BIG CITY. Er liggen skeletten onder het Bospark in Anderlecht

Het Anderlechtse Bospark of Parc Forestier wordt in de volksmond ook wel 'Parc des Squelettes' genoemd. Die lugubere bijnaam heeft het niet zomaar gekregen.

Het kerkhof van Anderlecht bevond zich initieel nabij de Sint-Pieter-en-Sint-Guidokerk. Door de eeuwen heen doken steeds meer epidemieën op, zoals de pest en cholera. Daarom werd een nieuwe plek gezocht om overledenen te begraven, verder verwijderd van de dorpskern, om zo snel verspreidende besmettingen tegen te gaan.

Zo kwam er in 1863 iets verderop een nieuwe gemeentelijke begraafplaats, gelegen aan het latere Rustplein en het huidige Bospark. Net geen honderd jaar lang werden daar de overleden Anderlechtenaren begraven.
Door de aanhoudende bevolkingsgroei raakte de begraafplaats alsmaar voller met duizenden graftombes dicht naast elkaar.

(Lees verder onder de foto's)

In 1953 moest de gemeente onvermijdelijk op zoek naar een nieuwe plek om haar Anderlechtenaren te begraven. De gemeente kocht gronden op tegen de grens van Anderlecht en Sint-Pieters-Leeuw. Die plek werd begraafplaats Vogelenzang, de huidige rustplaats van Anderlecht.

Maar wat met de oude graven? Welgestelde families die voor een eeuwige grafconcessie betaalden, konden ervoor kiezen om de grafzerken van hun geliefden te laten verhuizen naar de nieuwe begraafplaats. De gemeente hing affiches op met de verhuisaankondiging en verrassend veel reactie volgde.

1.250 kisten

Maar liefst 1.250 grafkisten met menselijke resten, en delicate grafzerken dienden verhuisd te worden. Met man en macht groef de gemeente de kisten, of wat ervan overbleef, op, en ontmantelde de grafmonumenten die soms tot drie verdiepingen hoog waren. Vrachtwagens brachten die naar de nieuwe Vogelenzang-begraafplek. De massale verhuizing duurde ongeveer tien jaar.

(Lees verder onder de foto's)

Nabestaanden die niet het geld hadden om zich een eeuwige concessie te veroorloven, hadden pech. Sommige overledenen werden zonder instemming van familie ontgraven en gecremeerd. Grafzerken werden afgebroken tot puin. Jaren later, in 1968, werd de verlaten weide omgebouwd tot een park, het huidige Bospark.

Sommige overledenen liggen op de dag van vandaag nog steeds onder het park. Zoals de vader van Rosine, vertelt Rina Govers in de podcast 'Ondergrond'. Ze maakte een audiodocumentaire over dit ongehoorde verhaal van Anderlecht. Als Rosine haar overleden vader wil herdenken, probeert ze in het Bospark, aan de hand van een herkenningspunt van twee bomen, te lokaliseren waar het graf van haar vader ongeveer stond. Ze vindt de plek, maar het grafmonument zelf moet ze aan haar verbeelding overlaten.

• VOLGENDE KEER Hoe houdt de Brusselse politie ons in de gaten vanuit de lucht?

Zelf ook een vraag voor Big City? Stel hem hier