Voor de Portugese zangeres MARO zit magie niet in perfectie

Ze deed Barroso lachen, besprenkelde het Eurovisiesongfestival met saudade en wordt op handen gedragen door Billie Eilish: voor de Portugese popzangeres MARO ligt er een gouden een toekomst open. Ze staat zondag in de Botanique.

“'We've been loving in silence' van een artieste genaamd MARO was de soundtrack van mijn leven toen ik door een moeilijke periode ging,” bekende de Amerikaanse zangeres Billie Eilish onlangs in een video-interview, waarna ook broer Finneas een vat superlatieven opentrok over de Portugese artieste.

Natuurlijk zette Mariana Brito da Cruz Forjaz Secca het bewuste fragment meteen online: “De zoetste woorden van de coolste van allemaal.” De onverwachte fanboodschap zorgde voor een nieuwe piek in luistercijfers bij de zangeres wier passage op het Eurovisiesongfestival in Rome twee jaar geleden de wereld een eerste keer wist te ontroeren. 'Saudade, saudade' zong ze toen. Het gevoelige, spaarzaam gearrangeerde nummer typeert een oeuvre waarin melancholie dienstdoet als een schouder om op uit te huilen.

Op haar Trio Tour, die ook de Botanique aandoet, laat ze zich alleen begeleiden door de akoestische gitaren van haar Catalaanse vrienden Darío Barroso en Pau Figueres. Ook op haar recentste album hortelã, met gestripte versies van haar songs, was hun discrete getokkel al een smaakvolle metgezel van haar lichthese, weemoedige stem. MARO zingt dan ook erg persoonlijke songs over onvoorwaardelijke liefde en onontkoombaar verlies, kortom: de pijn van het zijn. En toch hoor je in een docu, die de opnames van de plaat volgt (en te zien is op YouTube), Barroso zeggen dat het lang geleden is dat hij zo gelachen heeft. De ontspannen sfeer in de studio kwam ook de artistieke prestaties ten goede. Tranen door de slappe lach, zoals wanneer MARO spontaan 'My heart will go on' inzet, vormen het ideale tegengewicht voor tranen van ontroering.

“Veel songs van pakweg Sufjan Stevens en Bon Iver zijn zo mooi dat het er niet meer toe doet dat ze niet perfect zijn,” had je haar dan al horen zeggen. “Net dat maakt ze magisch.” Ook MARO's voordracht koppelt een perfecte timing aan imperfecties van het moment, en een uitgebreide muzikale opleiding aan levenservaring. Na haar studies aan het Berklee College of Music in Boston verhuisde ze naar Los Angeles, waar haar talent werd opgepikt door Quincy Jones. De Britse muzikant Jacob Collier nam haar mee op tournee als extra zangeres en instrumentalist. In haar thuisland won ze het Festival da Canção. En voor het elektronicaduo Odesza zong ze 'Better now' in.

Onlangs verscheen 'Chiquitinha', uit de ep Pirilampo, die ze opnam met Berklee-studiegenoot NASAYA. Een eerbetoon aan haar opa, geschreven twee dagen voor zijn dood. “Als songs evolutions (zie Pokémon, red.) hadden, dan was 'Chiquitinha' de eerste, gevolgd door 'Can you see me?' en vele andere tot 'Saudade, saudade',” schreef ze op haar socials. “Ik hou er nog evenveel van als toen ik het vier jaar geleden schreef, en moet er nog steeds om huilen.”