Arno: 'Oostende is de zus van Brussel'

Tijdens deze editie van het kustfestival Theater aan Zee brengen gelegenheidscuratoren Jan Goossens en Arno Brusselse kunst naar de Oostendse kust. Maar er was altijd al heel wat uitwisseling tussen Brussel en 'zijn' badplaats.

"Er zijn maar drie steden in België: Aarlen, Brussel en Oostende. De rest is parking." De Arno-variant op een Antwerpse boutade brengt de grootste Belgische rocker uit de geschiedenis (check de nieuwe, driedubbele Best of Arno) nog altijd aan het lachen.

Als curator van Theater aan Zee pendelt hij nu een aantal keer tussen de stad waar hij zestig jaar geleden geboren werd en de stad waar hij 35 jaar geleden kwam wonen. Maar komt hij voor de rest nog vaak in Oostende? "Maar nink. Soms nog wel, zoals iedereen. Omdat ik zo'n beetje overal kom en Oostende niet ver is. Maar ik heb er nog weinig vrienden en kennissen. Daarvoor ben ik er al veel te lang weg. En nostalgie, dat ken ik niet. Vroeger was vroeger en morgen is morgen. Vandaag heb ik daar geen tijd voor."

Intrede
Met het verleden heeft deze retour à Osten­de dus niets te maken. Arno: "Een paar jaar geleden hadden ze me al eens gevraagd voor Theater aan Zee, maar toen had ik er echt geen tijd voor. Een tijd geleden was ik de biografie van Ensor aan het lezen die Eric Min geschreven heeft - een fantastisch boek, dat je echt moet lezen. Toen zag ik dat Ensor gestorven is in het jaar dat ik geboren ben (droeve en blijde gebeurtenis dateren respectievelijk van 19 november en 21 mei 1949, MB). En ik wist ook niet dat zijn band met Brussel zo groot was. Er is dus een link tussen Ensor en mij, die eigenlijk gewoon de link is tussen de twee steden zelf. Leopold II heeft ze allebei uitgebouwd, en de straatnamen in Oostende zijn dezelfde als die in Brussel. Oostende was vroeger ook een belangrijke cultuurstad. Karl Marx heeft niet alleen in Brussel gewoond, maar ook in Oostende. Brussel is de broer en Oostende de zuster. Want Oostende is natuurlijk een vrouw. Dat ruik je ook: ze heeft de geur van crevettes (grijnst). On les mange, et on s'amuse."

De ouverture van TAZ op 31 juli om vijf uur staat dan ook op vraag van Arno in het teken van Ensor. Diens Intrede van Christus in Brussel in 1889 - het monumentale meesterwerk dat Vlaanderen in 1987, tot consternatie van velen, definitief verliet toen het Getty Museum in Los Angeles het kocht - inspireerde naar verluidt Bob Dylan bij de compositie van zijn twaalf minuten durende nummer 'Desolation row', dat het album Highway 61 revisited afsluit. "We gaan op basis van het schilderij een tableau vivant maken voor het huis van Ensor in de Vlaanderenstraat. En de TAZ-band met Serge Feys zal het nummer van Dylan spelen met begeleiding van een koor."

Zwembad
Nooit van plan geweest om het originele schilderij te gaan bekijken? "Weet je dat er in het Museum of Contemporary Art van Los Angeles nog maar pas een boek van mij gelegen heeft? White ass Euro­pean cowboy (een kunstboek in vinyl uit 1999, MB) was opgenomen in de tentoonstelling To illustrate and multiply. En een beetje verder in het Getty hangt dat werk van Ensor. Je moet dat niet te symbolisch opvatten, maar het is toch bizar, hé?"

Een gratis retrospectieve tentoonstelling die wél nog loopt (tot en met 30 september in de Koninklijke Gaanderijen) is Gie en ik, met de foto's die de fotograaf Danny Willems in de loop der decennia van Arno nam. Enkele daarvan tonen Arno in Oostende, één zelfs Arno in het water.

"Of ik nog zwem? Ik zeg altijd: 'Pour se cultiver il faut se mouiller.' Je mag dat interpreteren hoe je wilt. Ik ken Danny Willems al van in 1972, toen we alle twee nog in Oostende woonden - dus nog van voor de oorlog. Met een omweg langs Berlijn is hij in het begin van de jaren 1980 ook in Brussel terechtgekomen. Hij is een vriend en een fotograaf en plus. Hij heeft al mijn hoezen gemaakt, van Freckleface, Tjens Couter, TC Matic, Charles et les Lulus tot nu."

Ook verschillende muzikale vrienden van Arno - van Jean-Marie Aerts over Roland tot Geoffrey Burton - komen in Oostende langs met hun projecten. In Arno's eigen programma Arno's stoemp op 1 en 2 augustus zitten oude en nieuwe nummers in arrangementen van en voor Brusselse muzikanten uit de hele wereld - een uitgebreide versie van het concert op Couleur Café.

Arno: "Muziek heeft geen grenzen. Met grenzen leven is voor mij een teken van armoede. Je moet open zijn, en ik ben zo open als een oude hoer." Daarmee zijn we voor de laatste keer bij Oostende beland. "Daar zat ik vroeger ook aan een grens. Ik had altijd de indruk dat de zee gewoon een zwembad was met boten erin. Ik wilde daarover stappen op weg naar de horizon. Daarom ben ik in Brussel komen wonen. Al is dat voor sommige mensen blijkbaar ook een grens. Ik ken Vlamingen die naar hier komen en de indruk geven dat ze hun geld moeten wisselen. Ook zeer bizar."

:: Theater aan Zee, van 30 juli tot en met 8 augustus. Meer info en reserveren op 059-56.20.16 of www.theateraanzee.be