Elke week verzint Michaël Bellon een nieuw onderschrift bij een oude persfoto. Deze week: Juan Lozano wordt van het veld gedragen op 1 februari 1988.
© PhotoNews
| Anderlechtspeler Juan Lozano wordt op 1 februari 1988 van het veld gedragen met een blessure. Een jaar eerder, in 1987, werd hij ook al met een dubbele beenbreuk afgevoerd.
Column
Beeldspraak: Anderlecht, de defintieve uitschakeling
Zelfvertrouwen wordt onderschat. Thomas Piketty zou eens een boek moeten schrijven over de ongelijke verdeling van zelfvertrouwen, en de maatschappelijke impact ervan. Verschillende mensen hebben te veel zelfvertrouwen, nog meer mensen hebben er te weinig, en het resultaat is altijd tragisch. Het teveel zorgt ervoor dat we bestuurd worden door paljassen. Het tekort leidt ertoe dat valabele en talentvolle mensen zichzelf tekortdoen.
U kent misschien het imposter- of oplichterssyndroom. Dat manifesteert zich bij mensen die hun puike prestaties minimaliseren, en voortdurend bang zijn dat ze ontmaskerd zullen worden als een 'oplichter' die er eigenlijk niets van kan. Het tegengestelde bestaat ook: mensen die te lomp zijn om in te zien dat ze zichzelf overschatten, lijden onder het Dunning-Krugereffect.
Iemand met het impostersyndroom zal altijd toegeven dat hij dat van het Dunning-Krugereffect heeft moeten opzoeken, terwijl iemand die last heeft van het Dunning-Krugereffect ons al lang de schuld heeft gegeven dat hij deze uitleg niet meer kan volgen.
"Dat de club formerly known als de grootste van het land geen feestjaar beleeft, daar hoeft geen tweetje van Marc Coucke bij"
Idealiter zouden mensen met het impostersyndroom dus een deugddoende vertrouwensboost moeten krijgen, terwijl juist de Dunning-Krugerpatiënten als opscheppers zouden moeten worden ontmaskerd. Dat brengt ons dan eindelijk bij het onderwerp van dit stukje: Sporting Anderlecht.
Dat de club formerly known als de grootste van het land geen feestjaar beleeft, daar hoeft geen tweetje van Marc Coucke bij. Maar wat denkt u? Is Anderlecht too big to fail en kent de recordkampioen gewoon een vertrouwensdip? Of wordt na al die jaren eindelijk duidelijk hoezeer RSCA boven zijn stand heeft geleefd, en is de neergang nu onvermijdelijk?
Voetbalanalisten zullen voor de eerste optie gaan, maar hun meningen zijn meestal gebaseerd op veilige kansberekening met cijfers uit het verleden. Dat de supporters deze keer niet meer ontwaken uit de nachtmerrie kan niet uitgesloten worden. Er zijn nu eenmaal ook crisissen die zich echt doorzetten, en oude ordes die toch omvergeworpen worden: het witte patriarchaat gaat op de schop, het Westen verliest aan invloed, en Anderlecht speelt niet Europees en misschien ook geen Play Off 1 meer.
Als de evidente meerwaarde van Kompany, Chadli en Verschaeren niet volstaat om de achterstand nog in te lopen op het gebied van infrastructuur, coherent en ethisch bestuur, of een lokaal verankerd fanbeleid, dan valt de club tussen twee stoelen. Te inefficiënt om nog met grote jongens mee te doen, te commercieel om als sympathieke volksclub te worden omhelsd.
Straks is het overigens weer 8 december. Dan denkt iedereen terug aan 1993, toen de regerende landskampioen in Bremen na 65 minuten 0-3 voor stond, om uiteindelijk nog met 5-3 te verliezen, en zo de halve finale van de Champions League te missen. 'Werder Bremen' klinkt misschien indrukwekkend, maar spelers als Wolter, Wiedener, Wynton, Basler, Bode, Bratseth, Beiersdorfer en Borowka werden toch eerder om hun initialen dan om hun voetballende kwaliteiten geëngageerd. Diep vanbinnen weet elke oude paarswitte man, elke mauvais blanc ondertussen dat het Wunder von der Weser het keerpunt was.
Lang gaven de missers van Sporting (de verkochte halve finale tegen Nottingham Forest, de verloren finale tegen Tottenham, de 'folkloristische' smokkel van Afrikaanse voetballers, de blessures van Musonda, Wasilewski, Frutos en Suarez …) nog gewoon wat profiel aan de successen. Maar nu is het misschien anders, en wordt er in de Lotto-Park geen winst meer uitgekeerd omdat Coucke Pharmaceutica echt is uitgewerkt.
Deze foto toont overigens niet hoe Juan Lozano in 1987 met een dubbele beenbreuk werd afgevoerd na de beruchte tackle met Yvan Desloover. Wel hoe hij na een jaar revalidatie met een andere blessure min of meer definitief het veld af moest. De Spaanse Belg, die het zelfvertrouwen van de Antwerpenaar en de Anderlechtspeler in zich verenigde, zal nochtans ook wel gedacht hebben dat alles nog goed zou komen.
Column: Beeldspraak
Elke week voorziet Michaël Bellon een oude persfoto van een nieuw onderschrift in zijn column Beeldspraak.
Lees meer over: Anderlecht , Column , Column: Beeldspraak , Michaël Bellon , juan lozano , RSC Anderlecht
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.