Brusselse liefdesverhalen (1): 'Toen ik over Union begon, kwam de klik'

Naar aanleiding van Valentijnsdag verzamelt BRUZZ een aantal bijzondere liefdesverhalen die zonder Brussel niet zouden bestaan. Vandaag: Sandra en Filip leerden elkaar via Tinder kennen, maar pas toen Union ter sprake kwam, sloeg de vonk écht over. Nu wonen ze samen in Brussel-Stad en missen ze geen enkele wedstrijd van hun Union. Lees hieronder het Brusselse liefdesverhaal van Sandra.

Het was een zaterdagavond, eind augustus 2021. Ik stond te koken met de ramen wagenwijd open. Het was warm, zonnig weer, ik voelde me ontspannen. Ik zette de radio op en hoorde dat de voetbalmatch Union Saint-Gilloise-Standard live werd uitgezonden.

Grappig. Ik was die middag gaan wandelen in Sint-Gillis en was bij toeval gepasseerd langs het Mariënstadion van Union. Ik kende de plek niet, kende Union ook amper. Alleen hun graffiti waren me eerder al opgevallen. Rond het stadion hing een leuk, geanimeerd sfeertje, met supporters die van alle kanten kwamen aangelopen.

Tussen het koken door was ik ook wat aan het tinderen. Niet dat ik op zoek was naar een relatie, ik wilde gewoon nieuwe mensen ontmoeten om iets mee te gaan drinken. Mijn huwelijk, met een New Yorker die ik ook in Brussel had leren kennen, was aan het begin van de lockdown stukgelopen.

Ik raakte in gesprek met Filip, geboren in Brussel maar opgegroeid in de Rand. We wisselden wat ditjes en datjes uit. Wat doe je? Wat zijn je hobby’s? De gebruikelijke saaie onderwerpen bij een beginnend chatgesprek. Tot ik op de achtergrond merkte dat Union aan het scoren was. 1-0, 2-0. Het verbaasde me dat dat voor mij onbekende clubje aan het winnen was van het grote Standard en ik begon erover tegen Filip. Meteen hadden we een echt gesprek. Union zou die avond uiteindelijk winnen met 4-0.

We spraken af om elkaar ’s anderendaags te ontmoeten. In Brussel. Ik hou zelf veel van Brussel en hoop altijd dat mijn partner ook iets heeft met deze stad. We gingen naar een tentoonstelling van Banksy op de Grote Markt, daarna naar Les Brasseurs waar bleek dat we allebei van geuze hielden en vervolgens naar de Roskam waar ik per ongeluk een glas wijn over hem uitgoot. Ik panikeerde al, maar hij moest erom lachen. Dat gaf de echte klik. Om elf uur ’s avonds nam hij de laatste trein naar Tubize, waar hij toen woonde.

We zijn elkaar blijven zien, gingen samen naar de wedstrijden van Union, en enkele maanden later ben ik samen met hem in Tubize gaan wonen. Daar heb ik nooit kunnen wennen. We hadden een seizoensabonnement voor Union en tijdens die middagen in het Dudenpark werd telkens pijnlijk duidelijk hoezeer ik Brussel miste. Ik ben afkomstig uit Lanaken in Limburg, maar woon al zo’n twintig jaar in Brussel, bijna altijd in 1000 Brussel.

Uiteindelijk concludeerde Filip: you can take the girl out of the city, but you can’t take the city out of the girl. En we zijn verhuisd naar 1000 Brussel. Sinds april wonen we hier. En we gaan nog steeds naar de wedstrijden van Union.