BIG CITY. Isala Van Diest was de eerste vrouwelijke arts van België

In september kwam er op de Thurn & Taxis-site een nieuwe straat bij: de Isala Van Dieststraat. Die naam doet misschien niet meteen een belletje rinkelen, toch was Van Diest een belangrijk iemand. Ze was immers de allereerste vrouwelijke arts van België.

Isala Van Diest werd in 1842 geboren in Leuven in een progressief gezin. Haar vader was arts en haar moeder was actief in feministische organisaties. Het is niet zo verbazend dat Isala zelf een overtuigde feministe was. Ze beschouwde, net als haar vader, arts worden als haar roeping. Daar moest ze wel voor naar Zwitserland, want in België mocht ze op dat moment als vrouw nog geen medische opleiding volgen. Ze studeerde er in 1879 af en werd zo de eerste Belgische vrouw met een universitair diploma. Later werkte ze twee jaar als arts in Engeland, waar het idee van een vrouwelijke dokter al beter ingeburgerd was.

Toen ze terugkeerde naar België, werd haar diploma niet erkend en moest ze extra examens afleggen. Daarvoor kon ze terecht aan de ULB, waar sinds enige tijd vrouwen wel werden toegelaten. Van Diest legde het traject succesvol af, al deed er zich later een nieuw probleem voor: vrouwen mochten nog niet als dokter werken in België.

In 1884 kreeg ze dankzij een koninklijk besluit uiteindelijk de toestemming, zodat ze de eerste en toen enige vrouw in ons land was die het beroep van arts kon uitoefenen. Pas in 1890 kregen vrouwen definitief toegang tot beroepen als arts of apotheker.

Vooroordelen

In 1884 ging Van Diest aan de slag als arts bij de Brusselse organisatie Le Refuge, een opvanghuis voor vrouwen die de prostitutie probeerden te ontvluchten. Het pand zou aan de Vleurgatsesteenweg in Elsene gelegen hebben. Twee jaar later opende ze in Brussel haar eigen praktijk, al ging dat niet vanzelf. Hoewel ze de toestemming had om het beroep uit te oefenen, werd ze nog steeds met allerlei hindernissen geconfronteerd. Zo kreeg ze te maken met vooroordelen van zowel patiënten als collega's. Hierdoor behandelde ze aanvankelijk vooral buitenlandse patiënten, zoals Britten en Amerikanen, die niet vreemd opkeken van vrouwelijke artsen.

Van Diest bleef haar job uitoefenen tot ze op haar zestigste gezondheidsproblemen kreeg. Haar laatste levensjaren spendeerde ze in Knokke. Niet onbelangrijk: ze bleef zich al die tijd inzetten voor vrouwenrechten. Zo was ze samen met Marie Popelin, de eerste vrouwelijke doctor in de rechten, betrokken bij de oprichting van de Belgische Liga voor Vrouwenrechten. Hierdoor pronken de vrouwen samen op muntstukken van 2 euro die in 2011 geslagen werden bij de honderdste verjaardag van de Internationale Vrouwendag.

Wandel je binnenkort door de Isala Van Dieststraat, denk dan even aan het pad dat zij heeft geëffend voor veel vrouwen als eerste vrouwelijke arts van België.

• VOLGENDE KEER Pink Floyd nam ooit verschillende videoclips op in Brussel

Zelf ook een vraag voor Big City? Stel hem hier