Zuster Hilde: 'De broederlijkheid in Sint-Pieters-Woluwe maakt me trots'

BRUZZ wil weten hoe het is om in Sint-Pieters-Woluwe te wonen. Wij belden aan bij twee opmerkelijke bewoners. Zuster Hilde, provinciaal econoom bij de Zusters Franciscanessen.

Bij het Provincialaat van de Zusters Franciscanessen, Missionarissen van Maria - in de Pater Damiaanlaan - is de West-Vlaamse zuster Hilde (55) al zestien jaar provinciaal econoom. Ze bestiert er alle eigendommen, gebouwen en financiën van haar missiecongregatie in België, Nederland en de Faeröer-eilanden. Hetzelfde werk doet ze voor het Dekenaat Brussel Noord-Oost, als decanaal secretaris. "Ik zie dagelijks heel veel volk in de eucharistieviering in de kapel,” stelt zuster Hilde, die naast de minimalistische kapel in sixtiesstijl samenwoont met veertien interne zusters - tussen 46 en 85 jaar - en vier tot acht transitzusters. “Franciscanessen moeten een diploma hebben.

Daarom verblijven hier regelmatig zusters voor hun hogere opleiding aan de UCL om bijvoorbeeld een kliniek te leren beheren. Dat kunnen ook taalstudies zijn of een theologische studie in het Institut d’Études Théologiques de Bruxelles, van de jezuïeten. Omdat vrouwen daar niet kunnen logeren, wonen er altijd een tweetal bij ons. Daarna trekken de transitzusters op missie, doorgaans naar Afrika of Azië.” Enkele zusters van Sint-Pieters-Woluwe werken als verpleegster in een ziekenhuis, een andere is door minister van Justitie Koen Geens benoemd als aalmoezenier in de gevangenis van Vorst.

Over de gemeentelijke diensten van Sint-Pieters-Woluwe heeft zuster Hilde niets dan lof. “Je kunt niet geloven hoe goed je hier bij de gemeentelijke diensten wordt onthaald,” zegt ze. “Met welke vraag of dossier je komt aandraven – een boom vellen of iets anders - , altijd wordt het in een korte tijd het afgerond.”

Zuster Hilde coördineert alles wat met onroerend en roerend goed van de Kerk te maken heeft in het dekenaat. “Sint-Pieters-Woluwe heeft al enorm goed samengewerkt met de verschillende parochies. Franstalige scouts hebben prachtig gerenoveerde lokalen gekregen in de Sint-Pieterskerk.

Aan de overkant, boven de parochiezaal, kreeg de kerkfabriek toelating om logementen te maken. Daar huist nu een familie van vluchtelingen. Van hogerhand werd gevraagd of elke parochie één vluchteling zou kunnen opvangen. Wel, Sint-Pieters-Woluwe heeft vast het meeste gedaan van alle Brusselse gemeenten. Onze parochies - van Onze-Lieve-Vrouw van Stokkel en Sint-Aleidis tot de Heilige Familie - hebben een twaalftal dossiers lopen voor onderdak aan vluchtelingen. Het gaat om eigenaars die beslist hebben om hun woning aan die vluchtelingen te geven.

Er kwamen heel wat vrijwilligers bij me langs: om kinderen te begeleiden, in scholen binnen te krijgen, met papieren allerhande te helpen, te veel om op te noemen. Die maatschappelijke broederlijkheid in Sint-Pieters-Woluwe maakt me trots.”