Na jaren van relatieve stilte dook voormalig televisiegezicht Rob Vanoudenhoven in 2024 plots weer op in het nieuws. In februari stelde hij uit het niets zijn eerste solotentoonstelling voor in een galerie aan de Zavel. Zo ontpopte de televisiemaker zich het voorbije jaar definitief tot kunstenaar: “Ik zal dit tot mijn allerlaatste dag blijven doen."
In de aanloop naar Kerstmis ontvangt Bram Van de Velde deze week iedere middag een praatgast die het afgelopen jaar onderwerp was van gesprek. In de legendarische studio 2 van het Flageygebouw kleuren ze samen 2024 in en nemen ze de tijd om bepaalde ontwikkelingen tegen het licht te houden.
De reeks trapte maandag af met Rob Vanoudenhoven, aan het begin van deze eeuw gedurende enkele jaren de meest succesvolle televisiefiguur in Vlaanderen. Wat Vanoudenhoven aanraakte, veranderde terstond in goud. De televisiemaker woonde tijdens die bijzondere jaren in Tervuren, maar keerde recent terug naar Brussel, de stad waar zijn grootouders een winkel hadden.
Kunnen we stellen dat 2024 het jaar van de doorbraak is geweest voor Rob Vanoudenhoven, de kunstenaar?
Ja, zeker in Brussel heb ik veel aandacht gekregen van de pers, het was een geweldige introductie. Al doe ik het in feite al mijn hele leven. Alleen, toen corona zich plots aandiende, ben ik er weer helemaal ingevlogen. Geert Verbeke van de Verbeke Foundation heeft daarin een bepalende rol gespeeld. Het was hij die me aanspoorde met mijn werken naar buiten te komen en tentoon te stellen. Dit is wat ik altijd het liefste heb gedaan. Nu is het mijn hoofdbezigheid.
Wat is de rode draad in je werk?
Ik probeer in alles de schoonheid te zien en er iets mee te creëren.
Wat staat er allemaal in je atelier?
Er staan daar spullen die ik 30 tot 40 jaar heb bijgehouden. Ik heb enorm veel uit kranten en weekbladen geknipt. Niet voor niets is mijn naam op Instragram ‘Robert Scissorman.’
In mijn atelier staan honderden bakjes met knipsels. Ik vertrek altijd vanuit een groot respect voor het materiaal. Neem nu een paperclip, een Noor heeft die ooit uitgevonden. Die man heeft een stukje ijzerdraad zo 'architectonisch geplooid' om etiketten op kleding te bevestigen. Die man is een genie in mijn ogen. Ik kan een uur naar een paperclip zitten staren, van zulke dingen word ik gelukkig.
Je zegt over je kunstwerken dat je, in tegenstelling tot je televisieprogramma’s, makkelijker kan zeggen ‘het is af’. Waaraan ligt dat?
Dat is een beetje de erfenis van Mark Uytterhoeven. Dat was een perfectionist, die nog tot de laatste minuut zou herbeginnen met monteren. Maar, mijn kunst is voor mij altijd een manier geweest om in totale vrijheid creatief te kunnen zijn. En waarmee ik kan vertellen wat ik wil. Of ik kan er iemand gelukkig mee maken. Dat zijn voor mij de gelukkigste momenten. Daarom ga ik dit blijven doen tot de laatste dag van mijn leven.
Mensen kennen je vooral van jouw televisieprogramma’s. Is dat nu een afgesloten hoofdstuk?
Ik weet het niet. Zeg nooit nooit. Maar, ik amuseer mij in die mate in mijn atelier. Ik weet niet of ik het nog aankan, een programma maken en 50 keer vergaderen over een mop.
2024 was een verkiezingsjaar, vind je dat leuk, gaan stemmen?
Eigenlijk wel. Het zet je aan beter na te denken over beleid, meer dan op normale dagen. Wat ik heel belangrijk vind is dat politici het eigenbelang opzijschuiven en moeten denken aan het algemeen belang. Iedereen probeert te zorgen voor zijn of haar achterban, maar de urgentie om ons land door de crisis te leiden is er blijkbaar niet. Ze moeten echt kijken wat het beste is voor Brussel.
Krijg je de manier van hoe hier aan politiek gedaan wordt uitgelegd aan je Amerikaanse vriendin?
Neen. Bij haar is het heel simpel: je bent Republikein of Democraat. Zwart of wit, wat ook niet goed is. Maar ze ergert zich aan het trage proces hier, ze snapt niets van die lange onderhandelingen. Maar dat is democratie, iedereen moet water bij de wijn doen.
In Amerika waren er ook verkiezingen, hoe is daar ten huize Vanoudenhoven op gereageerd?
Ook al had ik de winst van Trump wel zien aankomen, het blijft een grote ontgoocheling. Amerika is zo gepolariseerd, ik hoop dat we hier niet in zulke toestanden verzeild geraken.
Je bent redelijk nieuw in Brussel, en in het Brusselse verkeer. Wat zou je eraan veranderen mocht je dat kunnen?
Ik zou het centrum van Brussel verkeersvrij maken, voor mijn part de hele binnenring. Ik ben ooit in Celebration geweest, een stadje in de VS. Daar is een grote garage gebouwd rond de stad. Je parkeert er je wagen en met een elektrisch golfkarretje ga je naar je huis, naar de winkel, enzovoort. Dat zou toch geweldig zijn hier!
Waarom ben je naar Brussel teruggekeerd?
Ik ben in Mechelen geboren en heb in Leuven en Tervuren gewoond, maar mijn grootouders en mijn vader waren van de Marollen. Het voelt een beetje als thuiskomen.
Was het een moeilijke beslissing om naar de stad te verhuizen?
Mijn vriendin woonde hier al. Ik had nog nooit in een grootstad gewoond, naar die stap heb ik heel erg uitgekeken. Ik hou echt enorm van Brussel, met zijn 185 nationaliteiten. Het is een stad die bruist, er is altijd iets te doen.
Waar ben je graag?
Overal. Ik heb geen vaste stek, ik zoek nog een stamcafé. Voor de rest beweeg ik mij overal in Brussel, ik vind het heerlijk. Ik kleed mij ook om te laten zien dat ik een Brusselaar ben. Dat toeristen aan mij kunnen zien dat ik hier woon, dat vind ik heel leuk.
Je woont in Sint-Gillis, een gemeente die af en toe op een kwalijke manier in het nieuws is gekomen door de drugsoverlast en schietpartijen. Merk je dat zelf?
Ik hoor de schietpartijen. Ik heb nog in het leger gezeten, dus ik herken perfect het verschil tussen vuurwerk en een geweerschot. In bepaalde buurten zie je dertig dealers op de hoek van een straat staan en wordt er openlijk handel gedreven. Toch durf ik overal te komen, zo gevaarlijk is de stad nu ook weer niet. Zolang er maar geen onschuldige slachtoffers vallen.
Wat mag ik je toewensen voor 2025?
Dat we gezond mogen blijven, nog veel mogen lachen, en zoals mijn grootvader altijd zei ‘dat we nog veel mogen mogen.’
Lees meer over: Sint-Gillis , Samenleving , Dit was 2024 , eindejaarsgesprekken , Bram Van de Velde , Rob Vanoudenhoven
