Boetieks met een geschiedenis (2): La Coutellerie du Roi

Aan nieuwe en hippe handelszaken geen gebrek in het centrum. Toch vind je hier en daar ook een parel met een geschiedenis en een verhaal. Winkels waar de tijd is blijven stilstaan en al eens naar grootmoeder zaliger wordt verwezen. Boetieks waar de kartonnen productdoosjes uit de 19de eeuw nog met liefde worden opgelapt. In deze cadeautijden duwden we drie winkeldeuren met een verleden open: vandaag bij La Coutellerie du Roi.

Of de uitbaatster nog toqueurs verkoopt, wil een dame weten, een metalen voorwerp waarmee een ontbijteitje onthoofd kan worden met de precisie van een guillotine. De toqueurs blijken voorradig. Terwijl uitbaatster Anne Cielen (61) twee exemplaren van cadeaupapier voorziet, kijkt de klant met een ingetogen glimlach toe.

Je ziet het hier wel vaker, glunderende bezoekers die met plezier een aardig bedrag op de toonbank leggen voor een trancheermes of gewoon een goeie schaar. We kijken toe hoe een vrouw een manicuresetje in lederen etui kiest en 160 euro neertelt. Een hobbykok informeert dan weer naar een Japanse keukenbijl van 450 euro die hij in een catalogus opmerkte. Anne schudt het hoofd. “Ik zou die niet nemen. Een klant die er beenderen mee kliefde, zag zijn bijl al eens beschadigd. Daarom heb ik hem ook niet in voorraad.”

Het tafereel met de keukenbijl heeft de filosofie van de messenboetiek in de Passage du Nord goed weer. Brol heeft hier geen plaats in de etalage. Democratisch geprijsde messen zoals het gamma van Opinel dan weer wel. En ook wie een instrument voor één bepaalde handeling zoekt, is hier juist. Een mechanische neus- en oortondeuse? Bingo. Een kauwtang waarmee mensen zonder gebit hun eten kunnen voorkauwen? Voorradig.

Coutellerie du Roi is een zaak met een geschiedenis. De winkel bestaat al sinds 1750 en verhuisde naar de Noorddoorgang zodra die in 1882 werd geopend. De messenzaak op een zucht van de Nieuwstraat ademt vandaag nog steeds dat verleden. De toonbank, de op maat gemaakte rekken, ze zijn er allemaal al even lang als de winkel zelf.

“En ziet u dit?” Anne wijst op de honderden zwart geschilderde kartonnen productdoosjes in het rek. “Zelfs die zijn nog origineel. We moeten ze regelmatig herschilderen of plakken, maar het zijn die details die de winkel een ziel geven.”

Net als bij Paradis de la Babouche is de bazin hier al de derde generatie in een geslacht van messenverkopers. “Mijn grootvader importeerde al messen en nam de winkel op het Sint-Jansplein over. Mijn broer runt die tegenwoordig trouwens.”

Derde generatie betekent niet dat Anne Cielen een heel leven in de winkel sleet. “Ik werkte lang voor een multinational waar ik verantwoordelijk was voor honderdtwintig mensen. Maar ik wilde ook liever mijn eigen baas zijn. En ik ben nu eenmaal met coutellerie opgegroeid. Je baignais dedans. Mijn studentenjobs deed ik in de winkel van mijn ouders, dat sprak vanzelf.”

De uitbaatster houdt van haar winkel en haar messen. “C’est un produit qui est beau, beau, beau. Je merkt ook dat mensen enthousiast worden als ze hier binnenstappen.” Haar multinational mist Anne niet echt. “Vroeger reisde ik de wereld rond, nu doe ik hetzelfde in mijn winkel. Hier komen mensen van overal.”

Coutellerie du Roi, Noorddoorgang 27, 1000 Brussel

Lees ook de artikels over Le Paradis de la Babouche en Le Roi du Cigare.