“Un chocolat pour la Saint-Valentin?” Wie zondag de markt van Jette aandeed kon er niet naast kijken. Het campagneteam van de N-VA in geel-zwart ornaat. En ongegeneerd in het Frans.
© PhotoNews
| MR-minister Didier Reynders liet al weten dat hij geen probleem heeft met N-VA in de Brusselse regering. Als het in de federale regering lukt, waarom dan niet in het gewest?
Edito: Valentijn
© Saskia Vanderstichele
| Steven Van Garsse, chef BRUZZ magazine.
De Franstalige Brusselaars verleiden, waarom zou de N-VA het laten? Het Vlaams Belang deed het hen al voor. Voor de regionale verkiezingen kan dat lonen. Door de gewaarborgde vertegenwoordiging in het Brussels parlement is elke stem goud waard. En bij Franstaligen vallen nu eenmaal veel stemmen te halen. En wat meer is: de gespierde taal van de N-VA kent geen gelijke in het Franstalige partijlandschap. Succes verzekerd.
De Franstaligen maken zich nu al op voor een Brusselse regering waarin de N-VA mee de lakens uitdeelt. MR-minister Didier Reynders zei op BX1 dat hij daar geen probleem mee heeft. Als het in de federale regering lukt, waarom dan niet in het gewest? Dat de PS roept dat de N-VA ‘bruxellicide’ is, glijdt van hem af.
"Franstalige liberalen zijn er als de dood voor dat ze in Brussel en de Rand de rechtse stem aan de N-VA zullen verliezen"
Er is natuurlijk waarheid en perceptie. Franstalige commentatoren zien in de uitspraak van Reynders een gewiekste move om de Franstaligen die voor de N-VA willen stemmen terug naar de MR te leiden. De Franstalige liberalen zijn er als de dood voor dat ze in Brussel en de Rand de rechtse stem aan de N-VA zullen verliezen. Zeker omdat de MR aan de linkerzijde al de concurrentie van Défi te dulden heeft.
Een ander effect van een Brusselse N-VA-MR-entente blijft onderbelicht. Als de N-VA in de hoofdstad wil cashen, zal ze de communautaire kwestie zéker in de diepvries moeten houden. Confederalisme, laat staan separatisme, is voor de meeste Brusselaars een gruwelgedachte.
Het interview met N-VA-minister Ben Weyts in L’Echo, was in die zin heel verhelderend. Met grote flair stak hij een verhaal af dat zeker heel wat Franstaligen zal overtuigen. Hij laakte het rampzalige PS-bestuur, gaf de Brusselse regering een ezelsstamp over Eurostadion en herhaalde nog eens het politieke gedrocht dat Brussel met zijn duizend politici is. Tegelijk kon hij pronken met de eigen efficiëntie: een kabinet van slechts 24 man. Daar keken de journalisten van op, en ongetwijfeld ook de Franstalige lezers.
Maar Weyts zei nog iets anders dat de Franstalige Brusselaars recht in het hart moet treffen. Hij gaf toe dat Vlamingen, in vergelijking met Franstaligen, soms te rigide zijn en te weinig souplesse tonen, maar is het niet precies de uitkomst die telt? En dan zijn regels en doelstellingen nu eenmaal nodig.
Door de ruimhartige toegeving, raakt hij de zwakke plek van Franstalige Brusselaars. Het je-m’en-foutisme is in Brussel stevig ingeburgerd. Sommigen vinden dat best fijn, maar het zou weleens kunnen dat een steeds grotere groep Brusselaars daar intussen genoeg van heeft gehad.
Lees meer over: Brussel , Brussel Kiest 2018 , Politiek , N-VA , gemeenteraadsverkiezingen 2018 , bruxellicide
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.