Brzailiaanse Juijitsu: Amal Amjahid opnieuw Europees kampioene

BRUSSEL – Amal Amjahid (20) is één brok passie. Passie voor sport, passie voor Braziliaanse Jiujitsu en passie voor Cens Academy. Ze heeft onder meer drie wereldtitels op haar naam en werd onlangs opnieuw Europees kampioen. Maar haar honger is groot, ze wil records breken. En blijven bouwen aan Cens Academy, de sportvereniging waar ze met haar gezin alles voor geeft.

“Eigenlijk wou ik aan capoeira doen,” vertelt Amjahid. “Mijn broer en ik hadden de sport ontdekt dankzij een film. En aangezien mijn broer moest afvallen, vroegen we aan onze moeder om op zoek te gaan naar een club. Zij nam het eerste wat ze vond en dat was … een Braziliaanse Jiujitsu club (lacht). Maar dat deerde ons niet, we waren er meteen door gebeten. Mij trok de uitdaging aan, ik wou en wil eigenlijk nog altijd uitzoeken tot waar ik kan geraken.”

De achtjarige Amjahid bleek talent te hebben en groeide snel door naar een hogere groep. Toen ze ook nog eens onder de vleugels terecht kwam van haar huidige schoonvader, Khalid Houry, evolueerde ze snel. Zeer snel. Dat hebben zelfs de jongens in haar leeftijdscategorie geweten. “Omdat er te weinig meisjes waren, moest ik het tijdens competities opnemen tegen jongens. Dat was geen probleem, want rond elf jaar is de kracht tussen beide nog enigszins dezelfde.”

“Ik won regelmatig, ook in de categorie waarin alle leeftijden en gewichten tegen elkaar mochten vechten. Naarmate ik ouder werd en de jongens meer kracht hadden dan mij, moest ik het verschil maken met techniek. Dat is een voordeel die me veel heeft bijgebracht. Ik heb heel wat technische bagage door te vechten tegen jongens, die meestal harder zijn.”

Snelheid en techniek zijn volgens Amjahid haar grootste kwaliteiten, al mogen soepelheid en kracht daar ook wel bij vernoemd worden. Na de jongens was het de internationale damesscene die daarmee moest afrekenen. Want sinds haar eerste Europees kampioenschap, op haar vijftiende, rijgt ze ook daarin topprestaties aan elkaar. “Ik herinner me nog hoe ik wegdroomde toen ik naar het wereldkampioenschap keek. Dat ik op mijn zeventiende op het hoogste schavotje stond tijdens het WK in Los Angeles, zorgde voor onbeschrijflijke blijdschap.”
“Ik herinner me dat de mensen onder de indruk waren omdat ik er uitzag als een meisje van pakweg veertien. Zelfs sommige scheidsrechters twijfelden (lacht). Maar ik overtuigde iedereen en geraakte tot in de finale. Tegen een Braziliaanse, met een Braziliaanse scheidsrechter. En dat voelde je, want de ref speelde vals door mijn opponent te bevoordelen. Ik heb zwaar moeten afzien om punten te krijgen, maar heb de titel toch gepakt. Ongelooflijk.”

Gespecialiseerd opvoeder
Zoals bij veel vechtsporten zijn er verschillende federaties actief in Braziliaanse Jiujitsu. Voor Amjahid maakt dat niets uit, ze komt uit in tornooien van verschillende federaties. Met een doel: blijven verbeteren en blijven winnen. Want ondanks haar goedgevuld palmares, is de honger nog groot. “Je wordt wereldkampioen volgens je gordel, ik heb dus nog wel een weg te gaan. Een Braziliaanse is tien keer wereldkampioen geworden met verschillende gordels. Dat is een record, en dat wil ik breken. Ik heb er op dit moment drie.”

“Ik zit zeker nog niet aan mijn limiet. Zelfs al win ik, fouten heb ik gemaakt. Dat zie ik tijdens de analyses die we achteraf maken. Ik ben altijd bezig met sport, het stopt niet. Dat ritme volg ik van jongs af en dat blijft zo. Het is zoals een drug.”

Neem dat maar letterlijk: buiten haar dagelijkse trainingen en twaalftal jaarlijkse (vooral internationale) competities zet de Brusselse zich ook nog eens met haar gezin in voor Cens Academy. Met die sportvereniging wordt sport ingezet als opvoedingsmiddel voor jongeren die niet altijd evenveel kansen krijgen, en ze helpen hen bijvoorbeeld ook bij hun huiswerk. Amjahid helpt onder meer bij de psychomotorische lessen voor kinderen en, uiteraard, de lessen Braziliaanse Jiujitsu.

“Het is geweldig om te zien hoe Cens Academy de afgelopen jaren gegroeid is. Sport is mijn leven, het doet me plezier om mijn moeder bijvoorbeeld te helpen tijdens de lessen rolstoelvoetbal. Ik voel dat ik iets nuttig doe. Het sluit trouwens ook aan bij mijn studies om gespecialiseerd opvoeder te worden.”

“Ik zie dat meisjes binnen de club naar mij opkijken. Dat is leuk. Het zou fantastisch zijn om andere Molenbekenaren wereldkampioen te zien worden. Dat kan, want hier zit zoveel talent. Ik hoop die voorbeeldrol te blijven spelen. Er is sprake dat Braziliaanse Jiujitsu op de Olympische Spelen van Tokio in 2020 beoefend zou worden. Daar zou ik uiteraard zeker bij willen zijn. Ik zal er dus alles aan moeten doen om mijn huidige eerste plaats op de wereldranglijst te behouden, en nog meer titels te pakken.”