Dirk Hoornaert: de strijd van de Vlaming in Oudergem

De Vlamingen hebben het niet gemakkelijk in de Franstalige gemeente Oudergem, waar burgemeester Didier Gosuin (Défi) al sinds 1995 de scepter zwaait.

Maar na decennia lobbyen en hard werken in de oppositie, kreeg de voorzitter van Samen (CD&V, SP.A, Open VLD en onafhankelijken), Dirk Hoornaert, voldoende stemmen voor een zitje in het collegebestuur.

Lange tijd werden Vlamingen verguisd in de Défi-gemeente van Gosuin, die goed scoorde met zijn francofiel beleid, maar inmiddels zit er sinds 2012 voor het eerst in 36 jaar een Nederlandstalige schepen in het college. “In de loop van de jaren hebben we overal Vlamingen in bestuursfuncties gezet,” legt Vlaamse schepen Dirk Hoornaert (Samen) uit. “In de seniorenraad, in de artistieke raad en in het cultuurcentrum.”

Dat wierp zijn vruchten af, want in een gemeente waar in 2012 slechts een kleine duizend mensen op een Nederlandstalige kandidaat stemden, is elke stem van belang. Om een voorbeeld te geven: in 2006 had Samen dertien stemmen te weinig om verkozen te worden, maar de eerste niet-verkozen Vlaming komt automatisch terecht in de raad van het OCMW. Dat was Dirk Hoornaert. Gedurende de zes jaar dat Hoornaert daar zitting had, zag Gosuin hem aan het werk. Naareigen zeggen heeft hij daarmee zijn schepenportefeuille verdiend met, behalve Vlaamse Aangelegenheden, ook Informatica en Gelijke Kansen.

Terugkijkend is Hoornaert niet ontevreden over zijn eerste bestuursperiode. Hij mocht het splinternieuwe gemeenschapscentrum Den Dam inhuldigen, en kreeg het voor elkaar dat het college een nieuwe locatie van de Nederlandstalige bib in zijn begroting opnam, dat die bibliotheek twee dagen langer open is en een bibliothecaresse halftijds in dienst kon nemen. Ook zette hij een lokaal cultuurbeleidsplan op. Dat uitgesproken Nederlandstalige beleid was “niet evident” in een Défi-gemeente, maar het muziekfestival Swinging Sandwich, het Oudergemse broertje van AB-festival ‘Boterhammen in het park', werd inmiddels al zeven jaar op rij georganiseerd.

Toch is niet alles waar Hoornaert op gehoopt had ook gelukt. “Dat het woonzorgcentrum op de site van de Sint-Lutgardisschool er niet is gekomen, spijt me het meest. Ik heb er twee en een half jaar hard aan gewerkt, maar het bleek niet haalbaar. Als ik rekening hou met alle regels om erkenning te krijgen, en ik alleen kan rekenen op steun uit Vlaanderen en de federale overheid, dan kom ik structureel 30.000 euro per jaar tekort.”

N-VA verwijt Hoornaert dan weer dat hij zijn belofte om een nieuwe Nederlandstalige crèche te openen, niet is nagekomen.

Ondertussen staat de volgende grote uitdaging voor de Nederlandstaligen voor de deur. De N-VA komt voor het eerst op in Oudergem, onder leiding van parlementslid Liesbeth Dhaene en wil mee op de kartellijst van Vlamingen. Dat ziet Dirk Hoornaert niet zitten. “We hebben met Samen een lange weg afgelegd, en het voelt niet goed als de N-VA voor het laatste stukje op de kar zou springen."

"Wat N-VA voor Brussel wil, is niet wat wij willen. Ik wil van binnenuit werken, niet aan de zijlijn staan roepen. Als ik zaken wil veranderen, dan weet ik met wie ik moet praten. Het budgettair evenwicht is het credo van Didier Gosuin, en zijn kiezers willen dat al dertig jaar. Daar kan ik niet omheen. Maar als ik de N-VA meeneem, ben ik voor Défi geen partij meer.”

Spannend
Het is een catch 22, want als N-VA niet op de lijst staat bij het Nederlandstalige kartel, riskeert Samen broodnodige Nederlandstalige stemmen te verliezen, en daarmee het zitje in het college. Komt daar nog bij dat ook Groen, zoals bij vorige verkiezingen, kiest voor een tweetalige lijst met Ecolo, en dat Lieve Jorens van Groen bovendien op de derde plaats mag figureren. Hoe voorspelbaar de uitslag wordt voor de Franstaligen (zie vooraan in dit dossier), des te spannender dus aan Vlaamse kant.