Back to Brussels

Woensdag 11 augustus, ik word wakker in Marseille maar ik heb al heimwee, binnen een paar uurtjes keer ik terug naar Brussel. Ik krijg een lichte angstaanval want ik haat het vliegtuig. Jamal en vliegen is als couscous met boerenworst, dat kan niet goed zijn!

Roken en koffie drinken is het enige dat ik kan bij wijze van ontbijt, ik krijg niets door mijn strot, het zou er eens allemaal kunnen uitkomen bij het opstijgen en kosten in een zakje zie ik niet zitten. Ik heb nog een beetje tijd en beslis naar de Vieux Port te gaan, de Café de France, een roséke drinken enfin ik zal eerlijk zijn, twee mega pinten van 50 cl elk en een Campari Orange! Oké, dat is misschien veel maar 't is dat of ik blijf in Marseille!

Tijd om terug naar het hotel te gaan om te lunchen. Ik heb honger maar bij het zien van mijn bagage besef ik plots dat ik dat verdomd vliegtuig op moet. Ik beslis toch iets kleins te eten, stokbrood met lekkere ham en een halve fles rosé. Ik kan het vliegtuig niet op als ik niet een beetje tipsy ben, ik moet iets drinken om te vergeten dat ik kilometers boven de grond ben! Het is tijd, hop naar de luchthaven.

Check in, ik zweet me kapot. Nog een beetje tijd voor het opstijgen en gelukkig voor mij zijn er cafés in een luchthaven: "Un demi de litre de bière s'il vous plaît", de ober kijkt een beetje op maar glimlacht en met zijn typische accentje zegt hij "Oh putain, vous êtes belge vous non?". Nog nooit zo snel een pint gedronken, alsof het de laatste was, you never know, dat ding kan naar beneden storten.

Een snelle plaspauze en dan moet ik echt wel dat vliegtuig in. Maar eerst nog de douane voorbij, en ik maar zweten, ik word rood, straks denken ze nog dat ik iets te verbergen heb, nee ik ben gewoon zo bang als het maar kan en toch ook wel een beetje dronken. Een schattige brunette kijkt me aan, enigszins geamuseerd, ik stel haar onmiddellijk gerust: "Vous inquiétez pas, j'ai peur en avion, c'est tout". Ze begrijpt me en wenst me een goede terugreis.

Nog snel iets kopen om te lezen, een flutblaadje met op de voorpagina die gek van Noorwegen die een hoop mensen het hiernamaals in geschoten heeft. Tof, super lectuur, ik had niets beters kunnen vinden om me te ontspannen! We stijgen op en ik begin het artikel te lezen, blijkbaar willen ze hem laten doorgaan als een gek die door het lint is gegaan. Dat is een goeie, als één of ander gek die Ahmed heet een bom plaatst dan is het een terrorist en hier zeggen ze dat hij een gek is…

Ramadan
Brussel eindelijk, fasten your seatbelts, we gaan zo landen, dat is snel gegaan. Ik ben super blij en bijna volledig nuchter. Ik neem mijn bagage en wil zo snel mogelijk buiten zijn om er eentje te roken. Oei, alle Marokkaanse taxichauffeurs kijken me bizar aan, hebben ze me herkend, kom Jamal niet zo ijdel, Zaventem ligt in Vlaanderen maar niet alle chauffeurs komen uit Vlaanderen en hebben me op TV gezien. Al snel valt mijn frank (euro of hoe moet je dat nu zeggen ?), het is Ramadan en ik ben niet verondersteld te roken en ik heb bovendien gedronken, geen taxi dus maar wel de trein naar Brussel.

Ik kom aan in het Zuidstation en daar begint de miserie, het weer is slecht, iemand klampt me aan en vraagt me geld in gebroken Frans, niemand glimlacht, niemand zegt vriendelijk goeiedag. Ik wil zo snel mogelijk naar huis en eindelijk ontspannen. Na een uurtje begint het toch te kriebelen, ik kom van de zon, heb een super vakantie gehad, ik wil naar mijn stamcafé en mijn vrienden zien. Het regent en toch staat iedereen buiten te roken, shit was vergeten dat we niet meer mogen roken op café, daarom staat iedereen buiten. Het is vreemd maar ondanks het rookverbod hangt er een vreemd geurtje in mijn café, zijn het de mensen ? Geen tabaksparfum meer om het te verbergen. Ik kom van de zon maar Brussel ligt er maar triest bij. Ik geef het niet op, we mogen niet meer roken op café maar drinken nog wel, enfin voorlopig nog. Dan maar drinken met de vrienden.

De tijd vliegt en ik voel de vermoeidheid van deze lange stresserende dag, ik moet naar huis. Geen tram meer op dit uur dus toch maar een taxi, ik ga het nog eens proberen. Deze keer geen humeurige Marokkaan die vind dat ik mijn volk geen eer aandoe als ik op café ga maar een Belgo-Afrikaan die me meeneemt. Ik val in slaap in de taxi, hij maakt me wakker met een "16 euro 10 s'il vous plaît". Elke vakantie eindig ik platzak en ik had nog welgeteld 14 euro op zak.

Ik excuseer me, zeg hem dat het meestal minder is enz.… om het kort te houden, hij belt de politie en die is binnen de 5 minuten ter plaatse. Ze controleren mijn papieren en stellen vast dit ik wel degelijk Jamal Boukhriss ben en dat ik op dat bewuste adres woon. Ik geef toe dat ik wat dronken ben maar dat ik in al die jaren nog nooit zoveel heb moeten betalen voor diezelfde rit. Ik stel voor om het ontbrekende bedrag te compenseren met een maaltijdcheque van 7 euro. Oké, de politie vindt het een goed compromis, de taxi ook, hij neemt de check en weg is hij met mijn 14 euro en een cheque van 7 euro, die rit heeft me dus 21 euro gekost!! Ik wil mijn bed, ik wil slapen en dromen dat ik nog met vakantie ben! Back in Brussels.