#85 Radio Radzinski met Bart Goor: over Aimé Antheunis, twee Kuipen en Duitse aerobic

Bart Goor zal door iedereen met een paars-wit geheugen altijd herinnerd worden als de voetballer die zo vaak de linkerflank heeft afgedweild. Maar hij is ook de auteur van enkele historische doelpunten zoals de 2-0 in het Champions League-duel tegen Real Madrid in 2001. “En dat terwijl ik als looptype nooit had gedacht ooit voor Anderlecht te kunnen spelen,” zegt hij in een nieuwe aflevering van Radio Radzinski.

Vijftien jaar na zijn laatste match voor Anderlecht, draagt Bart Goor paars-wit nog altijd in zijn hart. Maar als assistent-trainer van Westerlo was er afgelopen weekend geen plaats voor nostalgie. Want beide clubs strijden dit seizoen tegen elkaar om een felbegeerd plaatsje in Play-off II.

De transformatie van FC Buul in Olen

“Natuurlijk is het speciaal om terug te keren naar het Astridpark. Ergens is het wel vreemd dat we vandaag concurrenten zijn. Anderlecht heeft het moeilijk, maar ik ben er zeker van dat ze er opnieuw bovenop zullen komen. Dat wens ik ze ook toe, net als een ticket voor Play-off II. Op voorwaarde dat we er met Westerlo natuurlijk zelf bij zijn.”

Het loopwonder is 8 jaar oud wanneer hij zijn eerste stappen zet op een voetbalveld. En dat bij godbetert FC Buul in Olen. Godfried weet daar enkel de zoo staan en da’s in zekere zin ook het lot geworden van de jeugdclub van Goor. Want anno 2023 rollen er geen ballen meer over het gras, maar wel trouwe viervoeters die ingeschreven zijn bij hondenclub ‘het Hondekliekske’.

Talisman Aimé Antheunis

Verbroedering Geel plukt Goor weg bij Buul en al snel steekt Goor er met kop en schouders bovenuit. Het levert hem in 1996 een transfer op naar Racing Genk. Hij krijgt er meteen het vertrouwen van coach Aimé Antheunis en bedankt met maar liefst 18 doelpunten. “Aimé is bijzonder belangrijk geweest in mijn carrière. Onze paden hebben elkaar regelmatig gekruist. Hij was een beetje mijn talisman. Soms ben ik hem gevolgd, maar evengoed is hij mij achterna gegaan.”

Dat is het geval in 1999, wanneer Antheunis na het kampioenenjaar met Genk zijn krabbel zet onder een contract bij Anderlecht. Op dat moment speelt Goor al twee jaar bij paars-wit. “Na mijn goede eerste seizoen bij Genk, ben ik opgebeld door Anderlecht. Dan twijfel je niet, want het is en blijft de grootste club van België. Michel Verschueren en Constant Vanden Stock hebben mij toen persoonlijk opgebeld om mij te feliciteren met mijn transfer. Daar heb ik heel veel respect voor. Ik had als looptype nooit gedacht ooit bij Anderlecht te kunnen spelen. Zo’n soort spelers komen eerder bij ploegen als Club Brugge terecht.”

Het is pas met de komst van beschermengel Antheunis dat de mayonaise echt pakt. Goor verovert twee landstitels en speelt een fenomenale Champions League-campagne met een doelpunt tegen Real Madrid als kers op de taart. “Ja, dat blijft toch het mooiste wat ik tot nog toe in mijn voetbalbestaan heb meegemaakt. Het enige jammere is dat ik er misschien te weinig van genoten heb.”

Pfaff Duits en aerobic met Huub

Na de successen met Anderlecht verkast de linksbuiten naar Hertha Berlijn. Daar komt hij na een passage van Jürgen Röber onder de auspiciën van Huub Stevens terecht. En da’s een trainer met een handleiding. “We moesten van Huub verplicht Duits met elkaar praten. In het begin was dat niet om aan te horen en leken we wel familie van Jean-Marie Pfaff. Maar na verloop van tijd slaagde ik er toch in om vloeiend interviews te geven.”

Nog steevast op het menu van Stevens was aerobic. “In het begin werd daar smalend om gelachen. Zelf stond ik er ook niet om te springen. Ik zal het ook vandaag niet snel meer doen. Maar het toont wel aan dat er in Duitsland al veel vroeger werd nagedacht over nevenactiviteiten die het lichaam sterker kunnen maken.”

Pico wil nog weten of de coach daar toen ook al eens uit zijn krammen kon schieten. Want in het seizoen 2013-2014 gaat er van Stevens een filmpje de wereld rond waarin hij als coach van het Griekse PAOK Saloniki een tegenstander de huid vol scheldt (zie hieronder).

Van De Kuip naar ’t Kuipje

Goor is gelukkig in Duitsland, maar de drang om opnieuw voor de prijzen te spelen is te groot. “Ik wou terug naar Anderlecht maar het financiële plaatje klopte niet. En dus heb ik voor Feyenoord gekozen. Dat was een heel leuk seizoen. De Kuip is echt een geweldig stadion met een mythische sfeer. Maar ook daar kwamen de prijzen niet uit de lucht gevallen en dan ben ik uiteindelijk een jaar later toch kunnen terugkeren naar Anderlecht.”

Daar zal hij uiteindelijk nog twee titels en een Beker van België aan zijn palmares toevoegen. Goor krijgt in 2008 een mooi afscheid, maar voelt dat de tank nog niet leeg is. Hij gaat aan de slag bij Germinal Beerschot dat strijdt tegen de degradatie. En dat wordt snel duidelijk wanneer hij in de tribune naar een match gaat kijken de dag voor hij bij de groep aansluit (zie hieronder).

Na Beerschot volgen nog twee mooie jaren bij Westerlo. Daar staat hij vandaag zij aan zij met coach Jonas De Roeck. Pico vraagt zich af of die iets heeft opgepikt van zijn tijd bij Anderlecht. “Ik denk dat elke trainer van overal wel iets meeneemt en dat zijn zeker niet alleen de goede dingen.”

Nieuwe prijsvraag

Verder in de aflevering gaan we nog wat dieper in op de interlandcarrière van Goor en zijn band met Robert Waseige. En we stellen ook een nieuwe prijsvraag voor een pretpakket uit de fanshop van Westerlo. Muzikaal afsluiten doen we met ‘Leef’ van André Hazes Junior.