiting te betreuren. "Dit beperkt de toegang tot zorg voor Nederlandstaligen. Sinds kort krijgen enkele Franstalige instellingen meer vragen van Nederlandstalige drugsverslaafden. Dat is geen probleem, zolang iedereen elkaar begrijpt."

Volgens Nathalie De Boelpaep, communicatiemedewerkster van VGC-collegelid Brigitte Grouwels, bevoegd voor Welzijn (CD&V), worden de Nederlandstalige drugsverslaafden niet aan hun lot overgelaten. "De tweetalige vzw Transit, zowel een dagcentrum als een kortverblijfcentrum voor meerderjarige drugsgebruikers, deelde mee dat Nederlandstalige cliënten bij hen terechtkunnen en dat zij ook in het Nederlands begeleiding kunnen bieden. In het verleden hebben we al samengewerkt en toen waren er ook van beide kanten doorverwijzingen. Transit kan een grote rol spelen om Nederlandstalige drugsgebruikers een eerste opvang te bieden. Ze hebben bij Transit wel geen medische consultaties." Ten slotte meldt De Boelpaep dat "andere Nederlandstalige sporen nog worden onderzocht."