Walter Nuyts: 'Het was hier vroeger allemaal witloof'

BRUZZ wil weten hoe het is om in Evere te wonen en belde aan bij Walter Nuyts, een opmerkelijke inwoner en ex-voorzitter van de lokale harmonie.

“Hier wat verder liep ik school. In de jaren zestig was het een Nederlandstalige school, met een kleine Franstalige vleugel. Nu is het net omgekeerd, en is de Nederlandstalige afdeling heel klein geworden. De Vlaamse families die hier woonden en de kinderen met wie ik opgroeide, zijn allemaal uitgeweken. Waarheen? Naar het platteland, Steenokkerzeel en zo. Ze zijn het witloof gevolgd.”

Volgens Nuyts hadden ze het moeilijk met de verstedelijking en de verfransing, die Evere vanaf 1960 grondig veranderde. “Wat nu in Vilvoorde gebeurt, maakten we hier vroeger in Evere mee,” zegt hij. “De olievlek Brussel. Later is daar de verallochtonisering bijgekomen. Nu woont de hele wereld in Evere, een ware mozaïek aan gemeenschappen, waartussen spijtig genoeg stevige schotten staan.”

Zelf is hij niet mee verhuisd. Nog niet. “Als mijn vrouw met haar praktijk stopt, vertrekken we wellicht,” zegt hij. “De gemeente doet echt haar best voor Nederlandstaligen. Maar dat kan niet verhinderen dat ik bijna nergens nog in mijn eigen taal word bediend.

Voor grote aankopen winkelen wij liever buiten Brussel. Want als het technisch wordt, kun je dat toch het best in je eigen taal.”

Waar het heen moet, is nog niet duidelijk. “Mijn vrouw wil naar de kust, maar dat trekt mij minder aan: veel te saai. En als ik er dan aan denk hoe makkelijk het is om hier eens naar de opera of de Ancienne Belgique te gaan, dan zou ik dat echt wel missen. Misschien moeten we toch hier blijven.” Nuyts is onbeslist, en kijkt ook een tijdlang zo voor zich uit. “Ik denk dat ik een beetje een haat-liefdeverhouding met Brussel heb.”

Over wat hem in Evere zelf tegenstaat, hoeft hij niet lang te denken. “De zondvloed aan auto’s, de bouwwoede en het gebrekkige fietsbeleid. En de hoge onroerende voorheffing. Mijn oude schoolgenoot Guy Vanhengel weet dat,” knipoogt hij. De goede dingen?

“De Molen van Evere, hier vlakbij. En dat je als verenging echt gesteund wordt door de gemeente, die begrijpt dat verenigingen mensen bijeenbrengen en leven in de gemeenschap brengen.”

Nuyts weet waarover hij spreekt. Hij was jarenlang voorzitter van de Koninklijke Harmonie Sinte-Cecilia. Drie jaar geleden vierde die haar 150ste verjaardag. De harmonie staat bekend voor haar uit de band springende themaconcerten, “zoals Russische muziek of een boogiewoogieconcert met uitvoering van het Everse Kili Watch.”

In januari gaf hij de fakkel door. “Tijd voor verandering,” klinkt het. Zelf speelt hij nog piano en altsaxofoon, en hij is dat nog lang van plan. "Benieuwd of dat langs de molen van Evere, of op de zeedijk zal zijn.”

Lees ook het interview met Sara Emmery, ook een inwoonster van Evere.