Column: Schuine moppen

BRUZZ-muziekjournalist en ontregelde trendspotter Sasha Van der Speeten laat elke week zijn vale licht schijnen over de pop- en showbizzactualiteit. Hij heeft er nu al spijt van.

„Armored cop open fire Glock / on some kid who stepped so / Fast was hard to grasp what even happened 'til you seen that head blow / off his shoulders in slow-mo / Rewind that, it’s so cold / Rewind that, it’s so cold / I’ve seen footage, I stay noised”.

Verdoofd waren we wellicht allemaal vorige maandag toen het Amerikaanse militante hiphopcollectief Death Grips zijn misantropie in dikke distortion wikkelde en, gestut door rauwe punkbeats, de grote zaal van de AB inflikkerde.

U en ik verstonden geen hol van MC Rides door noise kapotgeschroeide geblaf, maar we plantten wél onze vuist in de lucht. Omdat we blanke, goedopgeleide salonrevolutionairen zijn. Pussies with books. Alles gelezen over #blacklivesmatter. Chomsky achter de kiezen. Peinzend krabben in onze hipsterbaarden bij trendy sociologische fenomenen zoals micro-agressie en culturele toe-eigening. Bezorgd sippen van onze world shake bij YouTube-clips van Michael Brown. Verveeld neuspeuteren bij Facebookfeeds vol vluchtelingen en Twitter-rants van staatssecretarissen met misplaatste profileringsdrang. I’ve seen footage.

De Amerikaanse muziekindustrieel en omhooggevallen cultuursocioloog Bob Lefsetz, wiens nieuwsbrief ik graag lees, beweert dat elke generatie de popmuziek krijgt die ze verdient. Van een libertaire opiniemaakster vernam ik dat de millennialgeneratie er eentje is van verwende, overbeschermde angsthazen die graag in een slachtofferrol kruipen en door de minste politiek incorrecte opmerking geschoffeerd zijn. Uit mijn radio schalt de ultradigitale robopop van The Chainsmokers, een Amerikaans duo dat vorige week een Twitteroorlogje voerde met Lady Gaga. Althans, zulks schreven de kwaliteitskranten. Klinische slowmotion-Tomorrowlandbeats versus een wanhopige popkameleon die helemaal het noorden kwijt is? Tijd dat we elkaar wat vaker schuine moppen vertellen, me dunkt, niet kids?

Of is het al te laat? Volgende week bestijgt misschien de meest tragikomische, politiek incorrectste cartoonfiguur sinds Eric 'South Park’ Cartman de troon in het Witte Huis. Chapeau. Je moet het het mensdom nageven: als het zijn nieuwe vaders baart, gaat het vaak om verdomd hilarische motherfuckers. Nope, geen millennials te zien op de barricades want die zijn druk aan het Snapchatten en Instagrammen.

Dus mogen we onze zonen en dochters diets maken dat hoffelijkheid niet loont, dat je in een conflict best elkaar op de bek slaat, dat minderheidsgroepen als paria’s moeten worden behandeld en dat je moet pakken wat je kunt krijgen. Greed is good.

“And the goal is to become a brand, to broaden your base, sell jeans, perfume and what not, because the main goal is to become rich. Screw the music”, aldus Lefsetz.

Ik heb beeldmateriaal gezien. Een voetbalveld vol lijkbleke, hologige yuppies met cocainekorsten aan hun neusvleugels, hun ene hand omklemt een vervallen American Express-kaart, hun andere de p***y van hun minderjarige secretaresse. Grab it while you can. Grab it while it’s free.

Tot volgende week? Als u tenminste durft.