Made in BXL (2), de notenboter van Buddy Buddy: ‘Ik zou er met een lepel aan beginnen’

Tussen de grootbanken en hotelketens vinden ook enkele kleine voedingsproducenten hun plekje onder de Brusselse zon. BRUZZ dook in de korte keten en ging op zoek naar bloeiende bedrijfjes die de hoofdstad met hun eigen niche op de (menu)kaart zetten. Vandaag: de notenboters van Buddy Buddy die sinds oktober ook in Los Angeles over de toonbank gaan.

De warme geur van geroosterde noten hangt in de lucht terwijl in de hoek van het atelier een man aan sneltempo vergulde deksels op potten met goudbruine pindakaas schroeft. Hij plaatst ze in rijen zoals een kind zijn speelgoedsoldaatjes in slagorde opstelt. Terwijl het legioen gestaag groeit, geeft de vacumeermachine met zijn ploffende geluiden het ritme aan.

“Zo passeren er zo’n 1.500 potten op een dag”, stelt Vanessa Lopes die intussen 3 jaar werkt in het atelier in de Anderlechtse Bizetwijk. “Als we werken aan onze chocolade- of kaneelvariant is dat iets minder.”

"Iedere maand verwerkt Buddy Buddy 3,5 ton pindanoten en zo’n 500 kilogram amandelen en hazelnoten", wijst Lopes naar de stapel zilverkleurige zakken bij de ingang. "Die laatste komen van onze eigen bomen in Lot-et-Garonne in het zuidwesten van Frankrijk." De amandelen komen dan weer uit Spanje, de pinda’s uit Brazilië.

“De noten worden in een grote oven geroosterd voor een betere smaak en textuur en daarna gewogen”, gaat Lopes verder. Na te zijn gemalen wordt de pindakaas of praliné tot slot handmatig in potten overgebracht. Drie kilo noten is goed voor zo’n 22 porties. “Een beetje zout of de kruiden bij onze kaneelversie, maar verder wordt er niets toegevoegd”, verklaart ze.

Lees verder onder de foto.

Koffie met notenboter

En dat is meteen dé manier waarop Buddy Buddy zich wil onderscheiden van zijn concurrentie. “Nuttela wordt omschreven als een hazelnoot-chocoladepasta, maar in werkelijkheid bestaat het voor 13 procent uit hazelnoten en voor de rest uit geraffineerde witte suiker, palmolie, melkpoeder en cacaopoeder”, klinkt het. “Bij ons is dat anders: onze praliné bestaat voor 80 procent uit hazelnoten en maar voor 20 procent uit pure chocolade.”

Het bedrijf is het geesteskind van Brusselaar Julien Gaucherot en de Nieuw-Zeelander Matt Samra die het eind 2019 als hun missie zagen om een alternatief te bieden voor notenpasta’s vol toegevoegde suikers, conserveringsmiddelen en kunstmatige ingrediënten. “We wilden het potentieel van notenboter ontdekken, niet alleen als voedingsproduct, maar ook als een veelzijdig ingrediënt”, vertelt Gaucherot. “Dat passen we ook toe in onze eigen koffiebar.”

Het Buddy Buddy Nut Butter Cafe is te vinden in Elsene, verstopt in een rustige zijstraat van de Louisalaan en biedt tal van gebakjes en koffies aan met huisgemaakte notenboters. Intussen opende ook al een tweede bar in Parijs.

Met de lepel

Daarnaast zijn de notenboters van Buddy Buddy intussen te verkrijgen op zo’n 500 verkooppunten, voornamelijk luxeketens en gespecialiseerde biologische winkels. Verschillende daarvan liggen in het buitenland zoals het Londense Harrods en sinds vorige maand ook de Erewhon-keten in Los Angeles dat een tiental verkooppunten heeft.

Gaucherot zegt vastbesloten te zijn om “weg te blijven van massaretailers met wie we niet dezelfde waarden delen”. Verkoopscijfers wil de zaakwaarnemer niet graag delen, maar hij geeft wel mee "sinds 2020 gegroeid te zijn met dubbele cijfers." Uit het Staatsblad blijkt dat de brutomarge (het verschil tussen de verkoopopbrengsten en de directe kosten) vorig jaar 590.000 euro met een winst (voor belastingen) van 215.000 euro bedroeg, 28 procent meer dan het jaar ervoor. Met het personeel van het café erbij geteld werken er nu 25 mensen voor Buddy Buddy.

“Je ziet, het is hier een geoliede machine”, zegt Lopes nog op weg naar de uitgang. “Onze productiecapaciteit blijft groeien en dat is ook nodig, want soms bestellen klanten in één klap 1.000 potten. Dan moet je voorbereid zijn.”

Of ze zelf ook een favoriet heeft? “Ik neem geregeld de pindaboter mee, maar van de chocolade en praliné blijf ik af. Anders weet ik gewoon dat ik er binnen de kortste keren met mijn lepel inzit.”