Crisis bij Anderlecht stilaan ongezien na nieuw verlies

Anderlecht dreigt voor het eerst in 55 jaar Europees voetbal te missen. En toch gaf het paars-witte publiek Antwerp-spits Mbokani een staande ovatie toen die de Brusselaars het nekschot toediende: 1-2. De crisis bij Anderlecht is ongezien, maar de de supporters hebben zich duidelijk neergelegd bij het dramatische seizoen. Wat nu, Marc Coucke?

Rutten voelde ondanks de 0 op 6 in play-off 1 weinig voor verandering. De enige tactische verandering van de Nederlander was om Najar weer op de rechterflank te droppen ten koste van Appiah. Bolasie, ook in de nederlaag tegen Brugge veruit de beste man op het veld, mocht opnieuw in de spits post vatten.

55 jaar geleden was het geleden dat Anderlecht geen Europees voetbal speelde, maar die nachtmerrie begint stilaan een realiteit te worden. Dat wisten ook de fans, die hun ongenoegen lieten blijken met een spandoek.

Aanvankelijk leek het er dan ook op dat Anderlecht de boodschap had begrepen. Trebel liet al binnen de eerste 20 seconden het eerste schot op doel optekenen, Bolat kon al bij al gemakkelijk klemmen.

Didillon voorkomt 0-1

Toch was het Antwerp dat tot drie keer toe bijna op voorsprong kwam. Eerst speelde Mbokani Lawrence simpel door de benen - een kunstje dat de Antwerp-spits nog drie keer zou uithalen in de eerste helft alleen - en stuurde hij Lamkel Zé weg, maar die had net iets te veel tijd nodig om de vrije man te vinden. In de corners die daarop volgden was Didillon, in tegenstelling tot donderdag, wel meteen bij de pinken en ranselde de doelman de gevaarlijke pogingen uit zijn doel.

Anderlecht bleef wel de betere ploeg maar wist het blok van Antwerp , dat vaak met 11 man achter de bal speelde, maar moeilijk te ontwrichten. Amuzu kon een lange bal van Kara net niet voorbij een uitstormende Bolat meegrissen, maar even later was het dan toch raak. Heel paars-wit dacht dat de verlossende treffer daar was toen Gerkens de bal aangespeeld kreeg in de zestien, maar de nummer 8 besloot huizenhoog over. Niet getreurd, want nog geen minuut later maakte Gerkens zijn fout goed door op voorzet van Najar voorbij Bolat binnen te koppen. Deed dát deugd zeg. (lees verder onder de foto)

Maar wie dacht dat paars-wit nu gelanceerd zou zijn, kwam - opnieuw - bedrogen uit. Opnieuw toonde Mbokani zich de slimste speler op het veld en gaf de spits op het perfecte moment mee met Lamke Zé. Die had maar naast Didillon binnen te leggen: 1-1. Het was overigens niet de eerste noch de laatste keer dat de rechterflank van RSCA zich kwetsbaar toonde voor de snelle omschakeling van Antwerp.

De tweede helft was lang een maat voor niets. Amuzu moest iets na het halfuur plaats ruimen voor Santini, maar ook de torenspits kon niet meer voor gevaar zorgen. Aan de overzijde werd Refaelov nog eens in stelling gebracht, maar de ex-Bruggeling had zijn dagje niet in Brussel. Dan waren we al bijna in de 80ste minuut toen Najar zich nog eens kon doorzetten, maar de Hondurees werkte te centraal af op Bolat.

Mbokani krijgt iedereen recht

Voor Antwerp moest het niet meer, want met een gelijkspel bleven de bezoekers stevig op die o zo belangrijke vierde plaats. Dan is het tekenend voor paars-wit dat ze bij de enige halve kans van Antwerp nog een doelpunt slikten. De pegel van Lamke Zé ging tegen de paal, en uitgerekend Mbokani stond op de goede plaats om de rebound droog binnen te knallen.

Wat volgde was een staande ovatie. U leest het goed: Mbokani, die weliswaar gelinkt wordt met een terugkeer naar het Astridpark, vierde niet maar kreeg iedereen op de paars-witte tribunes recht nadat hij de 1-2 had gemaakt. De berusting bij de thuisaanhang bij dit rampzalige seizoen is groot, maar de crisis in het bestuur van deze club is stilaan ongezien. Dat probeerden de supporters nog maar eens duidelijk te maken met een striemend fluitconcert.

Anderlecht blijft verweesd achter met 0 op 9 in play-off 1 , en dat na twee thuiswedstrijden. Al doen die cijfers de crisis die in het Astridpark heerst zelfs geen recht aan.