Kemphanen storten Brusselse formatie in chaos

'Het argument dat N-VA nodig is in de Brusselse regering klinkt niet onaannemelijk, maar om hiermee de hele formatie in de chaos te storten, is wel erg verregaand.' Dat schrijft BRUZZ-redacteur Steven Van Garsse in een nieuw edito, waarin hij reflecteert over de positie van Open VLD.

De informatieopdracht van Elke Van den Brandt (Groen) en Christophe De Beukelaer (Les Engagés) lijkt op niets uitgedraaid. Iedereen vond dat er constructief gesproken is, er is vertrouwen gekomen, N-VA en PS schoven zelfs voor het eerst samen aan tafel, maar de gesprekken hebben voorlopig niet tot de gewenste doorbraak geleid.

Open VLD wil momenteel niet meegaan in de coalitie die door de informateurs naar voren is geschoven: één met CD&V, maar zonder N-VA.

Dus zit Brussel opnieuw waar het stond net na de verkiezingen van juni 2024: nergens. Het eerste inhoudelijke gesprek voor een nieuwe Brusselse regering moet nog plaatsvinden.

Dat is niet om vrolijk van te worden. Brussel schreeuwt erom om bestuurd te worden. De federale regering zal wellicht al dit jaar een beslissing nemen over de beperking van de werkloosheid in de tijd, wat grote gevolgen zal hebben voor de Brusselse arbeidsmarkt. Er is een gewestelijk veiligheidsbeleid nodig als reactie op een nietsontziende drugsoorlog. De vzw’s weten niet of ze nog op subsidies kunnen rekenen.

Een Brusselse regering is ook dringend nodig door de financiële hellepoorten waar de hoofdstad voor staat. Er is het tekort van 1,6 miljard euro waar Brussel op afstevent, wellicht nog te verhogen met de voorlopige twaalfden die de ontslagnemende Brusselse regering niet onder controle krijgt. Als er in april geen plan van aanpak is – en zonder regering is dat ook niet mogelijk – dan zal Standard & Poor’s de rating verlagen, en dreigt een rentesneeuwbal.

De vraag blijft natuurlijk waarom de partijen weigerachtig zijn om te springen. In de eerste plaats de PS. Die houdt al sinds november het been stijf. Niet in een regering met de N-VA, die toen tot de Nederlandstalige meerderheid behoorde. Naar het waarom is het raden. De enige denkbare reden hiervoor is dat de PS haar lijn wil zuiver houden om hard oppositie te kunnen voeren tegen de federale regering waar N-VA het uithangbord van is. Met als perspectief? De verkiezingen van 2029.

En in de tweede plaats Open VLD. Die houdt vast aan N-VA. Dat is nog moeilijker te begrijpen, want Open VLD zit nergens in een coalitie met N-VA. Waarom Open VLD zo opzichtig voor N-VA blijft rijden, is moeilijk te vatten. Het argument dat N-VA nodig is in de Brusselse regering klinkt niet onaannemelijk, maar om hiermee de hele formatie in de chaos te storten, is wel erg verregaand.

Wat zeker meespeelt in deze nieuwe vorm van powerplay, is dat de nieuwe voorman van de Brusselse Open VLD Frédéric De Gucht de partij zo wil herpositioneren om weer de nummer één te kunnen worden in Brussel. De PS is dan een handige vijand.

Bovendien kan Open VLD zo het beeld van zich afschudden van een partij die, in de periode Vanhengel-Gatz, aan het handje liep van de PS. Het levert De Gucht veel visibiliteit op, die hem, mocht hij opnieuw nationaal kandidaat-voorzitter zijn voor Open VLD, veel winst kan opleveren.

De PS, als leidende partij, en de Open VLD, jaren op begroting, zijn samen verantwoordelijkheid voor de spectaculaire budgettaire neergang van het Brussels Gewest. Het is dan ook aan hen om dat te herstellen, in de eerste plaats door een oplossing te vinden voor de impasse in deze formatie.