Open VLD likt zijn wonden: 'De partij gaat radicaal moeten vernieuwen'

Open VLD ging zoals verwacht achteruit, premier Alexander De Croo sprak van een “zware avond.” Toch was het geen complete begrafenisstemming in het partijbureau de Melsensstraat.

“Of ik me vanavond in het paradijs bevind, weet ik nog niet,” postte Sven Gatz deze ochtend op X, verwijzend naar een van de romans van Nobelprijswinnaar Abdulrazak Gurnah waar hij de afgelopen campagne blijkbaar nog tijd voor had om hem te lezen. Dat paradijs is er niet gekomen, maar het was ook niet helemaal de hel voor de Brusselse minister. Open VLD boerde zoals verwacht flink achteruit, maar het verlies was net dat tikkeltje minder dramatisch dan verwacht. In Brussel bleef de partij net boven de symbolische 10%, terwijl ze daar in Vlaanderen onder zakte.

“Goh, ça va nog,” tekende ex-kandidaat-voorzitter Bert Schelfhout op in het hoofdkwartier van de partij in de Melsensstraat, en dat was ook de teneur die er heerste. “Het is was het is,” was nog zo’n dooddoener die door de zaal zoemde. Er vloeiden geen tranen. Voor zover dat te zien was, want journalisten werden de eerste uren veilig op afstand gehouden, wellicht omdat de peilingen doemscenario's hadden voorspeld.

Toen de foodtruck die buiten had postgevat om iets na zessen gul frieten, hamburgers en kaaskrotten uitdeelde, waar ook Herman De Croo zich te goed aan deed, leek de sfeer zelfs ontspannen. Schouderklopjes en lachende gezichten die gloeiden in de avondzon. Militanten liepen af en aan, pintje of wijntje in de hand.

“Ik vind het nog te vroeg om iets te zeggen,” zei Imane Belguenani, tweede plaats op de lijst van het Brussels Parlement, toen de eerste resultaten binnen sijpelden. Tot over achten hield Open VLD de rangen gesloten. Ook bij lijstduwer Carla Dejonghe vingen we bot. “Jullie contacteren mij nooit, dus nu laat ik ook niets los.”

En dan rollen de kopstukken binnen om iets voor halfnegen, breed marcherend door de Melsensstraat, het hoofd omhoog, Alexander De Croo vooraan in de slagorde. Een luid, maar kort applaus volgde. De premier deelt felicitaties uit aan de winnaars, in het bijzonder aan hun Franstalige confraters van MR. “Voor ons is dit een bijzonder zware avond,” klinkt het voor een muisstille zaal. “Wij hebben deze verkiezingen verloren. Ik was het boegbeeld van deze campagne. Ik neem dan ook mijn verantwoordelijkheid.”

Het signaal van de kiezer was duidelijk, geeft hij daarna mee. “We hebben niet genoeg mensen kunnen overtuigen. We gaan een grondige analyse doen.” Er volgt nog een dankwoord aan de militanten en dan toch een krop in de keel en een weggepinkte traan. “Wij zijn strijdvaardig. We zullen er opnieuw staan. Ik heb wel veel jong talent gezien. Beste vrienden, we will be back.” Alweer een krachtig maar kort applaus volgt, en dan een akelige stilte. Even later vallen de kopstukken elkaar in de armen.

Jonge garde

“Dit resultaat is slecht,” zucht Jong VLD-voorzitter Sepp Tyvaert. “De partij gaat radicaal moeten vernieuwen. Je kan niet keer op keer met hetzelfde programma en dezelfde mensen naar de kiezer gaan en een ander resultaat verwachten.” Hij stelt zijn hoop in de jonge garde, die in Brussel al goed vertegenwoordigd is.

Even later verkondigt huidig voorzitter Tom Ongena alvast zijn ontslag. “Het zal een werk van jaren zijn om uit de as van deze afgeleefde partij een vernieuwde liberale partij op te richten,” vervolgt Tyvaert. “Maar ik geloof ik ook dat dat zal lukken.” ‘Chiquitita’ van Abba speelt in de achtergrond. “Chiquitita, tell me what’s wrong, In your eyes there is no hope for tomorrow.” Woorden die extra wrang klinken.

Minister Sven Gatz, lijsttrekker voor het Brusselse parlement, is tegen elven nog steeds niet in zicht. Gevraagd naar een reactie blijft het stil. Dat paradijs is nog ver weg.