Review | Coely op Couleur Café: assertief, bevrijd en dankbaar

Haar concert voelde aan als thuiskomen, zei Coely. Maar haar set was vooral empowerend en verbindend genoeg om haar verworven plek als rolmodel kracht bij te zetten.

Het weekend nadat ze haar examens van de middelbare school aflegde, speelde ze haar eerste grote festival: Couleur Café. Dat is vandaag op vier dagen na exact tien jaar geleden. Ze was er ook bij op de fameuze maiden editie van Niveau4 in 2016, met onder andere Roméo Elvis en STIKSTOF. Een jaar later had ze haar debuutalbum Different Waters mee. Dit keer stelt ze opvolger Alive voor. Het minste wat je kan zeggen is dat de Antwerpse zangeres en rapster een band heeft met het festival.

Niet verwonderlijk dat ze al vroeg in haar set zegt dat dit voelt als thuiskomen: ‘I’m back baby’, klonkt het net voor ‘Run It Up’. Enkele tracks later richtte ze zich op de fanclub die almaar haar naam aan het roepen waren: ‘It is you! Show me what you got’. Ze weet hoe ze haar complimenten moet retourneren.

Blijven dromen

Onlangs vertelde ze ons dat ze recent een filmpje van Zap Mama zag in een bomvolle Couleur Café-tent: “Ik wou dat ik erbij was, maar ik was vier. (Lacht) Zot, niet? Ik ben bijna dertig, maar toch blijf ik dromen. Je moet!”

Het is bizar, maar net als bij de andere Belgische hiphophelden op de affiche dit jaar, was ook haar route niet vanzelfsprekend. Vandaar misschien dat dit concert aanvoelt als een bevrijding. De klik kwam er toen haar zoontje Jabari geboren werd, beweerde ze al vaker. Coely beviel twee jaar geleden niet alleen van nieuw leven, maar ook van nieuwe inzichten, over zichzelf en haar jeugd, waarin ze veel verdrongen had. Ook daarom straalde haar maagdelijk wit ensemble veel symboliek uit, en zong ze in de titelsong van haar nieuwe plaat dat ze geen tijd meer te verspillen had.

Uithijgen

‘False Gods’, de energieke opener, koppelde bravoure aan grandeur. Het poppy ‘Nightcall’ was een shout out naar de R&B-heldinnen. Afwisselend, maar vaak ook tegelijk klonk ze rauw, breekbaar en aanstekelijk. Zoals in een verpletterend ‘Fruit of Bantu’ — ‘Does my blackity black ass offend you? They won’t let me in cuz I’m Bantu’. Na deze high performance stond ze warempel uit te hijgen. ‘Shit, this song means so much to me!’ En dan toch nog de helderheid van geest hebben om mee te geven dat de video er snel aan komt.

Voor het trio ‘Mayor’, de op herkenningsapplaus onthaalde hit ‘Don’t Care’ en een uitgesponnen ‘Magic Carpet’, waarin ook de gitarist van de band mocht soleren, was Fahad Seriki aka DVTCH NORRIS de vertrouwde sidekick. Voor ‘The Rise’, dat wat technische problemen kende, vroeg Coely iedereen in het publiek om hun geliefde eens goed vast te pakken. ‘Celebrate’ zette de eindsprint in. Op naar een volgende passage.