Brussels Parlement krijgt meer kleur

Een derde van de Brusselse parlementsleden heeft een migratieachtergrond. In de vorige legislatuur was dat nog een vijfde. Politicologe Karen Celis (VUB): “De politieke partijen haken in op de maatschappelijke realiteit van een zeer divers wordend Brussel.” Het zijn vooral PS, Ecolo en PTB die voor diversiteit zorgen.

“De diversiteit in het Brusselse parlement is behoorlijk toegenomen”, stelt politicologe Karen Celis, die aan de VUB onder meer de politieke vertegenwoordiging van minderheden onderzoekt. “Waar in de vorige legislatuur nog maar 18 mensen met een andere achtergrond in het Brusselse Parlement zaten, zijn dat er nu dertig. Het aandeel parlementsleden met een migratieachtergrond steeg zo van een vijfde naar een derde.”

Bij de analyse moet een belangrijke kanttekening worden gemaakt. “Er wordt op basis van uiterlijke kenmerken en/of naam bepaald of politici al dan niet een migratie-achtergrond hebben. Dat noemen we vaak visible minorities”, zegt Celis, die beklemtoont dat het criterium ruim geïnterpreteerd kan worden. "Die kenmerken zijn immers zichtbaar op affiches en kieslijsten, en bepalen mee het gedrag in het stemhokje."

Links neemt voortouw

Celis stelt vast dat de partijen aan de linkerzijde van het politieke spectrum als eersten inspeelden op de groeiende diversiteit, en ook nu verantwoordelijk zijn voor de toename ervan.

"Bij de linkse partijen Ecolo, Groen, PTB zijn meer kandidaten met een diverse achtergrond verkozen dan vijf jaar geleden. Ook de PS scoort goed qua diversiteit, maar heeft wel één verkozene minder met een migratieachtergrond dan vijf jaar geleden."

"Omwille van ideologische redenen focust links klassiek sterker op achtergestelde groepen in de samenleving. Historisch gezien is er een sterke band gegroeid tussen de socialistische vakbond en arbeidsmigranten. Dat wordt van generatie op generatie doorgegeven. Zo ontwikkelen die partijen een profiel dat migrantvriendelijker is.”

Aan Nederlandstalige kant is er echter minder kleur te zien. Maar twee mensen hebben een (recente) migratie-achtergrond: Juan Benjumea-Moreno van Groen en Fouad Ahidar voor One.brussels. Khadija Zamouri (Open VLD) is niet meer van de partij.

Stemmen op herkenbaarheid

Volgens Celis is de algemene stijging dan weer te verklaren doordat er meer politieke aandacht is voor het thema diversiteit.

“De politieke partijen haken in op de maatschappelijke realiteit van een zeer divers wordend Brussel. Als je weet dat 60 procent van de Brusselaars een migratieachtergrond heeft, kan je als partij niet anders dan die realiteit onder ogen zien, en daarop proberen in te spelen met partijprogramma's, maar ook met kandidaten die je naar voren schuift om op die manier een breed kiespubliek aan te spreken.”

En op basis van het aantal voorkeurstemmen van de gekozen kandidaten van buitenlandse herkomst, loont die strategie. “Kandidaten met een andere origine moeten zeker niet onderdoen voor autochtonen”, stelt Celis.

“Groepen met een migratieachtergrond herkennen zich in die kandidaten, waardoor ze hen hun stem geven. Ze gaan er vanuit dat die mensen hun visie delen en beter weten wat hun belangen zijn.”