Choreograaf Michiel Vandevelde: ‘In de cinema vind ik altijd een thuis’

Choreograaf, danser, curator, programmator en schrijver Michiel Vandevelde zit bijna dagelijks in theaterzalen. Maar één à twee keer per week duikt hij aan het einde van de dag ook nog de cinemazaal in.

Michiel Vandevelde bracht onlangs The Goldberg variations en Le sacre du printemps naar het podium. En straks presenteert de voormalige artist in residence van het Kaaitheater en huidige podiumkunstenprogrammator van DE SINGEL The rise, geïnspireerd door de poëzie van Nobelprijswinnaar Louise Glück. Maar als het even kan, sluipt hij ’s avonds graag ook nog een cinemazaal in.

“Toen ik op mijn achttiende in Brussel kwam wonen, voelde ik me in de cinema’s meteen thuis,” vertelt hij. “Sindsdien probeer ik wekelijks één à twee keer te gaan. Ook als ik ’s avonds nog een theater- of dansvoorstelling heb gezien.” De magie van cinema is immers anders dan die van dans of theater. Vandevelde: “Tegenwoordig is er weer meer interesse in cinema, maar er was een periode waarin je dikwijls bijna alleen naar dat grote scherm zat te kijken. Toen Cinema Palace openging, zat daar heel weinig volk. Net als in White Cinema aan Docks, dat in het begin een arthousecinema wilde zijn. In die uitstekende infrastructuur zat bijna niemand, en dat geeft een bijzonder gevoel. Je voelt je klein ten opzichte van wat er wordt getoond, maar ook beschermd, als in een cocon.”

De favoriete Brusselse cinema’s van Vandevelde zijn Galeries en Aventure. “Galeries ademt de cinemacultuur uit het verleden. In Aventure heb je het gevoel dat je letterlijk afdaalt naar een andere wereld. Beide hebben ook een fijn aanbod aan sapjes en limonades. Naar Kinepolis ga ik nooit, in de UGC kom ik wel, hoewel ik de zalen daar vuil vind. Want ik kijk zowel naar blockbusters als naar arthousefilms. Of naar historische films in Cinematek of Flagey.”

Ziet een mens dan niet te veel slechte of middelmatige films? “Dat onderscheid boeit me steeds minder. Als ik iets zie wat mij niet helemaal raakt, dan probeer ik op een andere manier van zo’n ervaring te leren, en te analyseren wat er nu juist wel of net niet werkt. Alles wat gemaakt wordt en een publiek bereikt, heeft invloed op het culturele denken. Daarom vind ik het belangrijk om zoveel mogelijk te zien. Ook commerciële en nichefilms.”

En in slaap vallen is ook geen bezwaar. “Ook dan is je brein nog ontvankelijk en actief, en wordt je verbeelding geprikkeld. Cinema is een plek waar ik altijd terechtkan, hoe ik me ook voel. Je wordt altijd gevoed, op emotioneel, artistiek of filosofisch vlak.”

The rise van choreograaf Michiel Vandevelde, componist Eva Reiter, sopraan Lore Binon, Ictus, vier dansers en de dove performer Ruben Grandits als verteller speelt op 29 en 30/3 in Zinnema, kaaitheater.be