#92 Radio Radzinski met Heidi De Pauw: over Child Focus, Van Himst en fossiel François

De tachtigste verjaardag van Anderlecht-icoon Paul Van Himst werd zaterdag op gepaste wijze gevierd in een uitverkocht Lotto Park. Dat heeft ook Anderlecht-fan van het eerste uur Heidi De Pauw met eigen ogen gezien. Samen met de ceo van Child Focus analyseren we de paars-witte voetbalactualiteit in een nieuwe aflevering van Radio Radzinski en stellen we vast dat er nog heel wat macho's in de (voetbal-)wereld zijn. "Een ceo van de Pro League heeft mij ooit eens gezegd dat ik niets van voetbal kan weten omdat ik een vrouw ben."

“Anderlecht is bijzonder slecht in afscheid nemen van haar iconen,” zei voormalig perschef van de club David Steegen eens in een aflevering van Radio Radzinski. Maar ze op gepaste wijze vieren, dat kan paars-wit wel. Het bewijs daarvan kregen we vorige zaterdag met de viering van de tachtigste verjaardag van Paul Van Himst. In een uitverkocht Lotto Park werd de grijze boezemvriend van Eddy Merckx in de bloemetjes gezet met een spectaculaire lichtshow en beelden uit de oude doos.

De viervoudige Gouden Schoen die als Anderlecht-speler goed was voor acht landstitels en vier bekers was zichtbaar geëmotioneerd. Ook op het Europese toneel en als trainer boekte Van Himst heel wat succes. Hij werd, als het van ons afhangt, dan ook terecht verkozen tot de beste Belgische voetballer van de vorige eeuw.

Van Witte Mars tot Godvergeten

Ook Heidi De Pauw koestert mooie herinneringen aan Polle Gazon. “Zoals zoveel supporters ben ik opgegroeid met paars-wit door mijn vader. Dat was in de tijd van Ludo Coeck en Paul Van Himst. Die heb ik nog zien spelen tot ik elf of twaalf jaar was. Zij hebben mij verliefd doen worden op Anderlecht. Vandaag ga ik niet zo veel meer naar wedstrijden, maar deze zaterdag wou ik er toch absoluut bij zijn. Het was een mooi moment. Niet alleen omdat het Van Himst deugd deed, maar ook omdat heel het stadion met elkaar verbonden was door het spektakel.”

Vanuit alle hoeken van het Astridpark werd minutenlang Van Himst gescandeerd. Vergeten is hij dus nog lang niet. Laat staan godvergeten. En dat brengt ons meteen bij de vreselijke levensverhalen van misbruik binnen de kerk in de docu-reeks Godvergeten. Als ceo van Child Focus speurt De Pauw niet alleen naar vermiste kinderen, ook de strijd tegen seksueel misbruik bij minderjarigen is een van de prioriteiten van de organisatie.

“Het is natuurlijk degoutant om te horen hoe zoveel mensen jarenlang mismeesterd zijn geweest. Maar ergens ben ik ook wel verbaasd over de verontwaardiging, in die zin dat dergelijke praktijken bij ons al heel lang gekend zijn. Maar goed, da’s typisch België. Iets moet altijd eerst grondig fout lopen of publieke aandacht krijgen vooraleer er actie wordt ondernomen. Laat ons hopen dat dit nu ook echt gebeurt.”

Godfried wil zich als naamgenoot van doofpotkardindaal Danneels liever laten ontnamen in plaats van ontdopen. Rein is als aanstaande vader dan weer uit op wat extra lessen van De Pauw over hoe je beter naar een kind kan luisteren. En die heeft ze in overvloed. “Probeer een kind vooral niet te verplichten om zich op een bepaalde manier te gedragen als het zich daar ongemakkelijk bij voelt. En luister aandachtig. Alleen zo kan je echt achterhalen waar een kind mee zit.”

Bij Child Focus trekken ze al meer dan 25 jaar mee aan de kar om aanvallen op de rechten van het kind te vrijwaren. De organisatie zag het levenslicht na de affaire-Dutroux en de daaropvolgende Witte Mars in 1996. “Dat was echt indrukwekkend en ik herinner mij alles nog heel goed. 300.000 mensen hebben toen laten verstaan dat er dringend iets moest veranderen. Een paar maanden later is Child Focus ontstaan. Ondertussen hebben we een hele lange weg afgelegd: er is een digitale database aangelegd, we hebben een noodnummer en de samenwerking met de ordediensten is sterk verbeterd.”

‘Heidi for president’, bromance met Fredberg en fossiel François

Verder in de aflevering leggen we Mats Rits in de schaal met Thomas Delaney, staan we stil bij het werelddoelpunt van Francis Amuzu en willen we weten waarom er zo weinig vrouwen in het voetbal stappen. Heidi ziet het alvast wel zitten.

“Als ze mij ooit vragen om toe te treden tot het bestuur van Anderlecht zou ik geen seconde twijfelen. De club is vandaag zo mannelijk en verouderd dat het pijn doet aan de ogen. Het verbaast mij soms om te zien wie daar allemaal rond de tafel zit. En iemand met een migratieachtergrond vind je er al helemaal niet terug.”

De Pauw is goed op dreef en gaat zonder aarzelen verder met het meest beschamende verhaal van deze aflevering - al kan de poging van Rein om vriendjes te worden met Jesper Fredberg ook wel tellen. Maar het conservatieve brein van oud-voorzitter van de Pro League (2015-2022) en levend fossiel Pierre François tart alle verbeelding.

“Ik ben ooit eens met de man aan de praat geraakt op een evenement. Dat gesprek verliep in eerste instantie nog redelijk goed, maar zodra het over voetbal ging, is het misgelopen. Hij heeft mij letterlijk gezegd dat ik niets van voetbal kan weten omdat ik een vrouw ben. Maar goed, rot fruit valt uiteindelijk altijd van de boom.”

De nare ontmoeting wordt doorgespoeld met een slok bier, waarna het tijd is om deze Radio Radzinski af te sluiten met een uiteenzetting van Godfried over de rapcarrière van Noa Lang. Er wordt ook nog een nieuwe prijsvraag gesteld en Rein verklapt zijn band met de vrouwenvoetbalploeg ‘Real Maclit’. Muzikaal afsluiten doen we met ‘My Silver Lining’ van First Aid Kit.