Pareltjes aan de Zenne (4): ABC Spectacle, laatste bastion van analoge vunzigheid

Het grote aanbod van porno op het net heeft de eerzame seksbioscoop de das omgedaan. Een van de laatste kijkhuizen is de ABC Spectacle op de Adolphe Max. Daar lijkt de tijd 40 jaar te hebben stilgestaan.

De professionele viezefilmwereld heeft het moeilijk. Een explosie van technologie, exhibitionisme en schaamteloosheid maakt dat amateurs hun vleselijke escapades zelf filmen en ook zo op het web kunnen zetten. Migratiegolven, economische crisis en losse zeden resulteren in legioenen meisjes die zich laten uitbuiten en dingen voor de camera doen die 10 jaar geleden volledig taboe waren. Een eerzaam pornoacteur kan hier niet meer tegenop concurreren. Het internet wordt overspoeld wordt door gratis vunzigheid. Waar zijn de tijden gebleven dat men nog de deur uitmoest en met de kraag hoog opgetrokken in een ongure buurt ronddwaalde om snel een duister bioscoopzaaltje binnen te schieten?

Affiches
Daarom ben ik ook zo blij dat het laatste bastion van analoge vunzigheid, de ABC Spectacle, nog steeds bestaat. Al 20 jaar kom ik er langs, en ik heb altijd de schitterende geschilderde affiches bewonderd; met een hoog 'Oh La La'-gehalte, eerder prikkelend dan vulgair. Vorige week trok ik de stoute schoenen aan, en met een rood hoofd schoof de ik de loketdame 12 euro toe. Ze knikte moederlijk naar me en opende de deur die voor anderen gesloten blijft.

Binnen lijkt de tijd enkele decennia te hebben stilgestaan. De cinema bestaat al sinds 1973 en postmodernistische binnenhuisarchitectuur is aan ABC Spectacle niet besteed. Een donkerbruine deur geeft toegang tot het filmzaaltje, klein en intiem, zoals het hoort in een pornobioscoop. Op het scherm draait schokkerig een echte film, met krassen, magenta zwemen en ja, dat zalige geratel van een echte projector boven het gehijg van de acteurs en het publiek, dat ook lustig zit te kreunen. Want van het dozijn aanwezige mannen heeft grosso modo de helft de broek op de enkels.

De film zelf is in feite reuzeonschuldig. Een nostalgische blik terug in de jaren zeventig. Acteurs in beige terlenka broeken met ruime snit, brede stropdassen met paarse diagonale strepen, veel bakkebaarden, enorme hangsnorren, gouden kettinkjes, leren jassen met bontkragen.

De tennisleraar
De dames hebben diepe decolletés in zwierige jurken waaronder grote borsten en enorme tapijten schaamhaar verborgen zitten. Dat laatste wordt pas na lange tijd duidelijk. Want er werd in de seventies veel geacteerd, maar weinig seks bedreven. Ik zie een ingewikkeld verhaal waarin een tennisleraar via via op een feestje verzeild raakt en uiteindelijk bij een dame in bed belandt. En ja, inderdaad, in een flits is daar een close-up te zien van de delen die betrokken zijn bij de daad.

De beklijvendste scène vindt plaats in een keuken waar een dikke, kale butler een nog dikkere kokkin van achteren neemt. Alle actie gebeurt onder haar grote zwarte rok, het enige pikante is de ondeugende glimlach van de kokkin die in een ritme synchroon aan de beukende butler met een paarse Brabantia fluitketel, jawel, met oranje bloempjes, de koffie in een Melitta filter opgiet terwijl ze in het Duits ondeugende kreetjes slaakt. 'Jawohl Fritz, geh mal los, ja, bitte….' Want net zoals een nagesynchroniseerde western is een goede seksfilm ook Duitstalig.

Hübsche Mädel machen Spass
Antoine, de man in de projectiekamer, praat wat onwennig met de pers. Enkele jaren geleden schreef La Dernière Heure een verhaal, en dat was volgens hem erg negatief omdat ze, oh schande, schreven dat er masturberende bezoekers waren. "Verwachtte je dan anders?" vraagt hij retorisch. Trots laat hij me de enorme projector zien. "Zelfde model als in de Vendôme," zegt hij. "Alleen de films verschillen."

Geen DVD's voor ABC Spectacle. De cinema draait volledig analoog en heeft een archief van zo'n 400 films, opgestapeld in grote blikken, die al jaren gebruikt worden, zodat er geen nieuwe films aangeschaft hoeven te worden. Dat scheelt op de kosten, want inderdaad, de bezoekersaantallen zijn flink gedaald. Ook de stad Brussel doet moeilijk. "Ze willen een nette buurt en maken ons het leven zuur met steeds hogere belastingen," zucht Antoine die al dertig jaar als projecteur werkt. Hij moet weer aan de slag en zet Hübsche Mädel Machen Spaß op.

Buiten bekijk ik nog eens de schilderingen en teksten. Wat een zalige typografie en lay-out! Volgens Antoine gemaakt door een bekende Vlaamse ontwerper die zo'n tien jaar geleden gestorven is. ABC Spectacle mag niet verdwijnen en moet op de monumentenlijst komen. En tijd voor de überhippe Cinema Nova om een seventies seks-retrospectief samen te stellen, in samenwerking met hun collega's op de Adolphe Max.