Anderlecht besluit rumoerig seizoen als vierde, is de kentering ingezet?

Met een nederlaag tegen Antwerp besloot Anderlecht een wisselvallig seizoen in stijl. Het absolute dieptepunt ligt achter de recordkampioen, maar het verlies op de slotspeeldag paste perfect in een jaargang met ups en downs. Wat betekent deze vierde plaats? En wat blijft hangen na dit seizoen?

Een voetbalseizoen zonder publiek. Een seizoen waarin Vincent Kompany zijn afscheid als speler aankondigde en tegelijk zijn debuut als trainer maakte. Een seizoen ook dat getekend werd door allerlei perikelen op financieel en bestuurlijk vlak. Nog maar eens. Maar het seizoen 2020/2021 zal voor de Anderlecht-supporters toch vooral de geschiedenisboeken ingaan als het seizoen van de wederopstanding. Het sportieve dieptepunt lijkt na deze jaargang achter de recordkampioen te liggen. Daarvoor hoefde het resultaat van zondag op de Bosuil niet eens afgewacht te worden en daar konden dus zelfs een vroege rode kaart van Miazga en een twijfelachtige goal van Lamkel Zé niets aan veranderen. Een terugkeer in het Europees voetbal was ook voor zondagavond al veiliggesteld.

En dat is, na twee jaar met alleen binnenlands voetbal, belangrijk voor Anderlecht. Al geeft de vierde plaats wel wat minder financiële en sportieve zekerheid dan de derde plaats, waarvoor een gelijkspel tegen Antwerp noodzakelijk was. Anderlecht stroomt nu in de voorlaatste voorronde van de nieuwe Conference League in. Mochten Kompany en co. de groepsfase bereiken, dan mogen ze zo’n 4 miljoen op de bankrekening bijschrijven.

De derde plaats had recht gegeven op de voorronde Europa League. Deelname aan de Europa League had zo'n 6 miljoen opgeleverd. En zelfs bij een nederlaag in die voorronde was Anderlecht zeker geweest van de groepsfase Conference League. Het is het de vraag of spelers als Nmecha en Miazga ook te overtuigen zijn om te blijven voor de Conference League.

Wisselende ploeg, wisselvallige resultaten

En dat na een seizoen waarin Anderlecht lange tijd even wisselvallig presteerde als het weer van de laatste maanden. Topprestaties tegen Genk en Antwerp werden afgewisseld met dramatische duels met Beerschot of Kortrijk. Meerdere malen leek de ploeg echt vertrokken, om dan weer zwaar teleur te stellen met gelijke spelen tegen Waasland-Beveren of Moeskroen. Dat de play-offs opnieuw teleurstelden, met 4 punten op 18, past eigenlijk perfect in dat beeld.

Die wisselende prestaties gingen hand in hand met een wisselende basisploeg. Kompany, die na twee weken stopte als speler en overnam als trainer van Franky Vercauteren, twijfelde lang over zijn ideale elftal. Mykhaylichenko, Murillo, Miazga, Cullen, Trebel, Amuzu, Mukairu en Vlap verdwenen allemaal meerdere malen uit de ploeg en zelfs uit de selectie, om daarna weer plots in de basisopstelling op te duiken. Bovendien maakten zware blessures van Van Crombrugge, Delcroix, Trebel en Verschaeren het lange tijd niet gemakkelijk om tot een vaste basiself te komen. In het doel verdween Van Crombrugges vervanger Wellenreuther na ettelijke blunders naar de bank bij het begin van de play-offs. De 18-jarige Verbruggen was de derde doelman die dit seizoen meer dan 5 wedstrijden keepte voor Paars-Wit.

Onverwachte eindsprint

Pas de laatste weken voor het einde van de reguliere competitie leek de typeploeg echt gevonden, met eigen jeugdproducten Delcroix, Sambi Lokonga, Verschaeren en Molenbekenaar Ait El Hadj in een prominente rol. Die zoektocht illustreert het groeiproces dat coach Kompany dit jaar moest doormaken. De vergelijking met een ander ex-Anderlecht-product, Remco Evenepoel, is niet eens zo vergezocht. De verwachtingen voor de beide prinsen van Neerpede zijn gelijkaardig onrealistisch hoog. En net zoals Evenepoel momenteel tegen zijn grenzen aanfietst in Italië, moest ook coach Kompany nog leergeld betalen.

Tijdens de laatste weken van de competitie zette Anderlecht alsnog een ongeziene en onverwachte reeks neer van 16 op 21, met zeges op Standard Luik, Club Brugge en Antwerp. Dat gebeurde bovendien zo overtuigend, dat de supporters in hun zetel hoop koesterden op plaats twee en voorronde Champions League.

Dat bleek wat te veel van het goede. Club Brugge behaalde de titel afgelopen week op het veld van Anderlecht. Genk werd de terechte tweede en Anderlecht dus vierde. Wat ongetwijfeld hoop moet hebben geboden: de kloof met die ploegen werd op een seizoen tijd enorm verkleind. De kansloze 3-0 op het veld van Brugge, op de achtste speeldag, werd later in het seizoen rechtgezet met goed spel en overwinningen.

El Hadj en Delcroix

Kwalificatie voor Europees voetbal, spel dat perspectief biedt en de kloof met Brugge die een stukje kleiner geworden lijkt. Moeten we nog meer onthouden van dit seizoen? Toch zeker de doorbraak van Neerpede-producten Delcroix en Ait El Hadj. Delcroix, vorig jaar nog verhuurd aan RKC Waalwijk, manifesteerde zich als rots in de branding centraal achterin en haalde zelfs de Rode Duivels. Een blessure hield hem uit de play-offs en van een mogelijk EK.

En Ait El Hadj, technisch verfijnd en tegelijkertijd verrassend fysiek sterk, heeft het potentieel om volgend jaar het stadion weer vol te laten lopen. De Molenbekenaar met Marokkaanse roots begon wat twijfelachtig, maar is niet meer weg te denken uit de basisploeg van Kompany. Altijd dreigend, vaak efficiënt. Met zijn spel en het feit dat hij een kind van de stad en de club is, heeft hij alles in zich om volgend seizoen publiekslieveling nummer 1 te worden.

Ook Sambi Lokonga is een kind van de club. Hij werd aanvoerder bij afwezigheid van Van Crombrugge en zette de lijnen uit op het veld. Sambi bemande de machinekamer van de ploeg, maar liet zich ook in negatieve zin opmerken. In het weekend waarin alle aanvoerders in de Jupiler Pro League met een regenboogband speelden als statement tegen homofobie, verborg Sambi de regenboog onder zijn normale aanvoerdersband. “Uit bijgeloof,” was de officiële verklaring. Het was op zijn minst een zeer ongelukkige actie met een even ongelukkige verklaring.

Werk voor Verbeke

En er waren nog spelers die opvielen. Zo was Nmecha een seizoen lang aanspeelpunt, doelpuntenmachine en soms ook trukendoos in de spits. Het spel van Anderlecht draaide regelmatig om de huurling van Manchester City. De grote vraag is of hij ook volgend jaar nog in het Astridpark te bewonderen zal zijn. Europees voetbal was belangrijk voor hem, maar de vraag blijft vooral of Anderlecht hem zal kunnen betalen. City wil hem verkopen en hij zou minstens 8 miljoen moeten kosten. Dat zou, ondanks dat hij zich een jaar lang heeft bewezen bij Paars-Wit, een grote financiële gok zijn voor een club in de financiële positie van Anderlecht. Bovendien kunnen er altijd andere clubs opdagen die meer bieden.

Nmecha wordt sowieso de belangrijkste speler die sportief manager Peter Verbeke bij de club wil houden. Daarnaast keert Miazga, ook bijna het hele seizoen basisspeler, normaal deze zomer terug naar zijn eigenaar Chelsea. De vraag is of Anderlecht ook hem wil proberen definitief over te nemen. De andere huurlingen Mukairu, Diaby en Ashimeru kunnen allemaal voor bedragen tussen de 2 en 3 miljoen euro overgenomen worden. Het Laatste Nieuws schreef eerder dat alleen Ashimeru waarschijnlijk zal worden aangekocht.

En dan is er nog het contract van Verschaeren dat na volgend seizoen afloopt. De dribbelaar heeft een aanbieding van Anderlecht op zak, maar heeft voorlopig nog niet getekend. Als hij dat niet doet, zal de club vermoedelijk proberen hem deze zomer te verkopen. Ook voor Sambi schijnt buitenlandse interesse te zijn. Onder meer AC Milan zou geïnteresseerd zijn en 15 miljoen willen betalen. Dat lijkt wat weinig, maar gezien de financiële positie van Paars-Wit moeten er nog altijd spelers verkocht worden.

Hoe dan ook wordt het dus opnieuw een drukke zomer voor Verbeke, die ook huurlingen als Vlap, Bundu en Bakkali ziet terugkeren naar de club. Dat er zal moeten worden doorgeselecteerd, is een zekerheid. Dat hij door het verlies van zondag nog niet weet of hij een selectie moet samenstellen die tot de winter ook Europees actief zal zijn, maakt het er niet gemakkelijker op.