Winnares Brusselse fotowedstrijd: 'De harmonie in de veelheid tonen'

Eleonora Callegari (21), een Brusselse met Italiaanse roots, won de Street Photography Challenge, een fotowedstrijd georganiseerd door Muntpunt en De Grid. 'Wat ik wil vastleggen? De kleine interacties tussen twee mensen, want dat kan echt iets magisch teweeg brengen.'

Met het Street Photography Festival wil Muntpunt en medialab De Grid opkomend Brussels fototalent stimuleren om het beste van zichzelf te geven. Tien kandidaten kregen daarom afgelopen weken verschillende workshops om hun skills en vaardigheden te verbeteren, mede onder begeleiding van BRUZZ-fotograaf Agneskena. Aan het einde van het traject werd ook een wedstrijd georganiseerd. Die werd dit jaar gewonnen door Eleonora Callegari (21). Op plaats twee kwam Arzu Mammadli, op drie Giulia Messeri.

Callegari kwam naar België om aan de ULB politieke wetenschappen te studeren. Tussendoor leerde ze ook de knepen van het fotovak. "Werken met een fotocamera is toch iets heel anders dan een beeld nemen met je gsm", zegt ze tegen BRUZZ. "Een fototoestel geeft mij de tijd om de situatie en het volledige kader errond te bekijken."

Welke stijl heb je?
Dat probeer ik zelf nog te ontdekken. Ik ben pas in januari aan de slag gegaan. Het is dus nog allemaal heel recent en nieuw, maar wat je in mijn foto’s altijd terug kan vinden is: licht en mensen, en sociale interactie tussen beide.

Ik haal ook inspiratie uit tekenen: ik teken graag gebouwen, waar perspectieven heel belangrijk zijn. Die ervaring helpt bij het kijken naar composities en lijnen.

Vanwaar de interesse in fotografie?
Fotografie is een reflectie van hoe wij de dingen zien. En wat we zien, kan de fotograaf ook aan andere mensen tonen. En de fotograaf doet dat met één frame, niet met meerdere zoals in een film. In die limitering ligt een vorm van spankracht.

Wat inspireerde jou voor het eerst om het fototoestel op te nemen?
Een foto-expo in Turijn, mijn thuishaven. Ik zag het werk van Robert Doisneau (1912-1994) hangen, een Franse fotograaf die mij Parijs op een nieuwe manier leerde kennen. Dat moment begon ik te begrijpen hoe fotografie een verhaal kan vertellen.

Bekijk hieronder de winnende fotoreeks van Eleonora Callegari

Kan je wat meer vertellen over de fotoreeks van de wedstrijd?
Mijn oorspronkelijk idee was om de harmonie vast te leggen tussen de culturele diversiteit in Brussel. Maar terwijl ik aan het wandelen was, kon ik de scène niet vinden die ik precies zocht. Dus zei ik tegen mezelf dat ik moest fotograferen op basis van wat mij ter plekke het meeste inspireerde. Toen ik naar mijn foto's keek, realiseerde ik me dat ik diversiteit op een bredere en meer symbolische manier had vastgelegd, dat was nog beter dan het oorspronkelijke idee.

Waarom vind je sociale interacties zo leuk?
Omdat een kleine interactie tussen twee mensen echt iets magisch teweeg kan brengen.

Heb je specifieke ambities met betrekking tot fotografie?
Ik wil vooral mijn technische vaardigheden verbeteren en tegelijkertijd wil ik nieuwe stijlen uitproberen.

Waarom zou een jong iemand nog leren werken met een fotocamera als tegenwoordig op elke gsm drie lenzen zitten?
Het is iets psychologisch: een foto nemen met een camera geeft mij de tijd om de situatie en het volledige kader errond te bekijken. Een gsm kan je gewoon uit je zak nemen, waarna je als volgt gewoon weer verder gaat.

Wanneer is een foto geslaagd?
Wanneer het een bijzonder aspect toont dat mijn aandacht trekt en mij één seconde laat stilstaan. Dat kan alles zijn zoals: het licht, een vrouw op de achtergrond, de manier waarop lijnen lopen…

Wat zijn de grootste uitdagingen wanneer je iemand wil fotograferen?
Soms zie je dat mensen het door hebben dat je een foto aan het nemen bent, dat is wel grappig. Maar het moeilijkste is om uit de comfortzone te treden. Ik heb vaak voor een situatie gestaan waar ik iets leuks zag, maar het niet durfde te fotograferen. Ik was bang voor de reactie van de tegenpartij.

Je hebt een foto gemaakt van handvatten van een deur, van waar die keuze?
Dat staat symbool voor het grote keuzeaanbod in Brussel. Toen ik hier aankwam voelde ik mij eerst verdwaald, daarna begon ik Brussel te zien als een plek met vele mogelijkheden. Je kunt echt kiezen wie je wilt zijn. Dat is wat de vlaggen voor mij betekenen: ieder van ons heeft zijn eigen nationaliteit of meerdere, maar ik heb het gevoel dat niemand die wil opleggen of afnemen.

Bekijk hieronder de fotoreeks van Arzu Mammadli

Bekijk hieronder de fotoreeks van Giulia Messeri