In het spoor van de Union-voorzitter: ‘Ik wil bewaarder zijn van dit legendarisch erfgoed'

“We’re back and in it to stay.” Na een ongeziene dominantie in 1B zette Union Saint-Gilloise zaterdagavond de kroon op het werk tegen RWDM. L’USG keert na bijna vijf decennia terug naar de hoogste voetbalklasse. De Britse voorzitter Alex Muzio ambieert daar nog lang te blijven. En als u het ons vraagt, staan er Union mooie tijden te wachten. “De eerste doelstelling is bereikt, nu gaan we bouwen.”

Voor het eerst dit seizoen aanschouwde Muzio zijn troepen vanuit het Dudenpark. Corona, weet u wel. Vanuit Londen volgde hij wel alle wedstrijden. De rechterhand van de steenrijke eigenaar Tony Bloom zag dat er aan de titel van Union niets af te dingen valt. De Brusselaars kroonden zich in recordsnelheid kampioen. De balans van 56 punten op 66 oogt indrukwekkend. “1B is nochtans helemaal geen zwakke reeks,” vindt Muzio. Goochelend met statistieken en weetjes onderbouwt hij die stelling. “Union is gewoon uitzonderlijk goed dit seizoen. Coach, staf en spelers leverden de perfecte collectieve prestatie. Alles viel in een plooi.”

Muzio volgt het Belgische voetbal op de voet. Ook de hymne van Union door het Brussels Philharmonic en de plagende spandoeken van RWDM waren hem niet ontgaan. “Ik kon er zeker om lachen. Dat getreiter hoort bij het voetbal en deze match,” grijnst de voorzitter. Wie laatst lacht, best lacht. Van de vier Zwanzederby’s dit seizoen won Union er drie. De aartsrivaal lonkte weemoedig naar de uitbundige taferelen na het laatste fluitsignaal. “RWDM weerde zich kranig,” analyseert Muzio. “Het was een intense wedstrijd. Ik ben blij dat we het hier in eigen huis afmaken tegen de rivaal. We konden de titel pakken zonder te spelen, maar dat zou toch wat glans wegnemen.”

Van het obligatoire feestgedruis onder spelers en stafleden bleef Muzio ver weg. Ingetogen keek hij met pretogen toe vanaf de zijlijn. De Brit genoot in stilte. Ook in de bestuurskamer drukt de voorzitter zijn zin niet door. “Het draait niet om mij, maar om Union. Ik zie mezelf als een bewaarder van dit legendarische erfgoed. Een voorzitter moet niet aanwezig zijn. Zeker niet als het goed gaat,” zegt de nette Brit. “Deze club was er al lang voor ik arriveerde en zal er ook na mijn passage nog lang zijn.”

Voor de Duvel die hem in de handen werd geduwd, paste hij. Muzio vroeg een glas witte wijn in de plaats. Dat zou diezelfde avond meermaals gevuld worden. Toch liet de wijn een lichtzure nasmaak na. “Het is echt triest dat hier geen supporters zijn voor dit historische moment. Voetbal is niets zonder fans. Hun afwezigheid werpt een schaduw op deze avond,” zegt Muzio. “Maar chapeau dat ze massaal de coronamaatregelen hebben gerespecteerd. Dat zal de gemeente hopelijk over de streep trekken om straks een titelviering te organiseren. Volgend seizoen zullen we sowieso van elke match een promotiefeest maken.”

Muzio looft vooral de collectieve prestatie van zijn team. Een sleutelspeler kiezen, kan hij niet. “Iedereen speelde zijn rol. Het maakt dat we weinig zullen veranderen aan de ploeg voor volgende seizoen. Met deze kern kunnen we voort. Met een aantal versterkingen erbij zullen we competitief zijn,” aldus de voorzitter. Op één huurling na lagen alle spelers onder contract bij de Brusselse club zelf. De komende weken en maanden zal er wel werk gemaakt moeten worden van contractverlengingen. Zo kunnen sterkhouders Loïc Lapoussin, Guillaume François en Mathias Fixelles straks al gratis weg. Casper Nielsen, Jonas Bager en Siebe Van der Heyden liggen nog slechts een jaar vast in het Dudenpark.

Topcoach

Promoveert ook mee: Felice Mazzu. Omdat hij zijn doelstelling, zijnde de promotie, heeft bereikt, wordt zijn contract automatisch verlengd. “Er is geen magische formule, maar Mazzu is wel een topcoach die een goede mentaliteit kweekt. Met hem kunnen we nog jaren voort.” Union wil dan ook vooral een blijver zijn in 1A. “Na 48 jaar afwezigheid voelen wij geen plotse druk om hoog te eindigen,” tempert Muzio de verwachtingen. “Wij willen wel meer doen dan gewoon overleven. Onderaan de ranglijst is niet onze plek. Tegelijk willen we goed voetbal op de mat leggen en competitief zijn. Onze eerste doelstelling is bereikt, de volgende ambitie is om een stabiele eersteklasser te zijn. Maar laat ons vooral rustig bouwen.”

Als u het ons vraagt, heeft Union alles om een blijver te zijn op het hoogste niveau. Met een cultrijke traditie die ondanks het Britse geld behouden blijft, een hondstrouwe fanbasis, een populariteit die al een paar jaar opnieuw in de lift zit en vooral: financiële slagkracht. Muzio en Bloom pompten in 2020 liefst 17 miljoen euro in Union. In geen enkele Belgische profclub – ook niet in 1A – werd vorig jaar meer geld geïnvesteerd. “En we doen dat niet om binnen vijf jaar onze staart in te trekken,” benadrukt Muzio. “We zijn hier om lang te blijven.”

Het zinnebeeld, maar tegelijk ook de achilleshiel van Union is het nostalgische en charmante Joseph Marienstadion. De beschermde art-decogevel van 110 meter lang in rode en witte baksteen met glas-in-loodramen spreekt tot ieders verbeelding. Sinds 1926 veranderde daar niets meer aan. Pal daar tegenover steekt de staantribune af op de heuvels van het Dudenpark, dat zijn bomen aan het voetbalveld leent als beschutting tegen zon, wind en regen. “Het is mijn favoriete plek ter wereld,” werpt een glunderende voorzitter op.

De keerzijde van de medaille: je mag er geen steen verleggen. En hoe fabuleus het stadion ook is, het voldoet niet aan de moderne noden. Union heeft geen VIP-loges, geen plaats voor pers of extra sanitaire voorzieningen. Drie vierde van het stadion is niet overdekt, wat een commerciële beperking is. Er is geen parking vlakbij. Een supporter die een pint gaat halen, mist op drukke avonden geheid een deel van de match. “Mijn droom is om al die voorzieningen hier te realiseren. We praten daarover met de gemeente,” zegt Muzio, die een verhuizing evenwel niet uitsluit. “Maar er is nog geen steen gelegd. In België duurt het doorgaans lang. Het wordt een werk van vallen en opstaan. Dus we blijven nog even op deze magische plek.”

Nieuwe grasmat

Op korte termijn vinden er wel een aantal ingrepen plaats. Komende zomer al wordt de lichtsterkte in het stadion verscherpt en wordt een nieuwe grasmat aangelegd. “Daarnaast hopen we snel een eigen trainingscomplex in Brussel te hebben (nu traint Union in Lier, red.),” blikt Muzio vooruit. Ook de faciliteiten van de jeugdacademie zijn aftands. “Die moeten vernieuwd worden. En de komende jaren maken we ook werk van onze communitywerking. Nu we weg zijn uit het verlieslatende 1B is er ruimte om aan die structurele basis te werken.”

Stilaan lijkt de slapende reus dus te ontwaken. Maar helemaal wakker is Union nog niet, dat weet Muzio. “Hij is in elk geval geprikkeld en gewekt, maar hij ligt nog steeds in zijn warme bed. Er zullen nog prikkels volgen. Het is een langzaam proces, we willen geen stappen overslaan. Volgend seizoen zullen we pas zien hoe wakker de reus is, als de supporters er weer bij zijn.” Klinkt als een wenkend perspectief.