Beeldspraak: winteruur, tijd voor deliberatie democratie

Elke week verzint Michaël Bellon een nieuw onderschrift bij een oude persfoto. Deze week: feestverlichting in de Nieuwstraat in 1965.

Het siert de levenslustige mens dus dat hij terugdeinst voor permanente wintertijd. Maar de ongemakkelijke waarheid is dat die laatste niet alleen enkele praktische voordelen heeft, maar ook beter is voor de gezondheid. En dat de economische voordelen die ooit aanleiding gaven tot de zomertijd niet meer spelen.

Aan de einder doemt dus een discussie op die emotie, feiten, economie en welzijn weer eens tegenover elkaar uitspeelt, en zoals brexit­referenda en Amerikaanse verkiezingen geheid tot een splijtende fifty-fifty verdeling zal leiden. Met wat meeval spelen er ook communautaire verschillen, tekent zich binnen de moslimgemeenschap een uitgesproken voorkeur af omwille van de ramadan, bepleiten linkse ratten uitzonderingsregels voor de zwakste groepen in de samenleving, en vinden flaminganten - die niet vergeten zijn dat de Duitsers de zomertijd tijdens de Eerste Wereldoorlog hebben ingevoerd – dat het hoog tijd voor een Vlaamse tijdzone.

Het is zelfs mogelijk dat zich dwars door links en rechts heen nieuwe politieke breuklijnen aftekenen. Bijvoorbeeld tussen ochtendmensen en avondmensen, die onderling ook nog eens verdeeld zijn. De ene ochtendmens zal ’s morgens immers zonlicht eisen om zijn ijver duidelijk zichtbaar te maken, terwijl de andere de ochtendstond juist wil gebruiken om de deprimerende duisternis monter te bekampen, om dan tijdens de ontspannen uurtjes ’s avonds wat te worden bijgelicht.

En wie zich in principe achter het actiecomité ‘De zomertijd moet blijven’ zou scharen, kan zich als gutmensch die andermans biologische klok niet wil ontregelen misschien ook in de wintertijd vinden.

Hoe dan ook moeten we nu al een representatieve groep proefpersonen samenstellen die vanaf dit weekend doorleeft op het ritme van de zomertijd, en die de komende maanden door professoren en media wordt gevolgd tijdens een wetenschappelijk verantwoord reality-tv-programma à la Expeditie Robinson, dat dan duiding geeft bij uitgeputte kleuters en slapeloze volwassenen op winterse barbecues bij -10 graden Celsius. Ook moeten we de symbolische democratische oprisping van de EU in deze kwestie aangrijpen als lakmoesproef voor de deliberatieve democratie.

Laat David Van Reybrouck een grootschalig project met lotelingen uittekenen, dat in Brussel begeleid wordt door burgerbeweging Agora. Voor het spektakel zou het immers goed zijn dit bevoegdheidsdomein ook maar meteen te regionaliseren. Als burgerpanels ondersteund door experten hier dan uit raken, kunnen ze alle wereldproblemen aan. En zo niet houdt de EU als vanouds nog een slag om de arm. Bij te veel onenigheid of verkeerde keuzes zal de Commissie de definitieve beslissing gewoon nog eens met een jaartje uitstellen.