Korei Guided Tours: al bubbelend stadsverhalen ontdekken

Op een stadswandeling je eigen stad herontdekken, het kan deze zomer dankzij het team van cultuurhistorische gidsen van Korei Guided Tour. Wij stapten mee rond de Vijvers van Elsene, en richtten onze blik op de prachtige architectuur.

Een van de positieve dingen aan de coronacrisis is toch wel dat je het niet altijd ver moet zoeken om verwonderd en geïnspireerd te raken. Zeker in een stad als Brussel, waar achter elke gevel of onder bijna elke straatsteen een verhaal schuilt. “Met de bubbelwandeling spelen we specifiek op de huidige situatie in. We kozen voor wandelingen in de open ruimte, waar er voldoende plaats is om afstand te houden. Mensen kunnen zo'n wandeling boeken met hun vrienden of familie, op het moment dat het hen het beste uitkomt,” vertelt Catherine Dardenne, die sinds begin april de fakkel bij Korei Guided Tours heeft overgenomen van Arlette Clauwers.

Dat je over Brussel nooit uitgepraat raakt, daar is gids Olaf Winkler het levende bewijs van. Als een enthousiaste spraakwaterval, in Nederlands met een aandoenlijk Duits accent, neemt hij ons op sleeptouw rond de Vijvers van Elsene, met zijn statige huizen en appartementsgebouwen. Een versterkingsapparaatje zorgt ervoor dat hij voldoende afstand kan houden van ons als groep. Starten doen we op het Heilig Kruisplein aan Flagey. De gids vertelt over het moeras dat hier ooit lag, en over het ontstaan van Elsene, met de vestiging van enkele herbergen, waar Brusselaars een tussenstop hielden op weg naar het Zoniënwoud. En over hoe het modernistische Flageygebouw in 1935 naar de plannen van Joseph Diongre werd gebouwd voor de radio, en onder meer de grootste radiostudio van de wereld omvatte. Ook in dit gebouw met de beroemde, 15.000 kubieke meter grote Studio 4 organiseert Korei rondleidingen, al kan dat nu nog eventjes niet.

Via het standbeeld voor Charles De­ Coster gaat het naar de andere kant van de vijvers, waar de gemeente Elsene de rijbaan volledig heeft afgezet, zodat fietsers, voetgangers, sporters en ook wij er alle ruimte hebben. In een stevig tempo wandelen we langs de prachtige vijvers naar twee appartements­gebouwen: het ene dateert uit de jaren dertig, het andere uit de jaren vijftig. “Terwijl het ene slechts zes garages telt, was er voor het andere oorspronkelijk een tankstation voorzien. Of hoe de maatschappelijke context helemaal veranderd was in twintig jaar tijd,” vertelt Winkler.

Art nouveau uit de catalogus

Iets verderop, in de Meerstraat, wijst de gids ons op een bijzondere gevel met een prachtig glasraam. Opvallend is ook dat je langs buiten perfect ziet waar de trap aan de binnenzijde zich bevindt. “Het is een ontwerp van Ernest Delune, een van de vier architectenbroers met een vader die bouwpromotor was. Als lid van de tweede generatie van art-nouveau-architecten maakten ze de stijl toegankelijker voor een groter publiek. Terwijl de eerste generatie met Victor Horta, Henry van de Velde en Paul Hankar zich toelegde op individuele ontwerpen, hebben de broers letterlijk een catalogus met opties ontwikkeld. Dat is goed te zien in de Dalstraat, waar Ernest verantwoordelijk is voor een groot deel van de huizen. Ze hebben dezelfde structuur, maar wijken lichtjes van elkaar af door de verschillende opties die de bouwheren hebben gekozen,” vertelt Winkler.

Op de kruising met de Vilain XIIII-straat prijken op de tegenovergestelde hoeken twee appartementsgebouwen van de hand van Ernest Blerot, die ook in de Vanderschrickstraat in Sint-Gillis de meeste huizen bouwde. Op een andere hoek staat een gebouw van Ernest Nisoli. Hoewel het uit dezelfde periode dateert, is het opgetrokken in de veel klassiekere beaux-artsstijl. “We zijn nog maar in de helft, en ik heb al ontzettend veel bijgeleerd. Ik woon al zeven jaar in Brussel, maar het is een verademing om al die boeiende verhalen te horen. Vanaf nu ga ik de stad op een totaal andere manier beleven. Dit smaakt naar meer,” vertelt kunstenares en medewandelaarster Felicitas Rohden.

Tweehonderd meter verder staan we opnieuw stil bij twee huizen van Ernest Blerot. Eentje staat zelfs te huur. Het ziet er verleidelijk uit, met de magnifieke glasramen die aan de achterzijde nog intact zijn.

Instant vakantiegevoel

Voor we bij de Abdij van Ter Kameren aankomen, houdt de gids nog eventjes halt bij drie modernistische appartementsgebouwen, met als bekendste het ronde, roze Le Tonneau van Stanislas Jasinski. “Ontwerper Marcel-Louis Baugniet woonde hier, terwijl zijn voormalige vrouw en danseres Akarova aan de andere kant van de vijvers woonde, in een theater dat Jean-Jules Eggericx voor haar had gebouwd. Aan de ene kant kijkt Le Tonneau uit over de Koningstuin, een cadeau van Leopold II aan de Brusselaars. Aan de andere kant zijn er de vijvers. Hoewel die er natuurlijk uitzien, legde Edouard Keilig ze aan volgens de principes van de Engelse landschapstuin. Zo zetten onder meer de wilgen en de grot met klassieke zuilen het romantische, pittoreske karakter kracht bij,” vertelt Winkler. Een reiger maakt het plaatje vandaag compleet.

Met de Abdij van Ter Kameren bereiken we onze laatste stop. Aangezien de abdij al gesticht is in 1201, behoort ze tot de oudste plekken van Brussel. Pas in 1796 kwam er een einde aan. “Al wonen er hier sinds enkele jaren opnieuw enkele monniken,” vertelt Winkler. “Daarnaast kreeg Henry van de Velde in 1926 een deel van de gebouwen ter beschikking om er La Cambre op te richten, en huist de school hier nog steeds. Naast de bron van de Maalbeek, die door heel Brussel stroomt, hangt een plakkaat met zijn naam,” vertelt Winkler.
Aangezien de zon van de partij is, zijn heel wat Brusselaars afgezakt naar de parkjes. Hoewel de politie een oogje in het zeil houdt, gaat het er bij een spelletje petanque gemoedelijk aan toe. “Ik woon zelf

in Antwerpen, maar ik vind het zeer fijn om na mijn werk wat in Brussel te blijven hangen en de tijd te nemen om de stad te ontdekken. In anderhalf uur is er een nieuwe wereld voor me opengegaan. En aangezien je de hele tijd in de openlucht bent, is ook het risico op besmetting tot een minimum herleid,” vertelt Tine D'haeyere.
Als de guinguette binnenkort weer open is, wordt dit een heerlijke plek voor een drankje. Instant vakantiegevoel gegarandeerd.