Geen intenser gevoel van vergezicht dan te wonen met de neus op de Ring. Voor de ene is dit soort ‘vue imprenable’ onwezenlijk feeëriek. Voor de andere de hel en bedreigend onrustig.
| Wonen met zicht op de Brusselse Grote Ring.
Hoog in de sky van Anderlecht, waar het Brussels Gewest het langste stuk Ring omarmt, is het goed wonen. De zuivere westerwind uit de zee bereikt er de stad. “De Ring herinnert ons aan onze Italiaanse jeugd. Mijn man droomt van de lichtjes, gezien vanuit de hoogte van San Marino, waar hij als jongen woonde.
Voor mij, uit de bergregio Belluno (Dolomieten), lijkt de Ring ‘s avonds met al zijn flikkerlichtjes op het dal of de bootjes op het meer, die ik toen zag. Zo mooi.” Anna Gabrielli-Collavo en haar Mario wonen achttien hoog in Résidence Bracops II in de Jean Sibeliuslaan bij de Neerpedebrug. Het is het hoogste flatgebouw langs de hele Ring.
Eigenlijk wonen ze twintig hoog, als je vanaf -1 aan een zijde van het gebouw begint te tellen. Ongetwijfeld het mooiste en verste gezicht op heel het gewest, langs beide kanten, moeten we toegeven vanop het nog hogere dak, waar de security ons in toom houdt, euforisch als een kind op het grote kermisrad.
De Gabrielli’s hebben een ongestoord zicht over het groene Neerpede, van het Hallerbos en de VRT-toren in Sint-Pieters-Leeuw over de Congoberg in Vollezele tot Asse en verder. De autootjes beneden lijken speelgoed. “We hebben de koeien, boerderijen en vijvers van over de Ring, onder ons. Het enige wat ik van vroeger mis, zijn trappen in mijn huis,” fluistert ze onze fotografe toe.
"De Ring 's avonds met zijn flikkerlichtjes lijkt op de bootjes op het meer uit mijn jeugd"
Vijf jaar terug werd het de zeventigers te veel om hun grote huis in Anderlecht te onderhouden. De vier kinderen waren het huis uit. De elf kleinkinderen en twee achterkleinkinderen geven hun ogen de kost als ze nu bij oma en opa komen. “Eigenlijk is hier veel minder lawaai dan in de stad. En ’s nachts dromen we dat we op de bergen uitkijken. Al zou ik misschien liever aan de achterkant gezeten hebben (met zicht op het Sas-van-Aa, het Atomium, de Basiliek, de Financietoren, de Reyerslaan, het Justitiepaleis, Hoogtepunt 100, het Zoniënwoud, red.). Maar alleen dit appartement was toen te koop.”
Eric Grignard, de security-man voor de 236 appartementen, woont laag, en hoort alleen de Ring als hij met ons op het dak gaat. ”Nu er Bulgaren en Roemenen beginnen te komen in de residentie, is het zaak om meteen de regels duidelijk te maken. Zoals geen paraboolantennes aan de balkons. We willen er geen Peterbos (sociale probleemwijk, red.) van maken, zolang het kan. Et le bruit, ça va encore.“
Goed voor Marcel
Minder riant, en met storend geruis van de Ring is het wonen aan de achterkant van de Pippenzijpenstraat, waar op de Bracopslaan de bussen van de MIVB gretig vitesse halen, net voor hun terminus bij Westland Shopping. Marcel, de hond, kijkt met zijn eigenares uit op de Ring. Vanop de tafel kijkt hij wakend uit over de berm.
“Het is het enige stuk van de Ring dat geen geluidsmuur heeft,” zucht de concierge-des-huizes Paul Van Schoubroeck. “Niemand mag langs de straatkant van de drie flatgebouwen parkeren, dat is verboden omdat de bussen er snel moeten kunnen rijden. En vliegen doen ze, ongegeneerd. Omdat de weg en de berm, vol zwerfvuil, van het Gewest zijn, hebben wij als Anderlechtenaren niets te vragen. Een geluidsmuur die ons afsluit van de Ring, zoals elders in Anderlecht, is er nooit kunnen komen.”
Elke traphal – telkens met andere deurkleuren, zo hebben de Poolse schilders het bedacht - heeft ramen die uitkijken op de Ring. Maar rustig een raam openen kan niet echt, en nog minder een rustig luchtje scheppen op de balkons van de hogere verdiepingen. Naast de berm piepen de snelheidsduivels, bedreigend snel.
Jongenskant
Langs de Lenniksebaan van de Klaverwijk (Anderlecht) schiet nieuwbouw als paddenstoelen uit de grond. Twee jaar terug pootte Àkôté er een studentenhome neer. Acht verdiepingen hoog, vol studentenkoten en studio’s. Een kot kost er 345 euro zonder kosten, een studio van 38 vierkante meter 560 euro.
“Met wat ik aan beurstoelage van de Franse departementsoverheid krijg, kan ik net rondkomen om dit kot te huren,” geeft student Théo Sautron mee, afkomstig van L’Étang-Salé (op het eiland Réunion, in de Indische Oceaan). Samen met Joane, een andere Réunion-genoot studeert hij kinesitherapie op de campus van ULB-Erasmus. Dat is vlakbij. “Met mijn skateplank raak ik overal waar ik zijn moet, een tof woonadres dus. De Cora ligt net over de Ring, waar ik onderdoor kan. Voor het stadscentrum heb ik de metrohalte om de hoek. En de ambiance in het studentenhuis is top, geen pottenkijkers,” glundert Théo.
"De ambiance in het studentenhuis is top, geen pottenkijkers en alles vlakbij"
De jongen verontschuldigt zich enkele malen voor de evidente rommel in zijn kot. Het donsdeken ligt er nog slaperig bij. Een koud stuk pizza gluurt uit de doos, tussen een stapel cursussen. Maar het uitzicht is grandioos, moeten we bekennen. De Ring trekt de blik continu naar buiten.
“De helft van alle kotstudenten zijn Fransen, drie zijn Zwitser,” geeft zaakbeheerder Paul Van Butsele van Àkôté te kennen. “De jongens willen een kot of studio met zicht op de Ring, meisjes willen eerder de rustige achterzijde.” Student Théo beaamt die keuze. Van Butsele:
“We ervaren veel respect voor het gebouw, vanwege de jongeren. Maar het respect is wederzijds: ze mogen gebruikmaken van de gemeenschappelijke ruimtes, als leefzaal, fitnesskamer, keuken, gemeenschappelijke studiezaal (waar ook niet-residenten komen) met zicht op de Ring en de fuifzaal in de kelder. Acht hoog is het dakterras, ruim en de sociale ontmoetingsplaats voor bewoners en bevriende studenten bij uitstek. Ja, ook lezen, met het verkeer onder de voeten, lukt er blijkbaar.
Beleggers
Àkôté is zo gewild dat de onderneming ook 57 van de 160 appartementen van de residentie ernaast heeft gekocht. En achteraan op het open terrein wordt gestart met de bouwaanvraag voor nog een toren, ditmaal met 170 kleine appartementen voor jongeren die net met werken begonnen zijn.
Dat de studenten met hun neus op de Ring zich gesetteld voelen, bewijst de helft door ’s weekends op kot te blijven. Vanaf het dakterras hebben ze een prachtig en adembenemend uitzicht over het wispelturige verkeer. We stuiten op een koppel kopers dat komt aanbellen. De vrouw uit Sint-Pieters-Leeuw heeft in december 2018 al een kot gekocht.
“De investering is interessanter dan het geld op de bank te laten staan,” glundert ze, omdat Àkôté haar kot verhuurt. Ze heeft een Italiaanse vriend mee, die in Da-Nang in Vietnam woont. “Ik ben toch niet honkvast en heb al overal in de wereld gewoond, in dit soort belegging geloof ik wel,” zegt de man. “Bij de Ring, is een geliefde plek, denk ik – kijk maar naar Parijs.”
Als we vertrekken moeten we bekennen: als de ramen dicht zijn, hoor je hoegenaamd niets van de Ring. En de lucht in huis is gefilterd. Zalig om te blokken dus. En op tijd - voor de rust van de ogen - wat beweging buiten om naar te turen. Zalig toch, die gemotoriseerde hoelahoep rond de stad.
Lees meer over: Brussel , Stedenbouw , Samenleving , R0 , Brusselse ring
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.