Bewoners van de Papenvest: 'Zou afbraak willen tegenhouden'

In het lokaal van Pcs (Project & Cohesion Sociale) op de site van de Papenvest, is het een gezellige ‘va-etvient’.

Woensdagnamiddag hangen er vooral kinderen rond, de andere dagen is het voor veel inwoners een verlengde van hun living. Er wordt over koetjes en kalfjes gepraat en veel gelachen bij een hartverwarmend bakje troost. Arabischsprekende inwoners wordt gevraagd om te vertalen voor anderen. Af en toe wordt er uitnodigend gezwaaid en vriendelijk geknikt naar bekende voorbijgangers. Mensen springen binnen, al is het maar voor een babbeltje van vijf minuten of met een vraag over een defecte lamp.

Angela Deleenheer is er kind aan huis. “Ik kan hier met al mijn vragen terecht,” vertelt ze. Wanneer ze vlot van het Frans naar het Nederlands switcht, is het duidelijk dat haar roots niet in Brussel liggen. “Ik ben oorspronkelijk van Zele, Dendermonde. Ik ben met mijn ex-man in Brussel komen wonen, zo ben ik hier beland. Nu woon ik alleen in een appartement samen met mijn zes katten en mijn hond. Vroeger woonden hier veel Nederlandstaligen, nu ben ik een van de enigen. De echte Belgen moet je gaan zoeken als een speld in een hooiberg in deze blokken,” vertelt Deleenheer. “Hoewel er veel solidariteit is tussen de bewoners blijven de verschillende nationaliteiten een beetje binnen hun eigen gemeenschap hangen, de interactie blijft daardoor wat beperkter,” vertelt de bewoonster. Enkele jaren terug waren er wat problemen met de jongeren in de wijk waarbij de auto van Angela werd gevandaliseerd. Maar ondertussen is de rust is teruggekeerd, vertelt ze opgelucht.

“Mocht ik de afbraak kunnen tegenhouden, ik deed het. Ik heb door de jaren heen een band met de bewoners opgebouwd, ik maakte hier vrienden. Ik ben bang om in een nieuwe wijk te belanden waar ik van nul moet beginnen. Nieuwe mensen moeten leren kennen, op zoek moeten gaan naar organisaties en activiteiten. Het zal nooit hetzelfde zijn als in deze blokken,’ besluit Angela Deleenheer.