Obsessions: diep in de ziel van de outsiderkunstenaar

Behalve via die beeldverhalen – gepubliceerd onder de imprint Knock Outsider Komiks – verschijnen de artistieke avonturen van de La “S”-residenten ook aan een steeds groeiend publiek in de vorm van concerten (check Choolers Division), films (check Adolpho Avril en Barbara Massart) en tentoonstellingen, zoals de voorbije jaren in Le Brass en Art et Marges. Maar waar het MIMA nu de schouders onder zet, dit zevende hoofdstuk van een bedwelmend lofdicht aan de onbegrensde kunsten, overtreft de stoutste dromen.

Dat heeft natuurlijk te maken met het waanzinnig goede werk van de kunstenaars die La “S” Grand Atelier met een stilaan ijzersterke reputatie opzadelen en dat intussen te vinden is in de belangrijkste art-brutcollecties van de wereld. In Obsessions krijgt dat werk alle ruimte om de vleugels uit te slaan. Alexandre Hecks Paint-illustraties bijvoorbeeld, die de iconografische drievuldigheid van huizen, auto’s en dood eren, worden opgeblazen tot een zinderende installatie. De houtsnedes die Adolpho Avril maakte met meestergraveur Olivier Deprez worden hier in een ‘kijkvolume’ tentoongesteld: niet de prints, maar de gegraveerde houten platen. Omdat het proces even belangrijk is als waar dat uiteindelijk toe leidt. Omdat de samenwerkingen die door La “S” Grand Atelier worden aangeknoopt een even menselijke als artistieke ervaring zijn.

VERSNELDE HARTENKLOP
De kunst die in Obsessions eindeloos herhaalt, uitdiept en zo op kernen stoot, is behalve heel direct en poppy (tatoeages, Lambik, de Batmobile, B.A. Baracus, Dragon Ball Z...) vooral diepmenselijk. Kijk naar de fichekaartjes van Benoît Monjoie, die voorzien zijn van nu eens grappige, dan weer hartverscheurende, bijna terloopse zinnetjes. Of naar het werk dat Dominique Théate op de huid zit. Zijn hilarische én bijtende verhaal, dat hij met Dominique Goblet in het boek L’amour dominical goot, neemt hier de vorm aan van tekeningen en maskers – van onder meer Hulk Hogan, de figuur die zijn stiefvader vertegenwoordigt, de ‘held’ die hij zag toen hij ontwaakte uit de coma die hem aan een handicap ketende. Die maskers keren terug bij Sarah Albert, bij Marcel Schmitz, de ‘urbatect’ van stad-van-karton-en-tape FranDisco, en in de bezwerende textielkunst van Barbara Massart.

De maskerade is geen toeval. La “S” Grand Atelier ambieert niet minder dan een transformatie. Bij haar residenten en bij het brede publiek, dat zijn vooroordelen keihard gecounterd ziet. Obsessions doet dat op ontroerende, grappige, onthutsende en overrompelende wijze. En dat heeft alles te maken met de onnoemelijke energie die vrijkomt wanneer al de scheppende krachten achter deze expo elkaar ontmoeten. Zoals de crew van het MIMA, die doet wat hij altijd doet: de puntjes op de i zetten. Zoals Pakito Bolino, opperhoofd van Le Dernier Cri, die een magistrale doodsreutel slaakt met Pascal Leyder. Of zoals François De Jonge – van Brussels waanzinnigste zine Super-Structure – die met Sybille Deligne een verbluffende scenografie heeft bedacht, die zich soms gedeisd houdt en andere keren fors uithaalt. En zoals curator Bertrand Léonard, zelf al vier jaar begeleider in La “S”, die ons hier met een nieuwe obsessie opzadelt. Hij weet dat een mentale handicap voor de buitenwereld vaak slechts één gezicht draagt. Terwijl het er vele unieke zijn. Tegelijk delen we vrijheidsdrang, fragiliteit en de occasionele obsessie.

Zullen wij ook eens de puntjes op de i zetten? Obsessions is een versnelde hartenklop, een artistiek en menselijk avontuur dat je midscheeps raakt, een obsessie waar wij nooit vanaf willen.