Het zwaarste Brusselse busongeluk ooit: 'Nooit vergeten'

Bijna dag op dag 50 jaar geleden beleefde Brussel een gitzwarte dag. Een bus vol met kinderen uit Schaarbeek en Molenbeek vloog door een brugleuning twaalf meter naar beneden in het Duitse Limburg-an-der-Lahn. 33 inzittenden kwamen om, onder wie 28 kinderen. 'We moeten ons die dag blijven herinneren."

Op 25 juli 1966 is een groep kinderen van Brusselse politiemensen, ambtenaren en luchtvaartmedewerkers met de bus op de terugweg van een jeugdvakantie in Tirol. Wanneer de bus in Limburg-an-der-Lahn in West-Duitsland over een brug rijdt, krijgt hij een klapband.

De chauffeur kan het gevaarte niet in bedwang houden. De bus vliegt door de brugleuning de afgrond in en komt op zijn dak terecht. Door de klap wordt het voertuig platgedrukt, 33 van de 43 inzittenden komen om.

(Een krantenkop van 26 juli 1966, een dag na het ongeluk. Er heerste toen nog veel onduidelijkheid over de omstandigheden.)

Geïmproviseerde opbaring
Na het horen van het nieuws snellen bijna tweehonderd ouders en familieleden zich vanuit Brussel naar Duitsland in de hoop hun kind levend terug te vinden, vaak tevergeefs. Sommige kinderen worden ter plaatse opgebaard in een geïmproviseerde kapel.

De meesten worden meegenomen om te worden begraven in Brussel, zoals op het grote kerkhof in Evere. Daar siert een eerbetoon van één van de organiserende verenigingen, Amicale des milices patriotiques, nog steeds enkele grafzerken.

(© Paul Van Caesbroeck)

'Hij was gelukkig op dat kamp'
In La Capitale getuigt de nu 71-jarige Mariette Dupont uit Evere over de tragische dag. Haar kleine broertje, Jean-Yves, overleed in het ongeluk. "We kregen in Molenbeek elke dag een postkaartje vanuit Tirol. Hij amuseerde zich duidelijk op dat kamp," vertelt Mariette geëmotioneerd. "Het nieuws kwam als een enorme klap."

De familie voelde zich enigszins gesterkt door de steunbetuigingen van koning Boudewijn en koningin Fabiola. "En ook het gemeentebestuur stak ons een hart onder de riem," aldus Mariette. "De gemeentes Schaarbeek en Molenbeek hebben de begrafenissen volledig zelf georganiseerd."

Mariettes echtgenoot Daniel herinnert zich het ongeval ook nog goed. "Het gevolg was een week van nationale rouw," zegt hij. "Maar nu zijn er niet veel mensen over die het bewust hebben meegemaakt." En dat steekt Mariette tegen: "Het dreigt vergeten te worden, maar dat mogen we nooit laten gebeuren." Maandag bezoekt het koppel samen het graf van Jean-Yves, zoals ieder jaar.

(© La Capitale)

Niets dan weesgegroetjes
Vandaag getuigt Annie Cuypers bij BRUZZ over de dood van haar oudere broer Paul. Ook hij was een slachtoffer in het tragische ongeval. Zijn leven eindigde op 17 jaar.

“De Brusselse politie-administratie had onze ouders moeten overhalen om ons mee te laten gaan op het kamp, zodat de bus vol zou zitten,” vertelt Annie. “Zelf koos ik voor een kamp met de CM, maar Paul ging wél mee. Ik heb hem voor een laatste keer uitgezwaaid aan de bushalte op het Ambiorixsquare.”

Toen het vreselijke nieuw kwam waren Annie en haar ouders al aan het wachten op de bus aan diezelfde halte. “Maar plots kwamen er overal agenten die ons vertelden over het ongeluk en ons voorlopig naar huis stuurden. De hele autorit hebben we met zijn drieën niets anders gedaan dan weesgegroetjes gebeden. Tevergeefs, zo zou nadien blijken.”

(Een fragment over Annie's broer Paul uit het 'In Memoriam'-boekje dat de Stad opstelde voor de nabestaanden van de slachtoffers.)