RWDM na de overname: ontbrekende schakel in een wereldwijd voetbalnetwerk

Met de overname van RWDM door de Amerikaanse miljonair John Textor staan er heel wat veranderingen op til in het Molenbeekse voetbal. Ook RWDM ontsnapt niet aan de internationalisering van het voetbal. Gedreven door een passie voor jeugdvoetbal wil de Amerikaan RWDM inpassen in een breed netwerk van voetbalclubs van over de hele wereld, met als doel: nieuw voetbaltalent ontginnen. Of RWDM en zijn supporters daarbij gebaat zijn, valt af te wachten.

Begin december 2021 nam RWDM-voorzitter Thierry Dailly plaats achter zijn computer voor een zoveelste Zoom-gesprek met een potentiële investeerder. Zijn vrouw lachte hem al snel uit met zijn schabouwelijke steenkolenengels, terwijl zijn gesprekspartner, de Amerikaan John Textor, het Frans niet machtig is.

“Dat was een dovemansgesprek, de hele tijd ‘what?’ over-en-weer richting het scherm roepen,” lacht Dailly, zichtbaar opgelucht nu er een enorme last van zijn schouders is gevallen. Een halfuur eerder kondigde hij trots en zichtbaar geëmotioneerd de komst van Textor aan, de nieuwe investeerder en eigenaar van zijn RWDM, de club die hij zelf mee (opnieuw) uit de grond hielp stampen.

Daarmee komt een einde aan drie jaar durende calvarietocht, waarin de selfmade sterke man van RWDM op zoek ging naar partners, en vooral: centen. Meer dan een jaar gonsde het geruchten over een mogelijke overnemer. Afgelopen zomer leek er schot in de zaak te komen, toen de naam van een andere Amerikaanse miljonair in de media circuleerde: Joseph DaGrosa. Tot een deal kwam het nooit, Dailly hield steevast de lippen stijf.

“Het ging bij die man toch vooral over één ding: geld,” zegt Dailly nu. “Het was bij hem zoals het met de 15 à 20 andere investeerders ging die ik ontmoette: de gesprekken gingen goed, tot het over de centen ging, de advocaten erbij kwamen zitten en er in de kleine lettertjes van de contracten nog allerlei procentjes werden toegevoegd.”

Op een week beklonken

Daarom is het des te verwonderlijk dat de deal met Textor zo snel beklonken was. “Er was meteen een klik. Hij is in die anderhalve maand tijd al meer in Brussel geweest dan Tony Bloom (de eigenaar van Union, red.). Hij was meteen enthousiast om naar Brussel af te zakken voor de persconferentie, terwijl vele andere zakenlui daarvoor hun kat zouden sturen. John was zelfs aanwezig toen we tegen Westerlo moesten spelen. Kun je je voorstellen hoe frustrerend het was toen die wedstrijd werd geannuleerd (wegens plotse sneeuwval, red.) (lacht)?”

Op 13 december zagen Dailly en Textor elkaar voor het eerst, amper twee dagen later was Dailly zelf te gast in de tribunes van Selhurst Park, de thuishaven van Crystal Palace, voor een wedstrijd tegen Southampton. Tegen het einde van die week was de deal rond.

Op de persconferentie herhaalde Dailly dat hij meermaals geprobeerd heeft om Brusselse of Belgische investeerders aan te trekken. “Maar na corona en zeker na de Football Leaks-schandalen heeft geen enkel Belgisch bedrijf nog interesse om veel geld in een voetbalclub te steken,” erkent hij.

Alain De Nil, voetbalanalist en ex-speler van RWDM, kan Dailly begrijpen. “Brussel zit vol grote multinationals, maar die willen hun naam eerst en vooral verbinden aan de grootste, de beste, de sterkste. En dat is, met alle respect, niet RWDM. Dan kom je bij uit bij kleinere vissen, het grootstedelijke equivalent van de beenhouwer, de bakker of de kruidenier. Zo heeft Dailly het jaren kunnen redden, door te roeien met de riemen die hij had. Maar je moet een kat een kat noemen: de club zat aan haar plafond. Dailly had geen andere keuze.”

Over het aankoopbedrag houden alle betrokkenen de lippen stijf op elkaar – het enige dat geweten is, is dat Dailly 20 procent van de club in handen houdt en de overige 80 procent vanaf nu eigendom is van John Textor is.

“Een belangrijke vraag bij zo’n onderhandeling is: hoe ziet de balans eruit? Als RWDM, zoals Dailly zelf zegt, financieel gezond is en geen schulden of een negatief eigen vermogen meedraagt, heeft dat Dailly’s onderhandelingspositie ongetwijfeld versterkt,” zegt sporteconoom Thomas Peeters, verbonden aan de Rotterdamse Erasmus Universiteit. “Om een club als RWDM over te kopen, heb je een investeerder nodig met heel wat ‘durfkapitaal’. Het kan immers enkele jaren aan investeringen vergen vooraleer de club zelfbedruipend kan zijn.”

De middenklasse onder de miljonairs

“Hij betaalde zo’n 95 miljoen euro voor Crystal Palace en een kleine 50 miljoen voor Botafogo. Het spreekt voor zich dat RWDM een stuk goedkoper zal geweest zijn,” zegt de Brit Matt Slater, journalist bij The Athletic en de eerste journalist die de interesse van Textor in RWDM neerschreef.

Textor is een welgestelde zakenman, met een geschat vermogen van minstens 220 miljoen euro. “Je moet wel beseffen dat hij daarmee naar Premier League-standaarden hooguit tot de middenklasse behoort. De Glazer-familie in Manchester United, Sjeik Mansour in Manchester City of Stan Kroenke in Arsenal: dat zijn de echte kleppers, met een vermogen dat tot in de miljarden gaat. Textor is zelfs niet zo rijk als zijn collega-eigenaars van Crystal Palace, David Blitzer en Josh Harris.”

John Textor is een geboren ondernemer die het vallen en opstaan als geen ander kent. Hij bouwde een fortuin op met de special effects-studio Digital Domain (goed voor zeven Oscars), en raakte alles weer kwijt toen het bedrijf failliet ging. Textor werd over de volledige lijn vrijgesproken van enige schuld, en bouwde zijn vermogen in snel tempo opnieuw op. Hét succesverhaal is FuboTV, de streamingdienst die van Textor opnieuw een multimiljonair maakte.

De passie voor voetbal van Textor – eigenlijk was hij vroeger meer in skateboarden geïnteresseerd – leidde in 2008 al tot de oprichting van zijn eigen voetbalschool, FC Florida. In augustus 2021 stortte hij zich pas echt op de voetbalmarkt door zich in te kopen bij Crystal Palace FC, actief in de befaamde Engelse Premier League. In de jongste weken kocht hij het Braziliaanse Botafogo, RWDM, en binnenkort investeert hij wellicht ook in de Portugese topclub Benfica.

Hechte fanrelaties

“Het is nog wat vroeg om zijn verwezenlijkingen bij Crystal Palace te evalueren, maar wat wel duidelijk is, is dat hij niet ‘zomaar een investeerder’ is. Hij is de grootste aandeelhouder (met om en bij de 40 procent van de aandelen) en is een man met energie en ideeën,” zegt Slater.

Anders dan vele Amerikaanse zakenlui lijken te denken, zijn voetbalclubs voor Textor veel meer dan typische entertainmentbedrijven, vervolgt Slater. “Voor Textor zijn voetbalclubs diep geworteld in de gemeenschappen waarin ze actief zijn. Hij besteedt daarom veel aandacht aan het uitbouwen van hechte relaties met de fans. Zijn eerste project is het renoveren van het kleine en gedateerde stadion van CPFC, een werk van lange adem.”

En dat benadrukte Textor zelf ook in een recente podcast van The Athletic, die een beeld schetst van wie de man is en wat hem drijft. “Elke voetbalclub is geboren uit een gemeenschap, met een rijkgevulde geschiedenis. Om een project te doen slagen, moet iedereen op dezelfde lijn staan. Oók de fans. Als je dat niet doet, gaat de club ten onder.” Alvast één citaat dat de supporters van RWDM graag zullen horen.

“Dé reden waarom Textor voor Palace heeft gekozen? De jeugdwerking”, voegt Slater toe. “Zuid-Londen is zoals Parijs en Brussel – het gonst er van het talent. En daarom voegt hij nu Botafogo, RWDM en misschien Benfica toe aan zijn portefeuille. Hij wil deze befaamde voetbalscholen met elkaar in verbinding stellen, toekomstige sterren tot ontwikkeling laten komen, doorverkopen en dat proces herhalen.” Dat beaamde Textor op de persconferentie. “In Crystal Palace ben ik misschien twee of drie keer op bezoek geweest in het trainingscentrum van de eerste ploeg. Maar in het jeugdcentrum, dat er net naast ligt, krijgen ze me nauwelijks buiten.”

Dailly onderstreepte dat het om tweerichtingsverkeer kan gaan: jong talent van de gereputeerde RWDM-jeugdschool kan ook kansen krijgen om zich bijvoorbeeld in Engeland verder te ontwikkelen. Daar gelooft ook Alain De Nil in: “Vergeet niet dat RWDM altijd al dé opleidingsclub bij uitstek is geweest, in het verleden zelfs meer dan Anderlecht. Anderlecht kwam niet zelden de beste jeugdspelers bij RWDM wegplukken. Er is dus een enorme talentenvijver. Als er in Molenbeek morgen een nieuw 16-jarig toptalent rondloopt, zal Crystal Palace ongetwijfeld de voorkeur krijgen om die jongen onder contract te leggen.”

Textor belooft op relatief korte termijn nieuwe aanwinsten voor RWDM, al zweert hij dat het proces organisch en gradueel moet verlopen. “Het is geenszins de bedoeling om de eerste ploeg te ontwrichten, want de staf en spelers leveren uitstekend werk. Daarom zullen we talentvolle spelers in de eerste plaats in de beloftenploeg introduceren. Het is dan aan Thierry Dailly en de staf om te bepalen wanneer die jongens klaar zijn voor het grotere werk.”

Onderaan de voedselketen

Als kleinste club in Textors voetbalnetwerk, bevindt RWDM zich wel in een minder bevoorrechte positie, meent Slater: “Een club als Benfica is te groot om als kweekvijver voor Crystal Palace te fungeren. Naar mijn aanvoelen wordt RWDM het Europese base camp van Crystal Palace. De club krijgt jonge spelers van de academies van Palace en Botafogo, om te kijken of ze het kunnen maken in Europa. De beste spelers keren terug naar de moederclub of worden verkocht. Dat kan een goede zaak zijn voor RWDM, maar natuurlijk zal de club in vergelijking met Botafogo en Palace altijd onderaan de voedselketen staan.”

“Veel hangt af van de mate waarin de overnemers bereid zijn om beroep te doen op lokale knowhow”, voegt De Nil toe. “Kijk naar Union: de club wordt grotendeels geleid door mensen die België en onze competitie door en door kennen. Ook Textor lijkt dat goed te beseffen, want Dailly blijft niet voor niets aan boord als voorzitter. Dat maakt het plan al een stuk gezonder, want er is een solide basis waarop voortgewerkt kan worden.”

Voor Thomas Peeters is een buitenlandse eigenaar niet per se slechter dan een Belgische: "Het enige wat telt, zijn de intenties. Je hebt buitenlandse investeerders die hun club prima besturen - ook hier is Union een prima voorbeeld - en je hebt genoeg voorbeelden van Belgische clubeigenaren die er een boeltje van gemaakt hebben."

Ambitie om te stijgen

Grote woorden wilden Textor noch Dailly echt in de mond nemen, maar toch is het niet de vraag óf RWDM naar het hoogste niveau wil promoveren, maar wel wanneer. “Oppassen met te snel willen gaan”, waarschuwt Denil. “Het voetbal is erg onvoorspelbaar, Union heeft er ook drie jaar over gedaan om te stijgen. Als het daar nog veel langer had geduurd, was het niet ondenkbaar dat eigenaar Tony Bloom er de stekker zou hebben uitgetrokken.”

“Het zou ook kunnen dat het voor de nieuwe eigenaar geen verplichting is om (snel) te stijgen”, voegt Peeters toe. “Als het business plan eruit bestaat om talentvolle spelers ervaring te laten op te doen en daarna door te sluizen of met winst te verkopen, kan de club misschien ook in 1B rendabel blijven. Al spreekt het natuurlijk voor zich dat die spelers zich in 1A nog beter zullen kunnen ontwikkelen. Maar de plaatsen in eerste klasse A zijn beperkt, en er zijn nog kapers op de kust.”