Zeg niet etnisch profileren of daderprofilering maar 'professioneel profileren'

Korpschef Michel Goovaerts van politiezone Brussel Hoofdstad-Elsene reageert woensdagochtend op de kritiek op het optreden van zijn agenten afgelopen weekend en benadrukt dat er geen sprake is van etnisch profileren. "We kregen berichten van handelaars in de buurt dat jongeren in de Agoragalerij bivakmutsen en buff-sjaaltjes gingen kopen. Ze vreesden voor schade en plunderingen."

Wie de beelden van het Muntplein zag, dacht misschien dat de Brusselse politie willekeurig jongeren van kleur aanhield, niet lang na de dood van de 17-jarige Nahel in Nanterre, een voorstad van Parijs. Het ging om 200 preventieve aanhoudingen, die op heel wat kritiek konden rekenen.

Aan De Standaard en Radio 1 legt Goovaerts uit dat de politie op basis van informatie van handelaars en sociale media de jongeren volgde en tot actie moest overgaan om mogelijke plunderingen te voorkomen. De politie had meldingen gekregen uit de Agoragalerij van handelaars die waarschuwden dat jongeren bivakmutsen kwamen kopen.

Volgens Goovaerts is er dus geen sprake geweest van etnisch profileren. Hij stelt dat het optreden van de politie altijd in nauw overleg met burgemeester Philippe Close (PS) gebeurt en dat ook hij etnisch profileren niet zou accepteren. Wat de politie doet, noemt hij "professioneel profileren", waarbij agenten altijd objectieve redenen moeten hebben om iemand te controleren. Hij wijst erop dat wanneer jongeren bivakmutsen kopen er een grens wordt overschreden.

Eerder zei korpschef Jurgen De Landsheer, van de politiezone Brussel-Zuid, iets gelijkaardigs. "Er is een verschil tussen etnisch profileren en daderprofilering. Op basis van de informatie die we vergaren, gaan we gericht mensen preventief oppakken, zodat het hier niet zover komt als in Frankrijk."

Goovaerts erkent in het interview met De Standaard wel dat er een diepe kloof is tussen de politie en de jongeren. Hoewel de politie verschillende initiatieven heeft genomen om de banden met de jeugd te verbeteren, merkt hij op dat niet alle jongeren openstaan voor dialoog. Hij geeft aan dat de politie daar geen antwoord op heeft en wijst ook op de verantwoordelijkheid van de ouders.

Tot slot spreekt Goovaerts over het gebrek aan vertrouwen van Brusselse jongeren in de politie, vooral na sterfgevallen tijdens politie-interventies. Hij deelt de frustratie hierover en geeft aan dat deze zaken worden onderzocht door het controleorgaan van de politie, Comité P.

Goovaerts pleit ten slotte voor gemengde sociale patrouilles, waarbij de politie samenwerkt met maatschappelijk werkers of psychologen, om een allesomvattende aanpak te realiseren. "Dagelijks belanden er dertig mensen in onze cellen, en minstens de helft hoort daar niet thuis. Wij ruimen het puin van een intolerante samenleving met te weinig voorzieningen."