Jan Mulder over Hotel Metropole: ‘Heb Van Gaal nog weten zingen in de hal’

Voor Jan Mulder is het einde van Hotel Metropole aan het De Brouckèreplein een harde noot om kraken. Met heimwee en een welgemikt gevoel voor nostalgie blikt de oud-voetballer van Anderlecht terug op zijn bezoekjes aan het iconische hotel. “Ik herinner mij hoe ik er op zondagnamiddag een stuk taart ging eten en in een zaaltje ernaast kokette dames zag dansen tot het avond werd.”

Royal Sporting Club Anderlecht. Enkel coryfeeën van de Brusselse voetbalclub kunnen paars-wit vandaag nog zijn koninklijke glans van weleer geven. Jan Mulder is er daar een van. Midden in het Groningse groen geniet de Nederlander in quarantaine van de opgelegde rust.

Op 4 mei wordt hij 75 jaar, maar die mijlpaal zal hij niet kunnen vieren in Hotel Metropole. De kans is groot dat het vijfsterrenhotel uitgerekend die dag ophoudt te bestaan. En daarmee verdwijnt dan meteen het laatste hotel met familiale aandeelhouders.

‘Architecturale parel’

Na een lange periode van rode cijfers leek 2020 nochtans het jaar van de wederopstanding te gaan worden. Maar de coronacrisis besliste er anders over. “Die verdomde corona. Elke dag word ik wakker en moet ik mezelf eraan herinneren dat we met dat vreselijke virus leven. Het maakt me meer dan triestig dat daar nu ook nog het afscheid van de Metropole bijkomt,” vertelt Mulder met gekende smakelijke tongval.

“Ik ging er voor de eerste keer naartoe in 1964. God, allemachtig, wat is dat lang geleden. Toen kon je je auto nog voor de deur parkeren, vooraleer je die architecturale parel onder ogen kreeg. Weet je, ik hou niet van ultramodern en ben op het vlak van sfeer nogal conservatief ingesteld. Voor mij mag het allemaal wat stijlvoller. En precies dat vind je terug in de Metropole en maakt de plek zo uniek.”

“Het interieur heeft de laatste jaren wel wat van zijn pluimen verloren. Het begon steeds meer vergane glorie te worden. De gestarte renovatiewerken hadden verder verval kunnen stoppen, maar dat zullen we jammer genoeg dus nooit weten.”

Tulpen uit Amsterdam

In 145 wedstrijden voor paars-wit gaf de flamboyante spits een doelman 91 keer het nakijken. Heel vaak was dat op een zaterdagavond. En dan gebeurde het wel eens dat een deugddoende overwinning de dag erna werd verdergezet aan het De Brouckèreplein. Het binnenwandelen van de grote hal voelde voor hem sowieso altijd opnieuw aan als een zege.

“Ik herinner mij hoe ik er op zondagnamiddag een stuk taart ging eten en kokette dames in een zaaltje ernaast zag dansen tot het avond werd. Dat speelde zich allemaal af in het deel van het hotel aan de zijde van de naburige galerij. Zelf heb ik nooit gedanst, maar ik kon er wel enorm van genieten.”

Voor het meest memorabele moment keert hij terug naar een avond met Louis Van Gaal. Op de plek waar volgens de legende Albert Einstein en Marie Curie elkaar voor het eerst zouden hebben ontmoet, liet ook het enfant terrible van het Nederlandse voetbal van zich horen.

“Het is algemeen geweten dat Louis wel graag een gin-tonic drinkt. Wanneer ik hem op een avond eens tegen het lijf liep aan de bar van het hotel, had hij er duidelijk al een paar besteld. Niet veel later zag ik hem aan de grote vleugelpiano in de hal luidkeels ‘Tulpen uit Amsterdam’ zingen. Het was het begin van een spetterende avond die mij altijd is bijgebleven," aldus de spits nog.