Zwangere Guy en Vera Coomans verenigd op de soundtrack van 'Putain': 'Wij ademen samen'

Zwangere Guy verpandde zijn hart aan de Brusselse cultgroep Madou en overtuigde frontvrouw Vera Coomans om mee te werken aan de soundtrack van Putain, de serie waarvoor hij de vonk en de klankband leverde én de vaderrol op zich nam. “Ik wist meteen dat samenwerken met hen de shit zou zijn.”

"Oei, moet ik zo over straat lopen?” zegt Vera Coomans met guitige, glinsterende ogen. Ze is net 75 geworden en heeft twee dikke bossen bloemen gekregen. Een ruiker van haar pr-verantwoordelijke, en een boeket van haar nieuwe bestie Gorik van Oudheusden. Voor de meeste aardlingen is die laatste nog steeds het bekendst als rapkoning Zwangere Guy, maar straks kent iedereen hem ook als acteur. “Ik eis niet graag de aandacht op,” glimlacht Coomans minzaam naar de rapper.

De zangeres is blij, met de bloemen en met de innige knuffel die ze van Van Oudheusden heeft gekregen, maar ook met de nieuwe ep Engel die ze uitbrengt met Madou, de band die ze vormt met onder anderen haar zoon Thomas Devos. Met het titelnummer veroverde ze een plekje naast onder meer Brutus, Peet en Chuki Beats op de eclectische soundtrack van Putain, de serie die vanaf 19 december op Streamz te zien zal zijn over een stel jongeren dat in Brussel de hoogtes en laagtes van het grootstadsleven doorworstelt.

Van Oudheusden leverde niet alleen het originele idee voor de serie – die losjes op zijn leven is gebaseerd –, hij speelt ook de vader van hoofdpersonage Gigi én hij leidde eigenhandig de kleurrijke klankband, die nu al uit is, in goede banen. “Ik voelde onmiddellijk dat Madou daarop zou passen,” grijnst de rapper, die zoals steeds een “fucking tight schedule” heeft, maar voor de rest een rust en kalmte in zich draagt die vroeger niemand mogelijk had geacht. “Ik ben meer zen dan ooit,” beaamt hij, “ik heb geleerd om minder ruimte in te nemen.”

Die ruimte wordt nu ingenomen door iemand anders: eind september ben je écht Papa ZG geworden, zoals je jezelf graag noemt.
Gorik van Oudheusden: Jaaah! Van een dochter. (Toont een foto van de kleine spruit aan Vera Coomans) Kijk, dat is ze.
Vera Coomans: Oooh, zo’n dotje.
Van Oudheusden: Ze is mooi, hé.
Coomans: Dat kon niet anders, toch? (Lacht) En nu nog die andere bevallingen, van je serie, je plaat, je film ...

Je had altijd een strak carrièreplan, Gorik. Stond dat vaderschap ook in je schema?
Van Oudheusden: Nee. Het verlangen naar kinderen is in vlagen gekomen en gegaan. Mijn eerste lief kwam uit een heel groot gezin, dat wilde ik toen ook. Maar dan ben ik dingen beginnen te verwerken uit mijn jeugd. Ik groef altijd maar dieper en besloot dat ik geen kinderen op de wereld wilde zetten. Ik was bang dat ik dezelfde fouten zou maken als mijn ouders, maar ik was ook bezorgd over wat dat vaderschap met mijn carrière zou doen. Ik was toen nog heel egoïstisch, maar dat egoïsme is weggeëbd. Coomans: Ouderschap is iets wat je overkomt. Mijn man (dramaturg-regisseur en tekstschrijver van Madou Jan Devos, red.) studeerde nog aan het RITCS toen ik al met een buikje rondliep, maar ik kon gelukkig zingen om de kost te verdienen. Ik heb een carrière altijd met kinderen gecombineerd. Ik stond in de Muntschouwburg te zingen, terwijl Thomas in een wiegje op het podium lag. Als hij onrustig werd, nam ik hem even in de armen.

Zie je dat al gebeuren, Gorik?
Van Oudheusden: Mijn vriend Bert Cools (Antwerpse jazzmuzikant die ook op de soundtrack van Putain staat, red.) doet het ook zo, de wereld rondreizen met zijn dochtertje. Als hij optreedt of repeteert, is zij erbij. Ik vind het mooi om zo vrij te leven. Maar natuurlijk vraagt het aanpassingen.
Coomans: Dat komt goed. Toen ik zeven maanden zwanger was van mijn dochter, moest ik optreden op een theaterfestival in Wenen. Ik heb nooit zo goed gezongen, ik had twee keer zoveel volume. Tijdens de terugvlucht is mijn dochter helaas gedraaid in de buik, waarna ze te vroeg is geboren. Dat was voor mij een moeilijke periode. Maar goed, je kan niet alles dirigeren.
Van Oudheusden: Nee, je moet het ook op je af laten komen.

Detoxen met appel en gember

“Madou is op mijn radar verschenen dankzij Ziggy Devriendt, alias dj Nosedrip,” vertelt Van Oudheusden over de Brusselse cultgroep die in 1982 één titelloze plaat maakte en daarna goeddeels van de radar verdween, tot ze in 2021 weer opdook met een nieuw album. “Ik kende hun muziek, maar niet hun naam. Ik ben dan naar mijn manager Dis (Huyghe, red.) gestapt en heb hem gevraagd om contact te zoeken. Toevallig kwam Dis Vera die dag tegen in de biowinkel. Een week later heeft ze mij gebeld. We hebben een halfuur aan de telefoon gehangen, blijkt dat wij op een scheet van elkaar wonen in Schaarbeek.”

“Ik was aan het wandelen in het Josaphatpark, ik heb twee keer de hele toer gedaan,” lacht Coomans. “Daarna zijn we iets gaan drinken bij Boentje Café. Daar hebben ze een lekker detoxdrankje met appel en gember. Ik maak dat nu zelf, (tot Gorik) als je nog eens bij ons komt ...” “Ja, moet ik doen,” knikt Van Oudheusden. “Ach, nee, je moet juist niks,” lacht Coomans.

Lopen jullie elkaars deur plat?
Van Oudheusden: Nee. Vera heeft mij al vaak uitgenodigd, maar ik zit even met een ... ‘schifting’ in mijn gang van zaken.
Coomans: Er komt wel een moment dat we gaan chillen in ons tuintje.

Waarom paste ‘Engel’ op de soundtrack van Putain?
Van Oudheusden: Ik heb naar iedereen met wie ik wilde samenwerken het scenario gestuurd. Alleen de oudere muzikanten hebben dat gelezen, de rest beperkte zich tot mijn moodboard. (Lacht)
Coomans: Ik heb alle tien afleveringen gelezen. Ik kende Goriks muziek wel, maar ik zat er niet met mijn neus op. Dus ben ik hem nog meer gaan googelen en beluisteren op mijn iPad. Ook zijn shows in de AB heb ik gezien. Daarna hebben Thomas en ik twee nieuwe liedjes geselecteerd, waaronder ‘Engel’, dat een verhaal vertelt van eindigheid, maar ook van een vrouw die geen kant meer op kan.
Van Oudheusden: Ze speelt met de duivel, en wordt gewurgd. Madou ademt iets heel poëtisch, maar ook iets ... lugubers. En dan die stem van Vera. Putain is geen alledaagse serie, en daar paste niet-alledaagse muziek bij. Madou, dat ís Bruxelles, hun naam alleen al. Ik heb hun platen kapotgedraaid, alle makers waren fan. Het was meteen duidelijk dat met hen samenwerken de shit zou zijn.

Putain wordt aangekondigd als “une belle brochette bruxelloise avec sauce van alles.” De soundtrack is net zo divers, met hiphop, drum-’n-bass, metal, folk en wereldmuziek.
Van Oudheusden: Eerst wilde ik enkel met Brusselse artiesten werken. Maar Brussel is net een stad waar iedereen welkom is, waar je barrières moet doorbreken. De soundtrack is een wandeling door mijn platenkast. Ik zag mezelf als het stokje van die brochette, ik hield alles samen.

De fictieve radiomaker Yves, die alle tracks aan elkaar praat, wordt gevraagd van welke muziek hij “kiekebisj” krijgt, waarna hij begint te mijmeren. Van welke muziek krijgen jullie kippenvel?
Van Oudheusden: Muziek waar de emotie van afspat. Op dit moment is dat heel intieme, zachte, eerlijke muziek. Als je bijvoorbeeld Chet Baker hoort huilen door zijn trompet, dat is zo mooi.
Coomans: Op de soundtrack zingt Gorik het nummer ‘Equinox’ met Gala Dragot. Wat zij doet op die jonge leeftijd is onwaarschijnlijk mooi. Zingen om jezelf te uiten of om troost te vinden, dat herken ik heel hard. Ik ontdekte mijn eigen stem in de keuken van mijn ouders, na mijn allereerste hele grote liefdesverdriet. Daarvoor zong ik mee met artiesten als Joan Baez. Tot op de dag van vandaag zing ik omdat er dingen vastzitten, zelfs fysieke pijn verdwijnt een beetje als ik muziek maak op mijn zolder. Dat is mijn enige en eeuwige drijfveer.
Van Oudheusden: Toen onze dochter geboren is, hebben we geluisterd naar ‘Little star’ van Michel Banabila. (Speelt het kleinood van de Nederlandse klankkunstenaar af op zijn telefoon) Muziek die mij kiekebisj geeft, is muziek die je je even veilig doet voelen. Het is oké, ik bent niet alleen. Je bent op dat moment één met de muziek. Dat gevoel gaf Vera mij ook toen ze mij ‘Engel’ liet horen.

De kinderen van Palestina

“Je moet je klein maken, minder energie nemen en meer energie geven,” zegt Gorik van Oudheusden over zijn samenwerkingen met anderen. Met zijn 36 zou hij de zoon van Vera Coomans kunnen zijn. Opvallend vaak klikt het goed tussen hem en een oudere generatie, eerder vond hij al zielsverwanten in Arno en Dirk De Wachter. “Ik denk dat ik gewoon heel veel van hen wil opsteken,” zegt hij. “Ik wil wat ik nu doe ook nog lang blijven doen. Arno heeft mij geleerd om niet meer te drinken tijdens shows. Vera heeft mij getoond om altijd in stijl toe te komen. Dress good, feel good.”

Voor een jongere generatie ben jij ook een grote mentor. Neem je die rol graag op?
Van Oudheusden: Ik vond lang dat muzikanten geen rolmodellen zijn, maar andere artiesten hebben me overtuigd van het tegendeel. Nu durf ik wel wat verantwoordelijkheid te nemen. Ik ben zó trots dat ik niet meer drink. Ik heb honderden brieven gekregen van mensen die zeggen dat ik een inspiratiebron ben of hun steun bied. “Dankzij u voel ik mij niet alleen,” lees ik dan. Ik ga die rol niet claimen, maar vind dat wel mooi. Respect eis je niet, je krijgt het.
Coomans: (Wijst naar Gorik) Van die gast hier heb ik energie gekregen. En niet zomaar een beetje. Massa’s gewoon.
Van Oudheusden: Het is dubbel. (Lacht) Voor sommige mensen ben ik te intens.
Coomans: Als jij optreedt, begin ik bijna mee te ademen. Al wat jij geeft, krijg je terug. Maar je geeft ook zo verdomd veel.
Van Oudheusden: Het wordt tijd dat ik weer op een podium kruip, Vera, ik word zot!

“You rest in the shade of the home that you made,” zing je ergens op de soundtrack, Gorik. Hoe warm is die thuis, Brussel, nog?
Van Oudheusden: Dat is een lied voor alle kinderen die sterven in Palestina. Het is gegroeid uit een brief die ik naar mijn innerlijke kind had geschreven, en naar alle kinderen die in een moeilijke situatie zitten en van kleins af een overlevingsinstinct ontwikkelen. Kinderen zijn onze toekomst.
Coomans: Ik heb Brussel altijd graag gehad, maar soms neem ik de trein naar Oostende om daar te gaan wandelen. Af en toe heb ik andere lucht nodig.
Van Oudheusden: Brussel is rauwer geworden. De straten zijn een weerspiegeling van hoe het bij heel veel mensen in hun hoofd toegaat. En dat is pure chaos en angst. Toen ik thuiskwam met mijn pasgeboren dochter, zaten er enkele junks crack te roken op mijn dorpel. Om vijf uur in de namiddag. Dan knapt er iets.

De hardheid van Brussel, Trump, de klimaatrapporten: veel jongeren, zoals ook uit Putain blijkt, voelen zich platgeslagen.
Van Oudheusden: Rond mij worden heel veel meisjes geboren. Ik zie hen als zielskinderen, zij zullen deze wereld beter maken.
Coomans: (Vertederd) Dat is mooi. Kijk, hiermee mag je het interview eindigen.

In een van de nieuwe songs rap je samen met Peet “Tout seul, on va toujours plus vite / Ensemble, on va beaucoup plus loin.” Is het individualisme de ziekte van deze tijd?
Van Oudheusden: Er moet veel meer worden geïnvesteerd in de nieuwkomers, ook al zullen ze zich hier misschien nooit thuis voelen. We leven naast elkaar.
Coomans: (Kijkt naar buiten) Kijk, een beetje blauw in de lucht. Dat zijn kleine dingen waar we ons aan moeten optrekken.

Zowel in Putain als in de film Comeback, die in januari uitkomt, speel je een vader, Gorik.
Van Oudheusden: En nu ben ik écht vader, derde keer goeie keer. (Lacht) Ik vond het interessant om in die huid te kruipen en dat spel te spelen. Putain staat heel dicht bij mij, maar het is niet mijn verhaal.

Iedereen kent je als rapper. Hoe groot zie jij dat acteren?
Van Oudheusden: Groot. Ik wil ooit echt big gaan. Maar ik denk daar ook niet te veel over na. Ik zit hier nu met Vera, ik ben aan het dromen over muziek. Straks ga ik naar de yoga. Vanavond maak ik aardpeercrème met kabeljauwfilet en oesterzwammen. En morgen is een nieuwe dag.

“Hoe minder medeklinkers, hoe makkelijker je in het Nederlands kan zingen,” zei je ooit, Vera. In ‘Overtreders’ rapt Gorik “Ben geen rapper, ben een zinger / Ik neuk elke medeklinker.”
Van Oudheusden: Haha, kijk, wij zijn één.
Coomans: Zie je, wij ademen samen.

De soundtrack van Putain is uit bij Universal, de serie is vanaf 19/12 te zien op Streamz. De ep Engel van Madou is uit bij Belvedere