Woonbeleid: PVDA zet de toon

Begin februari in het parlement, tijdens een actuadebat over de stijgende huurprijzen, voltrekt zich een scène die goed de politieke inzet samenvat van het Brusselse woonbeleid.

Françoise De Smedt (PVDA, oppositie) neemt er staatssecretaris Nawal Ben Hamou (PS) onder vuur omdat de huurprijzen blijven stijgen. “Uw beleid heeft niet gewerkt,” roept ze. “De huurders worden zienderogen armer.” Ben Hamou dient De Smedt van antwoord, maar beiden beginnen na enkele seconden zo hard naar elkaar te roepen dat de micro’s het begeven.

De strijd om het woonbeleid in Brussel is er een tussen PS en PVDA, dat is duidelijk. De Franstalige socialisten hebben van bij het begin van de legislatuur begrepen dat het alle hens aan dek is om de opmars van de PVDA te stuiten. Ze deden dat deze legislatuur door een fors links beleid te voeren rond huisvesting, waarbij de huurder beter werd beschermd.

Maar PVDA vindt dat er veel verder moet worden gegaan, onder andere door de huurprijzen vanuit de overheid te plafonneren. De PS zit op hetzelfde denkspoor, te beginnen met de meest energieverslindende woningen.
Ook Ecolo wil een huurprijsregulering om te sterk stijgende huurprijzen in te perken.

De progressieve partijen in Brussel zitten dus grotendeels op één lijn, en voor de Nederlandstalige zusterpartijen geldt goeddeels hetzelfde, al gaan ze misschien net iets minder ver. Vooruit bijvoorbeeld wil de huurprijzen afremmen, maar laat de eigenaars nog een marge.

Moeilijk door één deur

Aan de andere zijde van het politieke spectrum wil de MR juist inzetten op het toegankelijker maken van koopwoningen, via innovatieve formules als huurleningen. Ook het collectief wonen moet worden gestimuleerd en de vastgoedfiscaliteit moet naar beneden, want die leidt tot die hoge huurprijzen, aldus de liberalen. Tot slot moeten er meer mensen aan het werk, zodat ze niet gedwongen zijn om een (te) groot deel van hun inkomen aan huur te besteden. Van een huurprijsregulering is geen sprake. Ook de N-VA wil niets van die maatregel weten.

Dat maakt dat op het vlak van het woonbeleid – toch een van de grote thema’s in de verkiezingen – rechtse en progressieve partijen moeilijk door één deur kunnen, mocht het tot coalitiegesprekken komen.