Tussen hoop en wanhoop: fotografie-expo in Migratiemuseum toont kinderen in oorlog

Vanaf zaterdag is in het Migratiemuseum in Molenbeek ‘Kinderen in oorlogsgebieden’ te zien. Palestijnse, Oekraïense en Belgische fotografen brengen er het dagelijkse leven van kinderen in conflictzones in beeld. “De foto’s stralen niet alleen wanhoop, maar ook verwachting uit,” zegt Johan Leman, voorzitter van het Migratiemuseum.

Wie aan beelden van kinderen in oorlog denkt, ziet huilende kinderen. Maar wat gebeurt er wanneer de bombardementen achter de rug zijn en de camera’s alweer op andere onderwerpen zijn gericht? Het Migratiemuseum zoomt in op de leefwereld van kinderen en jongeren in conflictgebied, waar wanhoop en hoop constant met elkaar flirten.

In ‘Kinderen in oorlogsgebieden’ worden een twintigtal werken gepresenteerd van onder andere Areej Shaheen, Doaa Al-Baz, Fadi Badwan, Haneen Salem, Rojin Ferho en Franky Verdickt. Op de foto’s zie je hoe kinderen spelen in de schaduw van verwoeste gebouwen, een zelf geknutselde vlieger oplaten of ronddolen door het puin. “De foto’s stralen wanhoop maar ook verwachting uit,” vertelt Johan Leman, voorzitter van het Migratiemuseum.

Spelen met puin

In oorlogsverslaggeving blijft het lot van kinderen vaak uit de schijnwerpers. In de fototentoonstelling van het Migratiemuseum zien we Syrische, Palestijnse en Oekraïense kinderen die ronddolen, spelen of afleiding zoeken voor een harde realiteit. Vaak is dat op straat, tussen het puin of in vluchtelingenkampen.

De beelden in het Migratiemuseum stralen veerkracht uit. “We willen mensen niet choqueren met de foto’s en zo het publiek afschrikken, we willen een dialoog stimuleren” zegt Rojin Ferho. “Door niet over de kinderen in oorlog te spreken, halen we hen uit het narratief en verdwijnen ze.”

Kinderen in conflict

BRUZZ-journalist Rojin Ferho ging op reportage naar Noord-Oost-Syrië, waar verrassend veel jongeren voor haar lens verschenen. “Ik was verbaasd dat er zoveel jongeren stonden te popelen om hun verhaal te delen,” vertelt ze. “Door op beeld vastgelegd te worden, kregen ze het gevoel dat de wereld wél geïnteresseerd is in hen.”

De kansen voor jongeren in deze kwetsbare regio zijn uiterst beperkt. “Deze jongeren vallen volledig uit de boot, ze kunnen niet naar school en elk toekomstperspectief wordt hen ontnomen. Hun stem wordt niet gehoord en hun gezicht wordt niet getoond,” zegt Ferho.

Hoopvolle stem

Het museum wil een hoopvolle stem laten horen in gesprekken over oorlog en humanitaire hulp. “Wanneer je ziet hoe kinderen in de meest uitzichtloze situaties toch spel, hoop en creativiteit blijven vinden, kan je alleen maar concluderen dat het nooit een verloren zaak is om actie te ondernemen in deze conflicten,” aldus Leman.

“We hopen dat bezoekers naar buiten stappen met een gevoel van dankbaarheid en het besef dat zorgeloos opgroeien niet vanzelfsprekend is voor elk kind,” besluit Ferho.

Eerbetoon

De tentoonstelling is ook een eerbetoon aan de Palestijnse fotografe Areej Shaheen. Op 3 januari 2025 kwam zij samen met haar moeder om het leven bij een Israëlische luchtaanval op haar huis in Gaza. Haar werk legde het leven van kinderen in oorlogstijd vast, met aandacht voor gevoeligheid en menselijkheid. Haar werk krijgt in het Migratiemuseum een bijzondere plek om haar nagedachtenis te eren.