Review | Joey Bada$$ op Couleur Café: een schurk die de schat weet liggen

Een eastcoaster met oldschoolvibes. Een laatste energiebommetje. Een sluitstuk met oog voor verleden en toekomst van het genre. Joey Bada$$ was het allemaal tijdens zijn gesmaakte headlineset op Couleur Café.

Hoewel er veel grotere namen in de Amerikaanse hiphopwereld zijn dan Joey Bada$$, hing er toch een zekere spanning op de festivalsite. Als er deze editie één artiest was waar muziekliefhebbers speciaal voor afgezakt kwamen naar het Ossegempark, dan was het wel voor deze eastcoastrapper met de allure van een westcoaster.

Naarmate zijn set naderde, voelde je de spanning bij het publiek stijgen. Je zou ook denken dat hij daar zelf niet ongevoelig bij zou blijven. Maar dat wist hij heel erg goed te verstoppen achter het soort van natuurlijke cool. Niet dat hij zijn verantwoordelijkheid niet opnam. Hij wist donders goed dat een festival headlinen meer inhoudt dan pakweg plichtbewust uitpakken met haarscherpe beeldschermen die tot ver op het festivalterrein je bewegingen op het podium vastleggen. Deed 'ie, mét de nonchalance die hem eigen is.

Uitgekiende setlist

Bada$$ stond twee dagen geleden nog op Glastonbury en eerder dit jaar ook al op Coachella. Zijn begeleidende trio was ingespeeld. Toetsenist, deejay en drummer hadden achter hem allen een eigen verhoog. Maar het feit dat de set opgeschaald was op maat van de massa betekent niet dat de rapper en zijn driekoppige cohorte er zich snel snel van af maakten, zoals we grotere namen hier in het verleden weleens zien doen hebben.

Ze gingen de uitdaging het festival te mogen afsluiten met bravoure aan. Een eerste blik op de setlist had ons al enigszins gerust gesteld: hier was over nagedacht. De flow zat goed, zowel in de raps als in de show. Nooit verloor hij het evenwicht tussen strakke voordracht en pauzemomenten ter entertainment van het publiek uit het oog.

Gentleman-boef

Geschiedenis en toekomst van het genre kwamen aan bod. Er werd krachtig eer bewezen aan de broeders die hem de weg wezen, in zijn geval een neef. En ook wijlen zijn maat XXXTENTACION kreeg een RIP-moment en een pakkend eerbetoon in ‘Head High’ en een op extase onthaald ‘Infinity (888)’. Hij noemde hem niet alleen een collega-soldaat in de rapindustrie. Er was ook een opgestoken vuist te zien in de begeleidende video.

Tegelijk vergat deze gentleman-boef de ladies niet te verwennen. Voor ‘Show Me’ vroeg hij hen om noise te maken. Het nieuwe ‘Fallin’’ stak vol lovevibes en ging een kisscam vooraf. We waanden ons even op het American football. Drie koppels gingen gretig de uitdaging aan. Bada$$ supporterde mee: "Make it real nasty". Om daarna op ‘Love Is Only a Feeling’ meteen zijn goede intenties te tonen.

Succulente voordracht

Tussen zijn solomixtape 1999 die hij maakte op z’n zeventiende en het vorige zomer verschenen 2000 liggen tien jaar. Die vulde Bada$$ – het klinkt nog steeds beter dan de Jo-Vaughn Virginie Scott op zijn paspoort – zo goed in dat hij op zijn 28ste al festivals mag headlinen.

De reden daarvoor is simpel: nooit heeft hij uit het oog verloren dat zijn publiek hem op handen draagt omwille van zijn genadeloze rhymes en succulente voordracht. Achter zijn achteloze cool blijft daar alle aandacht naartoe gaan.

Stijgende lijn

Het afsluitende luik benadrukte dat nog een laatste keer met een ‘The Rev3nge’ en de bis ‘Devastated’. Zo kreeg het festival de coda dat het verdiende. Dat was ondanks het nachtelijke uur hot en kwam inclusief moshpit, maar bewees vooral het gelijk van de organisatoren, die de juiste beslissing hadden genomen om niet te veel te betalen voor een superster op retour, maar voluit kozen voor twintigers en dertigers wiens carrière nog in stijgende lijn zit. Het uitgespaarde budget kon elders ingezet worden.