De leestip van Gaëlle Claeys: 'Hamnet' van Maggie O'Farrell

De Brusselse bibliotheken zetten 19 topboeken in de kijker, zorgvuldig gekozen door Brusselaars met een liefde voor lezen. Ontdek jouw zomerlectuur en laat je leiden door deze leesambassadeurs.

door Carlo Croes

Leesambassadeur Gaëlle Claeys (42) koos voor ‘Hamnet’ van Maggie O’Farrell, een recente roman die het leven rond William Shakespeare verkent; een van de meest bestudeerde figuren in de geschiedenis, maar ook een mens van vlees en bloed. Gaëlle werd leesambassadeur dankzij de bibliotheek van Etterbeek, waar ze al een tijd frequente bezoeker en bestuurslid is. Daarnaast, en vooral, is ze muzikant. Ze speelt dwarsfluit en geeft les.

Gaëlle is een echte bibliotheekgebruiker. Ze houdt van het toeval van de bib. Hoe ze erdoor geleid kan worden en zo haar nieuwe leesvoer kan ontdekken. Na dertig pagina’s stopt ze als ze een boek niet leuk vindt en brengt ze het terug naar haar bib. Zelf ben ik – als interviewer van dienst – daarentegen al sinds mijn vijftiende een compulsieve boekenkoper. Gaëlle zag hier het mooie van in: hoe ik mijn hele levenspad kan herleven op mijn boekenrek. Een illustratie van mijn leven op het moment.

Haar verbondenheid met boeken zit in haar bloed. De overgrootvader van Gaëlle had een boekhandel in Gent. Eén van haar meest tedere herinneringen is dat ze als kind – tegen een radiator geplakt – een boek van Astrid Lindgren verorberde. “Ik kon maar niet stoppen.”

In de natuur vindt Gaëlle een manier om te ontsnappen aan de drukte. Als zelfbenoemde echte Brusselaar trekt ze graag naar het Zoniënwoud met vrienden of met een boek. “Om rustig te lezen onder de bomen met het zonlicht dat speelt, de koelte en de rust van het bos,” vertelt ze. We wisselden tips uit. Niet alleen over boeken maar ook over de beste plekken voor ijsjes in de zomer. Gaëlle zweert bij Gaston aan de Vismarkt of Bargello op het Vrijheidsplein. Volgens mij is het Cones, een Argentijnse glacier aan de vijvers van Elsene.
‘Hamnet’ is een historische roman over het gezin van William Shakespeare. Het verhaal focust vooral op de sensibiliteit van Agnes, de vrouw van Shakespeare. Over hoe ze omgaat met haar gezin en met haar medemensen. Iets waar Gaëlle zich volledig in terugvindt en wat ze prijst.

“De manier waarop Agnes en William Shakespeare voor elkaar kiezen, was tegen de verwachtingen van de eind 16de eeuwse maatschappij in. In het begin mogen ze niet trouwen, maar ze beslissen een kind te krijgen en moeten daarom uiteindelijk wel trouwen. Ik vind de manier waarop ze elkaar respecteren en aanmoedigen om hun eigen pad te vinden heel mooi. Agnes voelt bijvoorbeeld op een bepaald moment dat haar echtgenoot melancholisch en slechtgezind is. Ze beschrijft zelfs een soort stank of geur die hem achtervolgt. Ze voelt dat hij wegkwijnt en zijn eigen weg niet vindt omdat hij door zijn vader werd mishandeld. Hij moet weg van zijn vader. Dat is de eerste stap om zichzelf te worden. Agnes moedigt hem aan om deze stap te zetten, om echt vrij te worden. Die aanmoediging vind ik bijzonder mooi omschreven. Maar zonder het te willen, verliezen ze ook elkaar. Hij gaat in Londen leven en de bedoeling is dat zij hem volgt met de kinderen. Eén kind heeft echter een broze gezondheid dus de verhuisplannen zijn onmogelijk uit te voeren.”

“Ik voel mij heel dicht bij dit personage. Je voelt dat het iemand is die doordrongen is van de natuur, die echt mensen wil helpen met haar kruidenmengsels en geneesmiddelen. Ook haar emoties en haar gevoelens zijn intens. Het is iemand die een soort zesde zintuig heeft en die dingen voelt bij mensen.” Op de achterkant van wat partituren schreef Gaëlle haar favoriete passage neer, die heel mooi schetst hoe het personage veel eigenschappen over een persoon leert kennen wanneer ze die aanraakt op een plek tussen duim en wijsvinger:

‘Agnes wordt maar zelden of zelfs nooit aangeraakt. Als ze opgroeit, verlangt ze daarnaar. Een hand op de haren, op haar hoofd, haar schouder, vingers die langs haar arm strijken. De menselijke afdruk van vriendelijkheid, van medemenselijk gevoel. Haar stiefmoeder komt niet bij haar in de buurt. Haar broertjes en zusjes duwen en krabben haar, maar dat telt niet. Als ze opgroeit, raakt ze gefascineerd door de handen van anderen. Ze wil ze altijd aanraken, met haar beide handen vasthouden. Die spier tussen duim en wijsvinger trekt haar onweerstaanbaar aan. Hij kan worden geopend en gesloten als de snavel van een vogel en je voelt er de sterkte van een handdruk, de kracht van de greep. Je kunt te weten komen wat mensen kunnen, wat hun bereik is, hun kern. Alles wat ze hebben vastgehouden, bewaard en alles wat ze zouden willen vastpakken ligt in die plek besloten. Ze ontdekt dat het mogelijk is om alles over iemand te weten te komen door erop te drukken.’

Ontdek de 19 boeken, lees de interviews, verken de activiteitenkalender en blader door het gratis zomermagazine via muntpunt.be/1stad19boeken en brusselsebibliotheken.be.