Misdaadauteur Wouter Dehairs: ‘Ik neem de lezer mee op een trip door de grootstad’

Auteur Wouter Dehairs schreef een nieuwe thriller, Brussel Blues, ook weer met detective Keller Brik en zijn stoere, onaangepaste assistente Gwen in de hoofdrol en Brussel als decor. “Mijn research bestaat vooral uit wandelen door de stad.”

Het is ondertussen uw vierde misdaadroman. Waarom bent u detectives gaan schrijven?
Wouter Dehairs: Ik kende het genre lang niet. In de opleiding Germaanse krijg je het niet voorgeschoteld, een manco, want het misdaadgenre is heel interessant. Het is het ideale vervoermiddel om de lezer mee te nemen op een trip door de grootstad, met alle sociologische lagen die er zijn en de fricties daartussen.

De stad is in dit geval Brussel. Hoe Brussels bent u zelf?
Dehairs: Ik zou mezelf geen Brusselaar noemen. Ik kom van Zoutleeuw, heb wel aan de toenmalige KUB in Koekelberg gestudeerd en heb een jaar of zes in Brussel gewoond.
Tegenwoordig leef ik met vrouw en kinderen in de groene Rand, maar ik ben dagelijks in Brussel, voor mijn werk als leraar Nederlands en ook voor mijn boeken.
Want neen, met Google Streetview red je het niet. Je moet een stad ruiken, proeven, horen, anders kan je haar niet tot leven brengen in een boek.
Mijn research bestaat vooral uit wandelen door Brussel. Brussel Blues speelt zich af tussen de migrantenbuurten aan het Noordstation en in Sint-Joost, en de chique villawijken in Ukkel. Die enorme contrasten in één stad vind ik ongelofelijk.

U verwerkt telkens actuele thema’s in uw detectives, deze keer het lot van de jonge transmigranten.
Dehairs: Klopt, ik zoek vooral de donkere kanten op, zaken die mislopen zoals de situatie met de vele transmigranten in de stad, jonge mensen zonder stem, die makkelijk kunnen verdwijnen zonder dat ze gemist worden.
Daarom wou ik Keller Brik in dit boek op zoek laten gaan naar een vermiste minderjarige transmigrant.

Uw vorige boek, Nachtstad, werd bekroond met de Hercule Poirotprijs van Knack. Gaf dat extra druk voor het volgende?
Dehairs: Nee, het was een bevrijding. Nachtstad dreigde te floppen omdat Standaard Boekhandel, de grootste verdeler van Vlaanderen, hem niet had ingekocht. Zo’n beslissing is de doodsteek voor een auteur. Ik belandde in een creatieve depressie, omdat ik juist vond dat het mijn beste boek was. Tot ik dat telefoontje van Knack kreeg en het boek daarna meteen in alle winkels lag. Dat was van de hel naar de hemel. Toen pas kon ik beginnen te schrijven aan Brussel Blues.

Brussel Blues is uitgegeven bij Lannoo, 294 p. 20,99 euro