Bijna 300 dagen zonder regering: 'Saboteurs, herpak u'

"Als de kredietrating van het Gewest straks keldert wegens geen regering en geen meerjaren­begroting, is het financiële hek helemaal van de dam." Dat schrijft BRUZZ-redacteur Kris Hendrickx in het edito van deze week.

Driehonderd dagen. Zolang zitten we volgende zaterdag al zonder nieuwe Brusselse regering. Wordt u daar kwaad of moedeloos van? Terecht. De stilstand blijft namelijk niet zonder gevolgen. Aan de oppervlakte lijken die misschien beperkt en weinig concreet. Vzw’s die onzeker zijn over hun financiering of investeringen die moeten wachten en daardoor zelfs iets weg hebben van een besparing, het lijkt niet zo dramatisch.

Onder die waterspiegel groeit echter de financiële tijdbom van het begrotingstekort, een bom die elke dag vier miljoen euro krachtiger wordt. Zo’n cijfer kan abstract klinken, maar is het allerminst. Hoe langer de impasse duurt, hoe pijnlijker immers de beslissingen die de volgende regering zal moeten nemen.

Welke maatregelen dat precies worden, dat weten we bij gebrek aan regering nog niet. Die onduidelijkheid is deel van het probleem. Daardoor lijkt de stilte voor de storm nog steeds op een gewone stilte, zonder storm.

Nochtans is het duidelijk dat de volgende regering drastische besparingsmaatregelen zal moeten nemen. Dan praten we niet enkel over hier of daar een subsidietje schrappen, maar over fundamentelere zaken. Hoe langer we wachten, hoe waarschijnlijker bijvoorbeeld dat er fors zal gesneden worden in het personeel van het Gewest.

Hoe langer we dralen, hoe minder positieve beleidskeuzes de volgende bestuursploeg nog zal kunnen maken. Investeren in betaalbare woningen, degelijk openbaar vervoer, een beleid voor Brusselse bedrijven of veiligheid voor het Brusselse drugsmoeras? De daarvoor beschikbare euro’s smelten met de dag.

De belangrijkste verantwoordelijken voor dat toekomstige onheil zijn de partijen die de vorming van een Brusselse regering saboteren. Dat zijn in de eerste plaats de PS van Ahmed Laaouej en de Open VLD van Frédéric De Gucht. Elk van de twee partijen vijlt nu al maanden aan zijn eigen versie van het Grote Gelijk.

De kwestie daarbij is niet dat hun argumenten onzinnig zijn. Open VLD heeft een punt door te stellen dat je de partij van de premier beter aan boord hebt in een verzuipend gewest. Evengoed is het begrijpelijk dat de PS argwaan koestert tegenover een partij waarmee ze al jaren een boezemvijandschap heeft en die ze in Brussel als de verlengde arm ziet van een dominante federale N-VA. Ook de minder vaak uitgesproken redenen zijn niet absurd. Open VLD profileert zich nu als de PS-onafhankelijke rebel die ze in Brussel nooit was. En natuurlijk kijkt de PS enorm op tegen een regering die een financiële put moet dichten die de partij zelf hielp te graven.

De kwestie is dat die argumenten niet opwegen tegen alle mogelijke gevolgen van de aanslepende regeringsvorming. Als de kredietrating van het Gewest straks keldert wegens geen regering en geen meerjaren­begroting, is het financiële hek helemaal van de dam. Dan dreigt de schuldenlawine plots veel sneller te rollen. De facto zal de rekening daarvoor terechtkomen bij de Brusselse bevolking, die zal inboeten op veiligheid, netheid, jobs, betaalbare woningen, kortom op een leefbare stadsomgeving.