Tot aan de verkiezingen op 9 juni organiseert BRUZZ telkens op donderdag en vrijdag een mini-debat tussen twee Brusselse politici. Vandaag: Vlaams parlementslid en senator Celia Groothedde (Groen) versus Edmond Jonckheere (Vlaams Belang) over samenleven in Brussel.
Edmond Jonckheere, fractiesecretaris voor Vlaams Belang in het Brussels parlement, vindt de stad lang niet overal kosmopolitisch, en zeker niet in Molenbeek. “Als één gemeenschap dominant is in een buurt en daar doet alsof ze in haar eigen land is, dan voel ík mij niet thuis,” beweert hij. “En als die bepaalde cultuur ook banden heeft met de problemen in die wijk en er is zelfs een causaal verband: wat dan?”
Groothedde was net voor het debat nog in Molenbeek: “Ik was in míjn Brussel en ik was trots! En vergeet niet dat die mensen dikwijls hier geboren zijn.” Intussen roept ze, naar aanleiding van de uitspraak van ex-voorzitter van Vooruit Conner Rousseau dat “Molenbeek aanvoelt als buitenland”, de Brusselse fractie van Vooruit.brussels op om zich van dat soort ‘Brussel bashing’ te distantiëren.
'Een droompje'
Vlaams Belang stuurt aan op de splitsing van het land. “In dat geval zal Brussel deel uitmaken van Vlaanderen en zal het bijgevolg kunnen rekenen op de economische, financiële en sociale steun van Vlaanderen en niet in het minst op de Vlaamse efficiëntie,” aldus Jonckheere. Vlaams Belang zal daarom “een pact sluiten met de Franstalige Brusselaars dat hun taal, cultuur en onderwijs waarborgt.”
Groothedde weet dat er geen enkele Franstalige partij te vinden zal zijn om dat pact te sluiten en noemt het plan van Vlaams Belang “een droompje.” Ze wijst nog fijntjes op internationale verdragen en hamert erop dat Brussel “niet failliet is, maar ondergefinancierd.”
Voor Edmond Jonckheere zijn taalwetten geen doel op zich, maar een manier van goed bestuur. “Daarom voert het Vlaams Belang in Brussel een tweetalige campagne, om het goede voorbeeld te geven en ons aan de taalwetten te houden.”
Groothedde ziet vandaag een unieke kans om via de Vlaamse dienstverlening kwaliteit te bieden in de hoofdstad, bij voorbeeld via het Nederlandstalig onderwijs. Maar bij de Vlaamse efficiëntie plaatst ze meer dan een kleine kanttekening: “Ik heb in onderzoekscommissies gezeten over enkele Vlaamse debacles, van De Lijn tot de kinderopvang. Dat is niet simpel, daar zijn kinderen voor moeten sterven,” zegt ze.
